دیسک ها، بالشتک هایی هستند که در میان مهره ها در ستون فقرات قرار دارند. مهره ها استخوان های درشتی هستند که از قاعده جمجمه تا استخوان دنبالچه امتداد داشته و ستون فقرات را تشکیل می دهند. دیسک از دو بخش خارجی و هسته ساخته شده است . بخش خارجی دیسک، فیبروزی و سخت تر از هسته بوده و آن را در بر گرفته است. گاهی ممکن است دیسک بین مهره ها به سمت بیرون جابه جا شده و علائمی مانند درد و بی حسی و ضعف را ایجاد کند. به این شرایط پارگی دیسک کمر می گویند. در واقع، پارگی دیسک، به معنای ایجاد پارگی در هسته دیسک و در نتیجه بیرون زدگی بخشی از مواد هسته و وارد آمدن فشار به کانال نخاعی است. فشار وارد شده به کانال نخاعی باعث ایجاد علائمی، مانند درد کمر و درد سیاتیکی می شود . این علائم می توانند خودبه خود یا با انواع درمان های غیرجراحی بهبود پیدا کنند؛ اما در برخی موارد مانند پارگی شدید دیسک کمر ، ممکن است نیاز به انجام جراحی باشد.
ابتدا پزشک شرایط بیمار را بررسی می کند (شرایط بیمار: علائم، سابقه آسیب دیدگی و…). سپس پزشک با معاینه منشأ درد را پیدا کرده و آزمایشاتی را برای بی حسی یا ضعف عضلات انجام می دهد. در نهایت پزشک آزمایش های تصویربرداری را برای فرد تجویز می کند، که این آزمایشات شامل ام آر آی، سی تی اسکن، نوار عصب و عضله ، تست هدایت عصبی، رادیوگرافی، میلوگرام می باشد.
علاوه بر سابقه ی پزشکی فرد و انجام تمرینات فیزیکی، فرآیند تشخیص دیسک کمر شامل اقدامات زیر است:
برای آگاهی از انواع روش های درمان جراحی و غیر جراحی دیسک کمر ، کلیک کنید.