بیشتر پدر و مادرها و مراقبین کودک از تغذیه کودکان خود نگران هستند. این پدرها و مادرها از بی میلی و از کم غذا خوردن کودکان خود در رنج هستند و به عبارتی شکایتهای مختلفی از این مورد دارند. حتی گروه بزرگی از مربیان در مهدهای کودک نیز از چنین مسایلی رنج می برند و بارخا از مربیان می شنویم که کودکان آنها به خوبی غذا نمی خورند.
بی اشتهایی و یا بد غذایی کودک در هر شکلش مساله مهمی است. باید آن را جدی گرفت چرا که این بی اشتهایی در نهایت می تواند منجر به سوءتغذیه شود. باید بدانیم فقط گرسنگی نیست که کودک را به سوی غذا می کشاند و یا فقط سیر بودن موجب دوری و پرهیز از غذا نمی شود. بلکه عوامل گوناگونی جدا از نیازهای بدنی موجب می شود تا کودک غذا بخورد یا نخورد. بخش بزرگی از این نیاز جسمانی تحت تاثیر عائتهای خانواده و آموزشهایی است که کودک در خانواده گرفته است. رفتار بزرگترها در این مورد بسیار تعیین کننده است.
برای مثال همه متخصصین تغذیه و پزشکان اطفال مصر هستند که صبحانه کودکان کامل و مناسب باشد. عادت دادن کودکان به خوردن صبحانه بسیار مهم است. بدن همه کودکان بعد از چند ساعت خواب به یک غذای سبک، اما کامل و پر از انرژی احتیاج دارد. اگر کودکی در خانواده ای بزرگ شود که مادر میل به صبحانه نداشته باشد و فقط یک دانه میوه بخورد ، یا پدر زودتر از خانه خارج شود و کودک شاهد خوردن صبحانه او نباشد و یا حتی پدر و مادر آنقدر مشغله داشته باشند که نتوانند صبحانه را آماده کنند، طبیعی است که کودک عادت خوردن به صبحانه را از بابت فرهنگی و آموزشی پیدا نخواهد کرد. به عبارت دیگر اگر کودک صبحانه خوردن خانواده خود را به عنوان یک برنامه منظم، دوست داشتنی و مهم نبیند هیچ میلی به یک صبحانه خوب پیدا نمی کند.
برای خوردن صبحانه پدر و مادر باید برای کودک خود وقت بگذارند. اگر دور سفره و یا به دور میز می نشینید حتما باید :
- سفره پهن کنید و یا میز را آماده کنید
- هر موادی که برای صبحانه دارید با سلیقه روی سفره بگذارید
- قاشق، استکان، و ظروف مخصوص کودک را روی سفره بگذارید
- قبل از خوردن صبحانه کودک را تشویق کنید تا صورت خود را بشوید و از توالت استفاده کند
- مراقبین کودک نیز باید دست و صورت خود را بشویند و برای صبحانه ژولیدگی خواب را نداشته باشند
- قبل از خوردن صبحانه به کودک یک استکان آب (نه سرد و نه گرم) بدهید
در بسیاری از خانواده هایی که زنان شاغل هستند دیده شده که مادر، کودک را با عجله بیدار می کند، با عجله لباس او را می پوشاند و به زور یک لقمه خشک در دست کودک می دهد تا آن را به عنوان صبحانه بخورد.
آیا کسی می تواند در یک محیط عصبی ، شلوغ و با عجله لقمه ای را به عنوان صبحانه بخورد ؟
غذا خوردن آن هم در ابتدای صبح احتیاج به آرامش و صبوری دارد. سرپایی غذا خوردن، با عجله لقمه ای را درست کردن و ار آن طرف کارهای دیگر را انجام دادن فضای نا امنی را برای یک تغذیه مناسب به وجود می آورد. در چنین حالتی هیچ کودکی میل به خوردن صبحانه ندارد.خانواده هایی که مجبور هستند صبح زود از خانه خارج شوند و وقت کافی برای خوردن صبحانه در کنار کودک خود ندارند، بهتر است برنامه های خود را تنظیم کنند که همه با هم و در حضور کودک صبحانه بخورند و از این وعده غذایی لذت ببرند. برای نمونه می توان :
- شبها زودتر خوابید
- یکسری کارها را از شب قبل انجام داد
- زودتر بیدار شد تا کودک فرصت کارهای اولیه را داشته باشد
در بعضی از خانواده هایی که مادران شاغل نیستند مشکل به شیوه دیگری خود نمایی می کند :
در بعضی از خانواده ها مادران آنقدر دیر بیدار می شوند که فکر می کنند که دیگر می توانند صبحانه و ناهار را همزمان بخورند. دیر بیدار شدن، کوفتگی، خستگی، بی حوصلگی و در نتیجه بی اشتهایی را همراه خود دارد. از آنجا که مادر بی میل است، برای تهیه یک صبحانه مناسب تلاشی نمی کند. در نتیجه با همان بی حوصلگی چیزی را برای کودک خود آماده می کند تا او بخورد. کودکی که همراه مادر خود دیر بیدار شده است طبیعی است که صبحانه و ناهار او یکی می شود.
به کودک وقت بدهید تا صبحانه اش را کامل بخورد :
در چنین فضایی نه تنها کودکان بلکه هر انسانی از خوردن صبحانه لذت می برد و طبیعی است که این رفتار به عنوان یک عادت غذایی مناسب در کودک باقی می ماند. آن گروه از کودکانی که به مهد کودک می روند، این شانس را که در کنار خانواده خود صبحانه بخورند از دست می دهند، بدین سبب مربیان باید فضایی را به وجود بیاورند تا کودک با علاقه صبحانه را میل کند. بودن کودکان در کنار هم امکان خوبی است که آنها را تشویق کنیم تا صبحانه خود را کامل بخورند. در مهد کودک نیز همانند خانه باید شرایط مناسبی را فراهم کرد و با آرامش به کودک فرصت داد تا آنها صبحانه خود را بخورند.