روشهاي عادي براي تشخيص ديابت ، آزمايشهاي بيوشيميايي قند خون و ادرار هستند.
بطور طبيعي در يك فرد غيرديابتي غلظت گلوكز خون در حالت ناشتاmg/dl 110-70 است،
تشخيص ديابت وقتي صورت مي گيرد كه FBS یا مقدار قند خون ناشتا با دوبار اندازه گيري (در دو روز مختلف)، بالاتر از mg/dl 126 باشد و مقادير mg/dl125-110 هم نشان دهنده عدم تحمل گلوكز است.
معيار ديگر تشخيص ديابت، تست CBS یا Casual Blood Sugar است كه در هر موقع از روز مي تواند اندازه گيري شود. در فردي كه علائم كلاسيك ديابت همچون ادرار زياد، تشنگي مفرط و كاهش وزن را دارد، اگر CBS بالاتر از mg/dl200 باشد، نشانه ابتلا به ديابت است. همچنين مقدار CBS اگر mg/dl199-140 باشد نشان دهنده عدم تحمل گلوكز است.
روش ديگر، تست تحمل گلوكز خوراكي (OGTT) است كه در آن قند خون دو ساعته بعد از مصرف 75 گرم گلوكز، اندازه گيري مي شود. مقادير بيشتر از mg/dl 200 نشانه ديابت است. اين روش پرهزينه و كمتر موثر است.
تست هموگلوبين A1C، اندازه گيري مقدار هموگلوبين متصل به گلوكز است كه اگرچه در افرادي كه ديابت در آنها تشخيص داده شده است، شاخص خوب ميزان كنترل قند خون است و به خوبي ميزان متوسط قند خون در 3-2 ماه گذشته را نشان مي دهد و لي بعنوان معيار تشخيص ديابت توصيه نمي شود.
تست خون از سرانگشت هم معيار معتبري براي تشخيص ديابت نيست.
قند خون ناشتا براي تشخيص ديابت در كودكان و بالغين غيرباردار توصيه مي شود.
مطالعات متعدد نشان داده است كه اگر در افراد ديابتي، قند خون تا آنجايي كه ممكن است، در حد نرمال حفظ شود، از عوارض ميكرو واسكولار و احتمالاً ماكرو واسكولار مي توان جلوگيري كرد. هدف كلي در درمان ديابت حفظ مقادير زير است:
- ميزان قند خون ناشتا و قبل از غذا: mg/dl 130-90
- ميزان قند خون بعد از غذا : mg/dl 180-120
- ميزان قند خون موقع خواب : mg/dl 150-110
- هموگلوبين A1C: كمتر از 7% (هر 1% كاهش سطح HbA1C به نظر مي رسد كه 35%-30 عوارض ميكرو واسكولار ديابت همچو نفروپاتي، نوروپاتي و رتينوپاتي را ميكاهد.)
- LDL كلسترول: زير mg/dl100
- كلسترول توتال: زير mg/dl200
- تري گليسريد: زير mg/dl150
- HDL كلسترول در مردان بالاي mg/dl45 و در زنان بالاي mg/dl55
- فشار خون كمتر از 80/130
- توصيه مي شود براي زنان باردار كنترل شديدتر و براي كودكان كنترل كمتر صورت گيرد.
- تست هموگلوبين A1C نشانگر ميزان كنترل قند خون در 3-2 ماه گذشته است و بايد به طور روتين در همه بيماران ديابتي انجام شود. توصيه مي شود تست HbA1C حداقل 2 بار در سال انجام پذيرد.