رژیم غذایی کم پروتئین می تواند در بیماری پارکینسون مفید باشد.L-دو پا یکی از چندین اسید آمینه ای است که برای برداشته شدن از جریان خون و ورود به مغز مقاومت می کند. در طول درمان با L-دوپا، محدود کردن میزان پروتئین رژیم غذایی ، رقابت سایر اسید های آمینه را کم کرده، اجازه می دهد که L-دوپای بیشتری وارد مغز شود. یکی از محدودیت های درمان با L-دوپا این است که اثرات مفید آن به شکل پیش بینی نشده ای در طول روز کم و زیاد می شود. محدودیت پروتئین می تواند این نوسان های روزانه را کاهش داده و درمان با L-دوپا را اثر بخش تر سازد، به ویژه اگر بیشتر پروتئین روزانه در وعده شام مصرف شود. مقادیر بالای ویتامین ممکن است از اثر بخشی درمان با L-دوپا بکاهد و معمولا باید از آن اجتناب نمود. به نظر می رسد که اکسید اسیون حاصل از رادیکال های آزاد در بیماری پارکینسون نقش داشته باشد. رژیم های غذایی غنی از آنتی اکسیدان های طبیعی( مثل ویتامین های E،C و کاروتنوئید ها) می تواند خطر بروز بیماری پارکینسون را کاهش دهد، و در افراد مبتلا روند بیماری را آهسته نماید.
مکمل های توصیه شده :
ویتامین E و سلنیم :
آنتی اکسیدان ها سلول های عصبی را در برابر تحلیل محافظت می کنند. با 400IU شروع و به تدریج طی چند هفته مقدار را بیشتر می کند. مقدار توصیه شده 2400-800mg ویتامین E 400-200mg سلنیم در روز می باشد.
ویتامین C :
ممکن است علائم را بهبود بخشد و به ویژه اگر با درمان با L-دوپا همزمان باشد. مقدار توصیه شده 4-1 g در روز می باشد.
ویتامین B-کمپلکس :
افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اغلب به کمبود نیاسین و اسید فولیک دچار می شوند و ذخایر کم بدنی این ویتامین ها می تواند علائم را بدرتر کند. مقدار توصیه شده 4/0 mg اسید فولیک و 50mg نیاسین در روز می باشد.
گاما لینولنیک اسید :
ممکن است در کاهش لرزش موثر باشد. مقدار توصیه شده 4-2g در روز به شکل گل مغربی می باشد.
L-متیونین :
با یک گرم در روز شروع و به تدریج طی چند هفته مقدار را بیشتر کنید. سبب سهولت حرکت شده و قدرت، خلق، خوی و خواب را بهبود می بخشد. مقدار توصیه شده 5-1g در روز می باشد.