درمان شوره و پیشگیری
نمیتوان از آن پیشگیری قطعی بعمل آورد. اما برای به حداقل رساندن شدت یا دفعات شعلهور شدن بیماری میتوانیم از روشهای زیر استفاده کنیم.
درمان ساده و غیر دارویی
برس زدن مرتب موها در درمان شوره سر اهمیت زیادی دارد زیرا سبب میشود که جریان خون سریعتر شود و سلولها تغذیه شوند. هر شب پیش از رفتن به رختخواب با یک برس مویی ، موهای خود را از جهات مختلف برس بزنید، به طوری که در حدود صدبار برس روی سرتان حرکت کند و در تمام نقاط خون را به جریان بیندازد. شانه کردن مرتب موها بویزه در هوای آزاد و تمیز تاثیر بسیاری در درمان شوره سر دارد. زیرا این کار موجب افزایش جریان خون و سلولهای بافت پوست سر میشود.
روزانه یک بار سر خود را به خوبی شامپو کنید. طریقه شستن سر با شامپو اهمیت بیشتری از نوع شامپو دارد. هنگام شامپو کردن، پوستهها را با ناخنهایتان سست کنید و سرتان را حداقل 5 دقیقه مالش دهید. برای تمیز کردن موها ، از شامپوی متناسب با جنس موهایتان استفاده کنید. میتوانید به این شامپو بر حسب نوع موها مقداری مواد تقویت کننده گیاهی یا حیوانی بیفزایید.
رژیم غذایی
به گفته بعضی متخصصین علل اصلی شوره سر بر اثر بد غذایی است. درصورتی که شوره سر در اثر بدغذایی باشد رژیم غذایی مناسب برای آن توصیه میشود. پرهیز از خوردن چربیهای حیوانی، پرهیز از زیادهروی در مصرف شیرینیها ، شکلات ، آجیل ، غذاهای سرخ شده و پر ادویه سلامت را به موها باز میگرداند. برای کسانی که با مشکل شوره سر رو برو هستند، خوردن سبزیها و میوهها و مواد پروتئیندار به مقدار فراوان تجویز میشود. غذاهایی که ویتامینهای A ، E ، B و پروتئین به حد کافی دارند، از شوره سر جلوگیری میکنند.
درمان شوره به روش دارویی
برای رفع شوره مختصر سر میتوانید از شامپوهای طبی ضدشوره از جمله سلنیوم سولفید ، کتوکونازول ، پیریتنیوم زینک (پریتیون روی) و انواع شامپوهای پلیتار و شامپو های آنتی سپتیک مانند شامپو ستاولون و نیز لوسیونهای نرمکننده پوست استفاده کنید.
در موارد شدیدتر ، امکان دارد شامپوهای حاوی قطران یا کرم پوست سر حاوی کورتیزون تجویز شود. برای مالیدن دارو روی پوست سر ، موها را در قسمت کوچکی از سر هم باز کنید و پماد یا لوسیون را به خوبی روی پوست سر بمالید. این کار را در سایر نقاط مورد نظر تکرار کنید.
در شوره شدید سر (با پوسته ریزی و دلمه) پماد 5 درصد اسید سالیسیلیک مفید است.
عواقب بیماری
شوره سر یکی از بیماریهای شایع مو است که یک بیماری مزمن است، غالباً بیماری مدتها خاموش باقی میماند. در هنگام مرحله فعال بیماری، علایم را میتوان با درمان کنترل کرد. این بیماری باعث ریزش مو نمیشود و موی چرب و شوره نقشی در طاسی سر ندارند. ولی دست پاچگی و عدم احساس راحتی در برخوردهای اجتماعی و عفونت باکتریایی ثانویه در نواحی درگیر از عوارض آن هستند.