باروری زمانی اتفاق می افتد که اسپرم برنده خود را به تخمک برساند. اگر به هر دلیلی اسپرم توانایی رسیدن به تخمک و یا قدرت باردار کردن آن را نداشته باشد، مرد دچار ناباروری شده است. البته به این نکته نیز باید اشاره کرد که زمانی یک زوج را می توان نابارور خواند و به دنبال علت ناباروری آن ها گشت که از مقاربت محافظت نشده زوجین حداقل یکسال گذشته داشته باشد و علاوه بر این، دیگر شرایط مناسب جهت باروری نیز محیا بوده باشد.
عدم باروری یکی از مشکلاتی می باشد که حدود 15 درصد از زوجین با آن رو به رو هستند. ناباروری به دلایل متعددی اتفاق می ا فتد و منشأ آن را می توان به زن، مرد و یا هر دو آنها نسبت داد. طبق تحقیقات دانشمندان، 30 درصد از ناباروری زوجین مربوط به مردان است. ناباروری در مردان به دلایل متعددی بر میگردد که ممکن است مربوط به دلایل آناتومی دستگاه تولید مثلی مرد، روانی، هورمونی یا شیوه زندگی باشد. در ادامه به علل ناباروری و تشخیص و درمان آن در مردان می پردازیم.
برای این یک مرد باروری داشته باشد، لازم است تا چهار شرط مهم اتفاق بیفتد که این چهار شرط عبارتند از:
به این ترتیب در صورتی که هر یک از مراحل ذکر شده در بدن آقایان با مشکلی رو به رو شود به گونه ای حتی یکی از مراحل و شروط بالا به درستی انجام نپذیرد، شخص دچار مشکل ناباروری شده است. ناباروری مردانه نشانه ای از اختلال در سلامت جسمانی آنها است که اجازه بارور شدن شریک خود را به او نمی دهد. دلایل مختلفی بر عملکرد صحیح مراحل گفته شده خلل ایجاد می کنند و به عنوان عوامل تأثیرگذار در ناباروری محسوب می شوند.
مواجهه مداوم و بیش از حد با برخی فاکتور های محیطی مانند گرما، سموم و مواد شیمیایی باعث کاهش تولید اسپرم و عملکرد آن می شوند. برخی از این فاکتورها شامل موارد زیر می باشند:
همچنین بخوانید : واریکوسل و سونوگرافی بیضه ها
علل مختلفی در ناباروری مردان نقش دارند و برخی مردان بیش از سایرین در معرض ناباروری قرار دارند. عوامل زمینه ساز ناباروری در مردان عبارت اند از:
مصرف داروهای حاوی تستوسترون (برخی به دلیل کمبود تستوسترون نیازمند دریافت هورمون تستوسترون هستند.)
تأیید ناباروری در مردان نیاز به انجام یک سری آزمایشات تخصصی دارد. مهم ترین آزمایشی که برای تشخیص ناباروری آقایان انجام می شود، تست تجزیه و تحلیل اسپرم است. در این آزمایش مقداری از منی شخص برای انجام تست های آزمایشگاهی دریافت می شود. در این آزمایش میزان تحرک اسپرم، تعداد اسپرم های موجود در یک حجم مشخصی از منی و شکل اسپرم مورد ارزیابی قرار می گیرد. برای این که بتوان به نتیجه آزمایش اعتماد کرد، لازم است حداقل دو تست به فاصله زمانی دو یا سه ماهه تکرار شود و نتایج تمامی تست ها بررسی شود. در اکثر اوقات انجام این آزمایش در تشخیص ناباروری در مردان کفایت می کند؛ اما در برخی موارد نیز، برای تشخیص علت ناباروری به انجام تست های بیشتری نیاز خواهد بود. برخی از آزمایشات که در تشخیص ناباروری مردان مؤثر هستند عبارتند از:
انجام سونوگرافی بیضه یکی از روش های تشخیص ناباروری مردان است. در سونوگرافی بیضه با استفاده از امواج فراصوت، عکس هایی تهیه می شود که به شناسایی انسداد مجرای انزال، انزال پس رونده (ورود مایع منی به داخل مثانه به جای خروج آن از اندام تناسلی) و مشکلات دیگر در بیضه ها و ساختار های پشتیبان آن کمک می کند.
از سونوگرافی مقعدی، بیشتر برای مشاهده ی پروستات مرد و بافت های احاطه کننده ی آن استفاده می گردد. پزشک سوزن نازکی را وارد مقعد می کند تا وضعیت پروستات را بررسی کند و وجود هرگونه انسداد در لوله های حمل کننده ی مایع منی (مجرای انزال و کیسه های منی) را شناسایی کند.
سیستوسکوپی، روش مورد استفاده برای بررسی مثانه، پروستات و مجاری ادرار است. در این روش پزشک از لوله ای توخالی که مجهز به لنز است استفاده می کند. در صورتی که در اثر انسداد مجاری، مایع منی و اسپرم خارج نگردد، از این روش برای برطرف کردن انسداد استفاده می شود تا انتقال اسپرم به درستی صورت گیرد.
اغلب علت دقیق ناباروری مشخص نمی شود حتی اگر علت دقیق آن نیز مشخص نباشد. پزشک ممکن است بتواند روش های درمانی یا روش هایی را که منجر به بارداری می شوند را توصیه کند. روش های درمانی ناباروری در مردان شامل موارد زیر می باشد:
به عنوان مثال واریکوسل اغلب می تواند با جراحی اصلاح شود و یا انسداد عروق ترمیم شود.
وازکتومی قبلی قابل برگشت است. در مواردی که هیچ اسپرمی در انزال وجود ندارد اغلب می توان اسپرم را مستقیماً از بیضه یا اپیدیدیم با استفاده از تکنیک های بازیابی اسپرم بازیابی کرد.
درمان آنتی بیوتیکی ممکن است عفونت دستگاه تولیدمثل را درمان کند؛ اما همیشه باعث درمان ناباروری نمی شود.
در این گونه موارد درمان دارویی و مشاوره می تواند به بهبود باروری در شرایطی مانند اختلال نعوظ یا انزال زودرس کمک کند.
پزشک ممکن است در مواردی که ناباروری به دلیل مقادیر زیاد یا کم برخی از هورمون ها یا مشکلاتی در نحوه استفاده از هورمون ها در بدن ایجاد می شود جایگزینی هورمون ها یا داروها را توصیه کند.
استفاده از تکنولوژی تولید مثل (ART): درمان های ART بسته به مورد خاص و خواسته های بیمار شامل دریافت اسپرم از طریق انزال طبیعی، از طریق جراحی یا افراد اهدا کننده می باشد. سپس اسپرم ها به دستگاه تناسلی زن وارد می شوند یا برای انجام لقاح آزمایشگاهی یا تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی مورد استفاده قرار می گیرند.
برای آگاهی از تفاوت رادیولوژی و رادیوگرافی کلیک کنید.