رنگ مو و رنگ کردن مو
رنگ کردن موها از زمان فراعنه مصر در بین زنان مرسوم بوده و برای پوشاندن موهای سفید خود از آن استفاده می کردند. تمایل به استفاده از رنگ مو در 50 سال اخیر افزایش عجیبی پیدا کرده و در حال حاضر بسیاری از مردان هم موهای خود را رنگ می کنند ( البته نه فقط به منظور پوشاندن موهای سفید بلکه جهت تنوع و تغییر رنگ مو ) میزان نفوذ رنگ به مو به عوامل مختلفی بستگی دارد از جمله پایه رنگ، اندازه مولکول های رنگ و میزان رطوبت مو در زمان استفاده از رنگ. موفق ترین رنگ ها مولکول های کوچکی دارند.
رنگ موها به سه گروه عمده تقسیم می شوند :
رنگ های گیاهی ، متالیک ( فلزی ) و رنگ های سنتتیک.
رنگ های گیاهی :
از زمان های قدیم استفاده می شده است. مشهورترین آن ها هم حنا است که فقط کوتیکول ( لایه خارجی ساقه مو ) را رنگ می کند و رنگ قرمز به مو می دهد. البته ترکیب آن با مواد دیگر مثل ایندیگو می تواند رنگ زرد یا آبی- مشکی ایجاد کند. روناس و پوست گردو هم جزء رنگ های گیاهی هستند. این رنگ ها به اندازه رنگ های شیمیایی به مو آسیب وارد نمی کنند ولی تنوع رنگ آن ها بسیار محدود است و مورد دلخواه افراد جوان نیست. اما در افراد حساس به رنگ های سنتتیک جایگزین مناسبی هستند.
رنگ های متالیک :
به طور سنتی برای موهای مردان استفاده می شود. تغییرات رنگ با استفاده از این رنگ ها به طور تدریجی اتفاق می افتد و فوری نیست. این دسته نمک های فلزی هستند که در اثر واکنش با کراتین سطح مو به اکسید یا سولفید تبدیل شده و سطح مو را می پوشانند. ظاهر متالیک مات به مو می دهند و استفاده مکرر از آن ها منجر به آسیب مو و شکننده شدن آن می شود. استات سرب رنگ قهوه ای سیاه به مو می دهد. نیترات نقره رنگ سبز مشکی ایجاد می کند و ترکیب آن با مس، کبالت و نیکل می تواند رنگ خاکستری یا مشکی ایجاد کند. این رنگ ها با این که به سطح مو می چسبند ولی قابل جدا کردن نیستند و فقط با چیدن موها از بین می روند.
رنگ های سنتتیک :
در طی هفتاد سال گذشته مورد استفاده قرار گرفته اند رنگ طبیعی تری ایجاد می کنند و تنوع فراوان باعث اقبال عمومی به آن ها شده است.در قسمت بعدی در مورد انواع رنگ های سنتیک و عوارض آن ها صحبت می کنیم.