مفصل آرنج نقطه ی اتصال بین استخوان بازو و استخوان های زند زیرین و زند زبرین (استخوان های ساعد) می باشد. در مفصل آرنج انتهای استخوان ها را بافتی نرم و براق به نام غضروف مفصلی می پوشاند که به استخوان ها اجازه می دهد تا به آسانی بر روی یکدیگر بلغزند و حرکت کنند. این امر به حرکت نرم و روان آرنج و کنترل حرکات دست کمک می کند. این غضروف مفصلی ممکن است در اثر آرتروز آرنج آسیب ببیند. آرتروز مفصل آرنج بیماری است که در نتیجه از بین رفتن غضروف پوششی بین استخوانی ایجاد می شود. بسیار مهم است که در صورت داشتن علائم آرتروز آرنج به پزشک متخصص در کلینیک درد مراجعه کنید تا در مورد بهترین روش های درمان بیماری، کند کردن روند پیشروی آن و مدیریت درد با او مشورت کنید.

علل آرتروز آرنج

آرتروز آرنج: شایعترین علت آرتروز آسیب دیدگی مفاصل آرنج طی چندین سال است. این وضعیت باعث از بین رفتن غضروف می شود غضروف لایه محافظی است که از مالیده شدن استخوان و مفاصل روی یکدیگر جلوگیری می کند.
آرتریت روماتوئید آرنج: از طرف دیگر، آرتریت روماتوئید به دلیل مشکلات سیستم ایمنی بدن ایجاد می شود که باعث حمله سیستم ایمنی به مفاصل آرنج می شود؛ بنابراین منجر به پاسخ های التهابی در آرنج می گردد. سپس التهاب باعث آسیب به مفاصل می شود و منجر به درد و ناراحتی مفصل آرنج و همچنین کاهش دامنه حرکتی می شود.

علائم آرتروز آرنج

علائم مختلفی ممکن است در هنگام ابتلا به آرتروز آرنج در افراد مشاهده شود. برای افرادی که فکر می کنند آرتروز آرنج چه حالتی دارد، دانستن علامت شایع درد ممکن است مفید باشد.
یکی از اولین علائم اغلب درد در ناحیه خارجی مفصل آرنج است. وقتی بازو چرخانده یا کشیده می شود درد اغلب شدیدتر می شود. توجه داشته باشید که درد آرنج که حتی پس از دوره های استراحت، مثلاً در شب، همچنان وجود دارد، ممکن است نشان دهنده آرتروز جدی تر باشد.
ممکن است التهاب نیز وجود داشته باشد، اگرچه این علامت خاص بیشتر هنگامی رخ می دهد که بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید باشد. در آرتروز، التهاب همیشه وجود ندارد. مفصل آرنج نیز ممکن است ناپایدار شود و انعطاف پذیری آن نیز به طور قابل توجهی کاهش یابد. برخی از بیماران متوجه می شوند که مفصل آرنج آنها قفل می شود در این حالت، بیمار مشکوک به آرتروز خواهد بود.
سفتی و خشکی هم در آرتروز و هم در آرتریت روماتوئید یک علامت بسیار شایع است. آرنج ممکن است احساس سفتی داشته باشد و انجام حرکات معمول، مانند صاف کردن بازو و خم کردن دست از آرنج ممکن است سخت تر شود.

عوامل خطر آرتروز آرنج

در زیر به برخی از شایع ترین عوامل خطر آرتروز پرداخته شده است:

• جنسیت. شیوع استئوآرتریت در مردان و آرتروز روماتوئید در زنان بیشتر است.
• سبک زندگی فعال
• عوامل وراثتی
• کهولت سن
• آسیب به مفصل
• مشاغل با فعالیت فیزیکی زیاد

انواع آرتروز آرنج

انواع مختلفی از آرتروز شناخته شده اند که شایع ترین آنها در زیر آورده شده اند:

