دستگاه ادراری از چند بخش اصلی تشکیل شده است .
1- کلیه ها که وظیفه آنها تولید ادرار است .
2- لگنچه که ادار پس از تولید شدن وارد آن میشود ومحل ایجاد اغلب سنگهای ادراری است . سنگهای لگنچه معمولا باعث ایجاد درد نمیشوند مگر اینکه راه لگنچه را مسدود نمایند .
3- میزنای یا حالب که ادرار را از لگنچه به مثانه منتقل میکند . اگر سنگ از لگنچه وارد حالب شود ، درد شدیدی در پهلو وشکم بیمار ایجاد می گردد که گاه همراه با تهوع ، استفراغ ، سوزش ادرار و در آقایان درد بیضه است .
4- مثانه که محل ذخیره ادرار پیش از دفع است . اگر بنابه دلایلی مثل بزرگ شدن پروستات ، تنگی مجرای ادراریا مثانه عصبی تخلیه مثانه دچار اشکال شود ویا به علت سوء تغذیه یا اختلالات سوخت وساز بدن (متابولیک ) در کودکان ترکیب طبیعی ادرار تغییر کند ، فرد مستعد سنگ مثانه میگردد.
5- مجرای ادرار که ادرار را از مثانه به خارج منتقل میکند . سنگ کلیه یا مثانه ممکن است در هنگام دفع در مجرای ادرار گیر کند و سبب بند آمدن ادرار شود .
درمان سنگ کلیه شامل دو قسمت است :
1- پیشگیری از تشکیل سنگ جدید
2- درمان سنگ فعلی
جهت پیشگیری از تولید سنگ جدید علاوه بر رعایت رژیم غذایی نیاز به انجام آزمایش خون وآزمایش ادرار 24 ساعته از نظر بررسی وجود یا عدم وجود املاحی است که شما را مستعد سنگ سازی می کنند . و همچنین در صورتیکه در گذشته سنگی دفع کرده اید تجزیه آن سنگ نیز کمک کننده است . آزمایشات خون وادرار بایشتی به فاصله 2 تا 6 هفته بعد از دفع سنگ انجام شوند .
ویادتان باشد که حین انجام این آزمایشات بایستی رژیم غذایی معمول روزانه تان را داشته باشید . براساس این آزمایشات پزشکتان دستور غذایی ودارویی مخصوص هر نوع سنگ کلیه را به شما میدهد . جهت درمان سنگ کلیه علاوه بر رعایت رژیم غذایی که در جزوه آموزشی (تغذیه در درمان سنگ کلیه ) به آن اشاره شده است نیاز به اقدامات تشخیصی آزمایشگاهی وتصویر برداری از نظر تعیین محل سنگ ، ایجاد یا عدم ایجاد انسداد در مسیر ادرار وبالاخره اندازه سنگ میباشد .
سپس بر اساس اندازه ومحل سنگ درمان مخصوص با نظر پزشک معالجتان انجام می شود .سنگ های کوچک تر از 2 میلی متر 97% احتمال دفع خودبخودی دارند سنگهای 6-4 میلی متر 50% احتمال دفع خودبخودی دارندوسنگهای بزرگتر از 6 میلی متر 1% احتمال دفع خودبخودی دارند واعلب نیار به مداخله جراحی دارند .
1- سنگهای لگنچه کوچکتر از 2 سانتی متر باشند . معمولا به روش سنگ شکنی برون اندامی شکسته میشوند . برای سنگهای بزرگتر معمولا از (ESWL ) ویا عمل PCNL روش سنگ شکنی از راه پوست یا سوراخی از PCNLجراحی باز استفاده میشود . در عمل پوست به داخل کلیه ایجاد وبا استفاده از دستگاه های و ویژه سنگ شکسته وخارج میگردد.
2- اغلب سنگهای حالب خود به خود دفع میشوند اما اگر درحالب گیر کنند یا درد غیر قابل تملی ایجاد نمایند، از برای شکستن آنها استفاده میشود . در این TULعمل روش دستگاه مخصوصی از مجرای ادرار وارد مثانه واز آنجا وارد حالب میگردد و با استفاده از آن سنگ شکسته میشود .
3- سنگهای مثانه را بسته به اندازه میتوان با عمل باز یا بسته خارج کرد .