کلسیم فراوان ترین عنصر معدنی در بدن است . حدود 1% وزن بدن را تشکیل می دهد . جذب آن بستگی به مقدار کلسیم از جذب فعال تا انتشار ساده می باشد و وابسته به ویتامین D بوده و محل اصلی جذب در بدن نیمه اول روده باریک می باشد.
اسید معده ، لاکتوز، ورزش ، افزایش نیاز ، ویتامین D و چربی غذا به طور متوسط باعث افزایش جذب کلسیم می گردند و فیبرها ، فیتات ها ، اگزالیک اسید ، کم تحرکی باعث کاهش جذب آن می شود. 1% از کلسیم بدن در گردش خون وجود دارد که حدود نیمی از آن یونیزه است .
محل اصلی ذخیره کلسیم استخوان می باشد و دفع آن از طریق کلیه ها بوده و بازجذب از کلیه ها وابسته به ویتامین D می باشد. مصرف زیاد کربوهیدرات ، پروتئین و سدیم باعث مختل شدن بازجذب کلسیم از کلیه ها می گردد. کافئین نیز جذب کلسیم در کلیه ها را افزایش می دهد و فسفر پایین هم باعث دفع کلسیم می شود.
مقدار مورد نیاز کلسیم 800 تا 1200 میلی گرم می باشد. بهترین منابع آن لبنیات و ماست برای کسانیکه عدم تحمل لاکتوز دارند ، همچنین گیاهان برگ سبز تیره و ماهیهای کوچک که کامل خورد شده اند منابع خوب آن است .
کمبود آن باعث کاهش تراکم استخوان می گردد . استئومالاسیت یا نرمی استخوان ایجاد می گردد. فشارخون و افزایش بیماریهای قلبی عروقی که مربوط به پایین آمدن کلسیم پلاسما است در کوتاه مدت باعث تتانی و انقباضات عضلات ، بی حسی دست و پا ، افسردگی ، کما و مرگ می شود.
افزایش بیش از حد آن نیز باعث فلج عضوی می گردد . بی اشتهایی ، تهوع ، دردشکم ، ضعف ماهیچه از عوارض کوتاه مدت آن است و اگر در دراز مدت باشد باعث رسوب کلسیم در بافتهای نرم مثل لاله گوش و پرده گوش می شود.