بیضه ها در دوران جنینی در کنار کلیه ها و داخل شکم تشکیل می شوند به طوری که رگ ها و اعصاب بیضه و کلیه معمولا از یک محل منشا میگیرد و با هم مشترک هستند. سپس با رشد جنین بیضه ها به سمت خارج از شکم حرکت کرده و پس از عبور از دیواره شکم در قسمت بالای لگن مسیری را در زیر پوست حرکت کرده و سرانجام در کیسه بیضه قرار میگیرند.
یک بیضه برای نزول باید سالم باشد و بیضه های نزول نکرده معمولا از ابتدا اشکالی دارند و بیضه های سالمی نیستند که در نتیجه نتوانسته اند مسیر شکم تا کیسه بیضه را طی کنند بنابراین هدف از درمان و پایین آوردن این بیضه ها برگرداندن کارکرد بیضه نیست چرا که این بیضه معمولا از ابتدا سالم نبوده اند و اینگونه نیست که بدلیل نزول نکردن آسیب دیده باشند و با درمان بیضه سالم شود.
روند نزول بیضه ها میتواند در هر مرحله متوقف شود که نتیجه آن بیضه نزول نکرده می شود که بستگی به محل قرار گیری به انواع بیضه شکمی ، بیضه کشاله ران یا کانال مغبنی تقسیم می شود. تشخیص توسط معاینه ، سونوگرافی ، MRIو لاپاروسکوپی برای بیضه های شکمی انجام می شود.
اکثر بیضه های نزول نکرده نطفه تولید نمی کنند ولی هورمون جنسی را ترشح میکنند و از آنجا که بدلیل اشکالات اولیه در این بیضه ها که ذکر شد شانس ایجاد بدخیمی در آنها چند برابر بیضه های سالم است هدف اصلی از درمان در دسترس قرار دادن بیضه برای امکان معاینه است.
معمولا تا بلوغ اصل بر نگه داشتن بیضه نزول نیافته و پایین آوردن است تا وضعیت نهایی بیضه مقابل در دوران بعد از بلوغ مشخص شود ، اما در افراد بالغ به شرطی که بیضه مقابل کاملا سالم باشد و مخصوصا در مورد بیضه های شکمی ممکن است برداشتن بیضه درمان بهتری باشد.برای نزول کامل بیضه ها تا یکسال بعد تولد فرصت داده می شود و اکثر موارد بصورت خودبخود نزول انجام میشود.
درمان دارویی : استفاده از آمپول هایی که باعث تحریک هورمون های جنسی می شود بهترین اثر را در بیضه نزول نکرده دو طرفه و زیر پنج سالگی دارد.
درمان جراحی : با عمل جراحی یک یا دو مرحله ای بیضه از بافت های اطراف جدا و به داخل کیسه بیضه آورده می شود .
بیضه های نزول نکرده که درمان شده اند باید به طور مرتب توسط خود فرد و سالانه توسط متخصص معاینه شوند.