آمفتامین ها نخست جهت مصرف درمانی ساخته شده و اکنون نیز در درمان نارکولپسی، افسردگی و سندرم پرتحرکی کودکان کاربرد دارند. این داروها به عنوان مقلد سمپاتیک یا محرک سیستم عصبی مرکزی نیز معروفند. این ترکیبات شامل متیل فنیدیت (ریتالین) ، دکستروآمفتامین و مت آمفتامین هستند و اسامی دارند و به صورت پودر با رنگهای (Speed) کریستا لمت و سرعت ،(ICE) خیابانی نظیر کریستال، یخ مختلف سفید، صورتی، زرد و قرصها و کپسولهایی با رنگ، شکل و اندازه متفاوت موجودند.
آمفتامین ها اغلب جهت بهبود کارایی، کاهش خواب و ایجاد سرخوشی توسط ورزشکاران، دانشجویان و رانندگان مورد سوءمصرف قرار می گیرند. نحوه مصرف به صورت خوردن، استنشاق، تزریق یا کشیدن با سیگار است.
١٠ آثار مصرف
آثار روانی: مصرف باعث افزایش احساس راحتی شده و سرخوشی و رفتار دوستانه ایجاد می کند. دوزهای پایین عموماً باعث بهبود توجه و عملکرد، کاهش خستگی ، کاهش خواب و بالارفتن آستانه درد می شود. با مصرف دوزهای بالا برای دوره های زمانی طولانی آثار نامطلوب دارو بوجود می آید.
آثار جسمی: افزایش فشار خون و ضربان قلب، خشکی دهان، تعریق، افزایش انرژی و کاهش اشتها.
عوارض جانبی مصرف طولانی مدت :
بروز وابستگی و تحمل، کاهش وزن، ضایعات پوستی مزمن، سایکوز شبه اسکیزوفرنی، ایسکمی قلبی.
وابستگی
تحمل و وابستگی به آمفتامینها رخ م یدهد.
توصیه ها و درمانهای لازم
بیمارانی را که علائم سایکوز یا افسردگی شدید دارند به مراکز روانپزشکی هدایت کنید.
به بیمار اطمینان دهید که علائم لتارژی، افسردگی و خستگی از عوارض طبیعی ترک بوده و گذرا است.
اغلب برای ترک نیاز به داروی خاصی نیست. داروهای ضد افسردگی در برخی موارد کمک کننده است