آرتریت پسوریازیس یکی از انواع التهابات مفصلی است که معمولاً با بیماری پوستی پسوریازیس همراه است. این بیماری می تواند به درد، ورم و کاهش حرکت مفاصل منجر شود و تأثیر چشمگیری بر کیفیت زندگی افراد داشته باشد. اگرچه درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما پیشرفت های پزشکی در سال های اخیر، امکان کنترل و کاهش علائم آن را به میزان قابل توجهی فراهم کرده است. در این مقاله به بررسی روش های موثر درمانی، از داروهای مدرن تا توصیه های سبک زندگی، برای مدیریت این بیماری خواهیم پرداخت.
هم آرتریت پسوریاتیک و هم پسوریازیس بیماری های مزمنی هستند که با گذشت زمان بدتر می شوند. با این حال، ممکن است دوره هایی داشته باشید که علائم بیماری بهبود یابد یا به طور موقت از بین برود. آرتریت پسوریاتیک می تواند مفاصل یک یا هر دو طرف بدن را تحت تاثیر قرار دهد. علائم و نشانه های آرتریت پسوریاتیک اغلب شبیه به آرتریت روماتوئید است. هر دو بیماری باعث می شوند مفاصل دردناک، متورم و در لمس، داغ شوند.
اگر پسوریازیس دارید، در صورت بروز درد مفاصل به پزشک خود اطلاع دهید. آرتریت پسوریاتیک در صورت عدم درمان می تواند به شدت به مفاصل شما آسیب برساند.
ورم مفاصل یکی از علائم شایع آرتریت پسوریازیس است که معمولاً در انگشتان دست و پا دیده می شود و به "انگشت سوسیسی" معروف است. این ورم به دلیل التهاب شدید در بافت های نرم اطراف مفاصل ایجاد می شود. استفاده از داروهای ضدالتهاب، کمپرس سرد و درمان فیزیوتراپی می تواند به کاهش ورم و درد کمک کند. تشخیص و درمان زودهنگام نقش مهمی در کنترل این عارضه دارد.
آرتریت پسوریاتیک زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن شما به سلول ها و بافت های سالم حمله می کند. پاسخ ایمنی باعث التهاب در مفاصل و همچنین تولید بیش از حد سلول های پوستی می شود. به نظر می رسد که هر دو عامل ژنتیکی و محیطی در این پاسخ سیستم ایمنی نقش دارند. بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک سابقه خانوادگی پسوریازیس یا آرتریت پسوریاتیک دارند. محققان نشانگرهای ژنتیکی خاصی را کشف کرده اند که به نظر می رسد با آرتریت پسوریاتیک مرتبط باشد. آسیب فیزیکی یا چیزی در محیط مانند عفونت ویروسی یا باکتریایی، ممکن است باعث آرتریت پسوریازیس در افرادی شود که دارای زمینه ارثی هستند.
عوامل متعددی می تواند خطر ابتلا به آرتریت پسوریاتیک را افزایش دهد، از جمله :
درصد کمی از افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک به آرتریت موتیلانز (شکل شدید، دردناک و ناتوان کننده آرتریت پسوریاتیک) مبتلا می شوند. با گذشت زمان، آرتریت موتیلانز استخوان های کوچک دست، به ویژه انگشتان دست را از بین می برد و منجر به تغییر شکل و ناتوانی دائمی می شود. آرتریت پسوریاتیک همچنین برخی از افراد را در معرض خطر ابتلا به فشار خون بالا، سندرم متابولیک، دیابت و بیماری های قلبی عروقی قرار می دهد.
پزشک جهت تشخیص بیماری، مفاصل را از نظر علائم تورم یا حساسیت بررسی میکند. ناخن ها را از نظر سوراخ بودن، پوسته پوسته بودن و سایر ناهنجاری ها معاینه می کند. برای یافتن نقاط دردناک، کف پا و اطراف پاشنه را فشار میدهد و ممکن است درخواست تست های آزمایشگاهی و تصویربرداری نماید. این آزمایشها عبارتند از :
لازم به ذکر است هیچ آزمایشی به تنهایی نمی تواند وجود آرتریت پسوریاتیک را تایید کند. اما برخی از انواع آزمایش ها می توانند سایر علل درد مفاصل مانند روماتیسم مفصلی یا نقرس را رد کنند.
درمان پسوریازیس مفصلی شامل روش های دارویی و غیر دارویی است. داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) و داروهای اصلاح کننده بیماری (DMARDs) برای کاهش التهاب و پیشگیری از آسیب مفاصل تجویز می شوند. فیزیوتراپی و ورزش منظم نیز می توانند به بهبود دامنه حرکتی و کاهش درد کمک کنند. در موارد پیشرفته، درمان های بیولوژیک و حتی جراحی ممکن است مورد نیاز باشند.
همانطور که در ابتدای مطلب بیان شد؛ هیچ درمانی برای آرتریت پسوریاتیک وجود ندارد. درمان بر کنترل التهاب در مفاصل آسیب دیده برای جلوگیری از درد و ناتوانی مفاصل و کنترل درگیری پوست متمرکز است. موفقیت درمان بستگی به این دارد که بیماری چقدر شدید است و چه مفاصلی تحت تأثیر قرار گرفته اند. ممکن است لازم باشد درمان های مختلفی را جهت تسکین بیماری امتحان شود. روشهای کنترل و درمان آرتریت پسوریاتیک عبارتند از :
تحقیقات پزشکی پیشرفته منجر به توسعه داروهای بیولوژیک جدید برای درمان آرتریت پسوریاتیک شده است. این داروها، مانند مهارکننده های TNF و IL-17، به کاهش التهاب و بهبود عملکرد مفاصل کمک می کنند. داروهایی مانند سیکوکینومب و آدالیمومب در سال های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. مشاوره با پزشک برای تعیین داروی مناسب بر اساس شدت بیماری و وضعیت سلامت بیمار ضروری است.
رژیم غذایی آرتریت پسوریاتیک شامل موارد زیر است:
غذاهایی که باید محدود شوند عبارتند از: غذاهای فرآوری شده، قندهای تصفیه شده، گوشت های فرآوری شده و چربی های ترانس.
آرتریت پسوریازیس به خودی خود بیماری کشنده ای نیست، اما در صورت عدم درمان، می تواند عوارض جدی ایجاد کند. این بیماری با التهاب مزمن همراه است که ممکن است منجر به تخریب مفاصل و کاهش کیفیت زندگی شود. همچنین، مطالعات نشان داده اند که افراد مبتلا به آرتریت پسوریازیس ممکن است در معرض بیماری های قلبی-عروقی، دیابت، و فشار خون بالا قرار گیرند. بنابراین، مدیریت صحیح بیماری و کنترل علائم می تواند خطر عوارض طولانی مدت را کاهش دهد.
نسخه اصلی مطلب درمان قطعی آرتریت پسوریازیس را در سایت دکتر علی نقره کار بخوانید.