قارچ ها معمولاً در نواحی مرطوب بدن و در جایی که لایه های پوست روی هم قرار می گیرند لانه می کنند. میان انگشتان پا، در ناحیه ی تناسلی، زیر سینه ها، کشاله ی ران و پوست سر از این نواحی هستند. بسیاری از این قارچ ها فقط در بالاترین لایه ی بیرونی پوست (استراتوم کورنئوم) زندگی کرده و به مکان های عمیق تر نفوذ نمی کنند. احتمال بروز قارچ های پوستی در افراد چاق بیشتر است؛ چراکه این افراد دارای لایه های پوستی بیشتری هستند، به خصوص اگر پوست این لایه ها تحریک شده یا ترک خورده (عرق سوز) باشد. همچنین افراد دارای دیابت بیشتر در معرض ابتلا به عفونت های قارچی می باشند. عفونت های قارچی در یک قسمت از بدن می تواند به تحریک قسمت های دیگری که بدون عفونت هستند، منجر شود. یکی از شایع ترین شکایات زنان باردار در این دوران، خارش شدید پوست است. گاهی اوقات علت این خارش به بارداری ارتباطی ندارد و به دلیل آلرژی یا قارچ، ایجاد شده است.

علائم قارچ پوستی در بارداری

• عفونت قارچی اغلب به عنوان ظاهری خشن و گاهی اوقات خونریزی دار در پوست ظاهر می شود.
• عفونت قارچی ممکن است به عنوان یک شکل دایره ای در اندازه های مختلف ظاهر شود با این وجود، عفونت های قارچی ممکن است همیشه ضایعات دایره ای شکل را ایجاد نکنند؛ اما سبب تیره شدن و قرمزی پوست با پوسته پوسته شدن و سفید شدن می شود.
• اغلب اوقات، منطقه آسیب دیده می خارد و گاهی اوقات مرطوب است یا بوی بد دارد.
• برای افرادی که دارای عفونت قارچی طولانی مدتی هستند، رنگ پوست تیره ایجاد می شود و زمانی که زمانش می گذرد و زیاد می شود، معمولاً به پوست های اطراف گسترش پیدا می کند.

افراد مستعد قارچ پوستی

قارچ پوستی بیشتر در گروه های زیر دیده می شود:

• کودکان
• افراد مبتلا به تیروئید کم کار یا پرکار
• افراد مبتلا به دیابت
• افراد مبتلا به اختلال های التهابی
• افراد با سیستم ایمنی ضعیف
• زنان باردار
• افرادی که در معرض گرما و رطوبت قرار دارند.
• مصرف قرص های ضدبارداری و آنتی بیوتیک ها می تواند موجب تشکیل قارچ پوستی در افراد شود. اگر از این قرص ها استفاده می کنید، پوست خود را به طور مداوم زیر نظر داشته باشید و به محض مشاهده ی علائم قارچ پوستی، اقدام به درمان کنید.

داروهای ضد قارچ در دوران بارداری

1. نیستاتین: شکل موضعی نیستاتین اغلب برای درمان عفونت های قارچی سطحی که معمولاً به نام کاندیدا شناخته می شود، مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو به صورت خوراکی به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد؛ زیرا جذب خون نمی شود. این دارو زمانی که به صورت واژینال استفاده می شود جزو داروهای رده A برای استفاده در دوران بارداری قرار می گیرد؛ اما فرم کرم و پماد و پودر این دارو جزوه رده C است؛ زیرا هیچ مطالعه ای درباره ایمنی استفاده از آن صورت نگرفته است.
2. تربینافین: تربینافین موضعی اغلب برای درمان پای ورزشکار، خارش ژوک، کرم قارچ و انواع دیگر عفونت های قارچی مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو در رده بندی در دسته B قرار می گیرد که نشان می دهد مطالعه ای روی انسان انجام نشده است. تربینافین موضعی به میزان زیادی از طریق پوست جذب نمی شود؛ اما استفاده از آن در دوران بارداری ایمن است.
3. کلوتریمازول: یکی دیگر از داروهای ضد قارچ برای درمان عفونت مخملی و لووواژینال کلوتریمازول است. این دارو معمولاً برای درمان عفونت در دوران بارداری استفاده می شود و ایمن است. در سال 1999 مطالعه ای گسترده با بیش از 18 هزار بیماری نشان داد استفاده از کلوتریمازول در دوران بارداری با ناهنجاری جنین در ارتباط نیست. یکی دیگر از داروهای این رده میکونازول است که استفاده از آن نیز در دوران بارداری مشکلی ایجاد نمی کند.
4. سیکلوپیرکس: در درمان بسیاری از موارد عفونت به کار می رود. این دارو معمولاً موضعی استفاده می شود و در رده B قرار دارد. به همین دلیل می توان در دوران بارداری آن را استفاده کرد؛ اما اولین انتخاب درمانی به حساب نمی آید. اثرات این دارو در تغذیه با شیر مادر کمتر شناخته شده است.
5. سولفید سلنیوم: این ماده معمولاً در شامپوها وجود دارد و برای درمان بیماری هایی مانند درماتیت سبوره استفاده می شود. این دارو جزو داروهای رده C قرار می گیرد. مطالعات حیوانی و انسانی برای ارزیابی ایمنی این دارو انجام نشده است. توصیه های جاری نشان می دهد که برای استفاده در محدوده زمانی محدود می توان آن را به کار برد.
6. گریزوفولین: یک داروی ضد قارچ خوراکی است که برای درمان عفونت های قارچی استفاده می شود. این دارو جزو رده C است.

بدون شک برای استفاده از هرگونه داروی ضدقارچ در بارداری باید با پزشک مشورت کنید و به هیچ عنوان بدون تجویز از هیچ دارویی استفاده نکنید.

نسخه اصلی مطلب علائم قارچ پوستی در بارداری چیست؟ را در سایت کلینیک پوست صدف بخوانید.

---