دو نوع رایج سکته مغزی عبارتند از:

• سکته مغزی ایسکمیک: این نوع سکته زمانی اتفاق می افتد که یک رگ خونی در مغز توسط یک لخته مسدود شود. این لخته از رسیدن خون به ناحیه خاصی از مغز جلوگیری می کند و باعث سکته می شود.
• سکته هموراژیک: این نوع سکته زمانی اتفاق می افتد که یک رگ خونی ضعیف پاره شده و از رسیدن خون به مغز جلوگیری کند.

نوع دیگری از ایسکمی مغزی حمله ایسکمیک گذرا (TIA) نامیده می شود. این در نتیجه یک لخته کوچک موقت رخ می دهد که از رسیدن خون به مغز جلوگیری می کند. TIA اغلب یک سکته کوچک نامیده می شود و باید به عنوان یک علامت هشدار دهنده از یک سکته مغزی بزرگ در نظر گرفته شود، زیرا TIA با افزایش خطر سکته مغزی در آینده مرتبط است.

علائم سکته مغزی:

علائم مختلفی از سکته مغزی وجود دارد. از آنجایی که آسیب به مغز، که مقر اصلی بدن است، رخ می دهد، در صورت سکته مغزی ممکن است علائم و نشانه های مختلفی بروز کند. موارد رایج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شروع ناگهانی بی حسی یا ضعف در صورت، بازو یا پا که معمولاً در یک طرف بدن رخ می دهد.
• شروع ناگهانی دوبینی یا مشکل در بینایی
• شروع ناگهانی گیجی یا مشکل در صحبت کردن
• مشکل در راه رفتن، سرگیجه یا از دست دادن هماهنگی و تعادل
• شروع ناگهانی سردرد شدید

به خاطر داشته باشید که سکته مغزی یک آسیب مغزی است، بنابراین هر علامتی که نشان دهنده تغییر در وضعیت عصبی شما باشد باید جدی گرفته شود.

درمان و توانبخشی بعد از سکته مغزی:

• آموزش راه رفتن:

یادگیری راه رفتن مجدد پس از سکته مغزی یکی از اهداف اصلی درمان پس از سکته مغزی است. فیزیوتراپیست به شما کمک می کند تا نحوه راه رفتن و حرکت در خانه را بهبود دهید. آن ها همچنین دستگاه کمکی مورد نیاز مانند واکر، عصا، عصای زیر بغل و غیره را تعیین می کنند.

تمرینات مخصوص راه رفتن نیز ممکن است انجام شود. برای تمرین حرکت در جهات مختلف می توان پله های بلند، گام های جانبی و گام های عقب را انجام داد. همچنین ممکن است تمریناتی برای کار بر روی هماهنگی اندام تحتانی انجام شود. همچنین بالا رفتن و پایین آمدن از پله ها را در خانه پس از سکته به شما آموزش می دهد. اگر یکی از پاهای شما ضعیف است یا تحت تأثیر سکته مغزی قرار گرفته است، ممکن است مجبور شوید نحوه مدیریت پله ها را تغییر دهید. به طور کلی، قانون این است که از پای قوی خود برای بالا رفتن از پله ها استفاده کرده و با پای ضعیف خود جهت پایین رفتن از پله ها استفاده کنید.

• آموزش انتقال:

انتقال توانایی حرکت از یک صندلی یا سطح به صندلی دیگر است. اسپاسم عضلانی، ضعف یا عدم هماهنگی ممکن است انتقال را پس از سکته دشوار کند. فیزیوتراپیست به شما کمک می کند تا توانایی خود را در انتقال بهبود بخشید. انواع انتقال انجام شده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• نشستن برای ایستادن و ایستادن برای نشستن
• صندلی به تخت و تخت به صندلی
• صندلی به صندلی دیگر

گاهی اوقات لازم است از یک تخته برای کمک به انتقال از یک سطح به سطح دیگر استفاده شود.

