بیضه ها در دوره جنینی در داخل شکم تشکیل می شوند. در ماه آخر جنینی بیضه ها از شکم و از طریق کانال اینگوینال در کیسه بیضه یا اسکروتوم مستقر می شوند. در صورت عدم نزول، چند ماه بعد از تولد احتمال نزول خودبه خودی بیضه وجود دارد. در بیضه های شناور، در بدو تولد بیضه ها در کیسه قرار دارند؛ ولی به تدریج روند صعودی پیدا می کنند. البته این حالت موقت است. در شرح حال این کودکان، ظاهر شدن خودبه خود بیضه در کیسه و ناپدید شدن آن از کیسه، توسط والدین گزارش می شود. در معاینه این کودکان بیضه با دست به سمت کیسه کشیده می شود و بلافاصله بالا نمی رود. بیضه شناور به صورت یک طرفه یا دو طرفه دیده می شود. در بسیاری از موارد، بیضه در سنین پایین به محدوده درست قرارگیری خود برمی گردد و مشکل بیضه شناور پیش از رسیدن پسران به سن بلوغ برطرف می شود. معمولاً این عارضه همراه با درد یا ناراحتی نیست و اگر کودک دچار درد ناگهانی در کشاله ران یا اسکروتوم بشود، نیاز اورژانسی به ویزیت پزشک دارد. تشخیص، بررسی و درمان به موقع مهم است؛ زیرا محققان عقیده دارند که مشکل بیضه شناور، خطر بالقوه ای (۳۲٪) برای ناباروری و یا بیضه کم تحرک است.
بیضه شناور (retractile testicle)، عارضه ای شبیه بیضه نزول نکرده است که از علائم آن می توان به غیر یکسان بودن بیضه ها و حالت شناور یکی از آنها در داخل و بیرون شکم اشاره کرد. در چنین حالتی، گاهی بیضه به حدی از کیسه خود خارج می شود که تنها مانند یک برجستگی جزئی در زیر پوست کشاله ران به نظر می رسد. این بیضه در فضای بین کشاله ران و کیسه بیضه جلو و عقب می رود و در زمان قرارگیری در کشاله ران، اغلب به کمک دست قابل بازگرداندن به داخل کیسه بیضه می باشد.
در بعضی موارد بیضه شناور به بالارونده تبدیل میشود و این یعنی بیضه محرک به نوعی از بیضه تبدیل میشود که در حالتی صعودی گیر کرده است. فاکتور های مؤثر در بروز این حالت عبارتند از :
نشانه ها و علائم بیضه شناور عبارت اند از:
تشخیص آن با معاینه بالینی میسر است. کودک در حالت درازکشیده قرار گرفته و معاینه می شود. اگر بیضه در معاینه فیزیکی با دست، به راحتی در اسکروتوم قرار گیرد و بلافاصله بالا نرود، تشخیص بیضه رترکتایل یا شناور تأیید می شود.
پیامدهای ناشی از بیضه بالارونده مشابه پیامدهای بیضه ی نزول نکرده میباشد. خطرات مرتبط با بیضه ی نزول نکرده و درمان نشده عبارتند از :
بیضه ی رترکتایل در طی بلوغ و یا پیش از آن پایین می آید و در صورتی که کودک شما به بیضه ی شناور مبتلا باشد، پزشکتان تغییرات موقعیتی بیضه وی را در ارزیابی های سالانه بررسی میکند تا احتمال قرار گیری آن در کیسه بیضه، داشتن حالت شناور و یا تبدیل آن به بیضه ی بالارونده را مشخص نماید. در صورتی که بیضه بالارفته باشد و نتوان آن را با دست حرکت داد، احتمالاً پزشک، جراحی را توصیه میکند تا به کمک آن بیضه را به طور دائمی به داخل کیسه ی بیضه حرکت دهد . همچنین در صورتی که بیضه همچنان در طی بلوغ شناور باشد از جراحی در اوایل نوجوانی استفاده میشود تا بلوغ متناسب بیضه حاصل گردد . در طی این جراحی (ارکیوپکسی ) جراح ارتباط بین بیضه و طناب و بافتهای اطراف آن را قطع میکند و بیضه را در کیسه ی بیضه قرار میدهد و آن را به محل کوک میزند .
یک عضله باعث بروز بیضه ی شناور میشود. عضله ی کرماستر یک عضله ی باریک و کیسه مانند است که بیضه ها در آن قرار میگیرند. زمانی که این عضله منقبض میشود، بیضه را به سمت بالا و به طرف بدن میکشد . هدف اصلی این عضله کنترل دمای بیضه است . به منظور عملکرد مؤثر و متناسب بیضه ها، آنها باید کمی از دمای نرمال بدن خنک تر باشند. زمانی که محیط گرم باشد، این عضله ریلکس میشود و بیضه را به سمت گرمای بدن میکشد. همچنین واکنش این عضله میتواند توسط مالش عصب ژنیتوفمورال در سطح داخلی ران و یا توسط احساسات شدیدی مانند اضطراب تحریک شود . در صورتی که واکنش این عضله خیلی قوی باشد میتواند منجر به بروز بیضه شناور شود. آن را از داخل کیسه ی بیضه خارج کند و به سمت کشاله ران ببرد .
علاوه بر این، این مشکل می تواند عوامل خطری از جمله اختلالات هورمونی یا زایمان زودرس داشته باشد.
معمولاً برای تشخیص و درمان بیضه شناور به پزشک اورولوژی باید مراجعه کرد.
نسخه اصلی مطلب بیضه شناور یا متحرک چیست و چگونه درمان می شود؟ را در سایت دکتر مجید حقیقت بخوانید.