• ورزش:

ورزش باید جزء اصلی درمان در خانه پس از سکته مغزی باشد. ورزش می تواند به بهبود دامنه حرکتی، قدرت، هماهنگی و تعادل کمک کند. تمرینات متداول انجام شده در خانه پس از سکته مغزی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بلند کردن پا به طور مستقیم: این تمرینات قدرت و عملکرد مفصل ران را بهبود می بخشد.
• پل زدن: پل می تواند قدرت لگن را بهبود بخشیده و به تحرک تخت کمک کنند.
• ضربه زدن به انگشتان
• پمپ مچ پا: انجام این تمرین برای کمک به جریان یافتن خون از پاها به سمت قلب مهم است و ممکن است به کاهش احتمال لخته شدن خون کمک کند.
• اکستنشن پاهای نشسته
• راهپیمایی نشسته
• تمرینات تعادل ایستاده
• تمرینات دامنه حرکتی اندام فوقانی: اغلب پس از سکته مغزی، شانه ها ممکن است سفت یا ضعیف شوند. لذا نیاز به بهبود تحرک بازو احساس می شود.

• آموزش هماهنگی:

برای کمک به بهبود هماهنگی کلی بدن در توانبخشی پس از سکته لازم است حرکات آهسته را با قدم زدن و رسیدن هدفمند انجام دهید تا نحوه حرکت بدن خود را بهبود بخشید. برخی از این حرکات ممکن است غیرفعال باشند، که فیزیوتراپیست برای شما حرکت می دهد. سایر حرکات فعال هستند، جایی که شما از عضلات خود برای حرکت به روش های هماهنگ برای بهبود تحرک عملکردی کلی استفاده می کنید.

• استفاده از ارتز:

پس از سکته مغزی، ممکن است برای کمک به حرکت بهتر به ارتز و بریس های خاصی نیاز داشته باشید. این ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ارتز مچ پا (AFO)
• ارتز زانو مچ پا (KAFO)
• اسپلینت دست

AFO:

آفو در موارد زیر کمک می کنند:

• ضعف دورسی فلکشن (افت پا)
• مشکلات وضعیت پا به عنوان مثال فروریختن قوس
• ضعف و بی ثباتی مچ پا
• گاهی اوقات بی ثباتی زانو

آن ها یکی از متداول ترین دستگاه های ارتز تجویزی برای بیماران سکته مغزی هستند. پا را بلند می کنند تا هنگام راه رفتن، انگشتان پا خالی شوند که برای ایمنی و ایجاد یک الگوی طبیعی راه رفتن بسیار مهم است.

کاربران آفو معمولاً هنگام استفاده از ارتز خود سریع تر و ایمن تر راه می روند.

KAFO:

کافو در موارد زیر کمک می کند:

• ضعف و بی ثباتی زانو
• ضعف ماهیچه ساق پا
• ضعف دورسی فلکشن (افت پا)
• ضعف عضلات چهارسر ران
• تغییر شکل اندام تحتانی
• ضعف اندام تحتانی یا فلج درگیر زانو

کافو از کل پا، از کف پا تا لگن پشتیبانی می کند. زمانی که فرد فلج یا ضعف داشته باشد، به خصوص در اطراف و بالای زانو مفید هستند. آن ها در هنگام ایستادن و راه رفتن به ثبات کمک می کنند. همچنین می توانند از حرکت بیش از حد مفصل جلوگیری کرده، تراز بیومکانیکی را بهبود بخشند و درد را کاهش دهند.

اسپلینت دست:

گاهی لازم است از اسپلینت مناسب برای دست و مچ و یا هردو استفاده شود. اسپلینت در پیشگیری از عوارض سکته مغزی، جلوگیری از کوتاه شدن عضلات، حفظ وضعیت عملکردی دست و مچ دست و نگه داشتن آن ها در موقعیت خنثی می تواند موثر باشد.

نسخه اصلی مطلب درمان و توانبخشی بعد از سکته مغزی را در سایت دکتر بیژن فروغ بخوانید.

---