1. استئوآرتریت یا بیماری تخریب مفاصل شایع ترین نوع آرتروز بوده که افراد مسن را مبتلا می کند. این بیماری باعث می شود تا غضروف، بافت نرمی که نقش ضربه گیر را داشته و از انتهای دو استخوان مفصل مراقبت می کند، تخریب شده و در نتیجه حرکت استخوان ها بر روی یکدیگر با درد همراه شود.
2. آرتروز روماتوئید یک بیماری خود ایمنی است که در طی آن سیستم ایمنی بدن به مفاصل، بافت ها و اندام های سالم حمله می کند. این بیماری می تواند موجب درد، گرفتگی، تورم، بدشکلی و مشکلات عملکردی در مفصل شود.
3. آرتروز پس از آسیب، پس از وقوع یک حادثه برای آرنج ایجاد می شود. این عارضه ممکن است چندین سال پس از وقوع آسیب هایی مانند شکستگی، پیچ خوردگی شدید و یا پارگی تاندون ها ایجاد شود.
4. آرتریت پسوریازیس در برخی از افراد به دنبال بیماری پسوریازیس که نوعی اختلال پوستی می باشد رخ می دهد.

تشخیص آرتروز آرنج

قبل از اینکه بیمار به دلیل آرتروز در مفاصل آرنج خود درمان شود، باید برای معاینه فیزیکی و تشخیص آرتروز خود به پزشک مراجعه کند. از آنجا که اشکال مختلف آرتروز وجود دارد که می تواند آرنج را تحت تأثیر قرار دهد، تشخیص این بیماری مهم است؛ بنابراین برای تهیه یک برنامه درمانی مناسب برای بیمار نیاز به تشخیص دقیق است. در هنگام مراجعه به یک متخصص، بیمار معاینه می شود و آرنج آنها توسط متخصص بررسی می شود. علاوه بر این، پزشکان همچنین یک سری آزمایشات را برای بررسی بیشتر وضعیت بیمار سفارش می دهند.

این آزمایشات اغلب شامل استخراج مایعات مفصلی است که سپس برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال می شود و همچنین یک سری آزمایش خون انجام می شود. برخی آزمایش های تصویربرداری نیز می توانند به متخصص کمک کنند تا احتمال آرتروز در مفاصل بیمار را تشخیص دهد و همچنین به آنها در تعیین شدت بیماری آرتروز کمک کند. این آزمایشات تصویربرداری معمولاً شامل اشعه ایکس مفصل آرنج است. در صورت لزوم ممکن است اسکن MRI بر روی مفصل آرنج نیز انجام شود.

درمان ساییدگی مفصل آرنج

روش های درمانی آرتروز آرنج با دارو عبارتند از:

داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب

داروهای خوراکی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می توانند به کاهش درد و تورم آرنج کمک کنند.

کورتیکواستروئیدها

داروهای استروئیدی خوراکی مانند پردنیزلون می توانند به کاهش التهاب بهبود دامنه حرکات آرنج کمک کنند.

تزریق استروئید

تزریق استروئید به درون مفصل به تسکین موقت علائم بیماری (مانند درد) و بهبود دامنه حرکات بیمار کمک می کند. خاطر نشان می کنیم که تزریق استروئید فقط به طور موقت باعث بهبود درد می شود و استفاده بلند مدت از آن باعث آسیب دیدن مفاصل می شود.

فیزیوتراپی

هدف از انجام فیزیوتراپی آرتروز در هنگام بروز استئوآرتریت بهبود قدرت عضلانی، تقویت تغذیه غضروف، کاهش التهاب، کاهش درد و جلوگیری از فشار بیشتر بر مفصل آسیب دیده است. برای کاهش علائم آرتروز ، فیزیوتراپ توصیه های ارگونومیکی را به فرد مبتلا می دهد و تمرینات تقویتی و اصلاحاتی را برای فعالیت های روزانه ارائه می دهد. با رعایت این نکات می توان سلامت مفاصل را به دست آورد. با توجه به تشخیص و توصیه کادر پزشکی می توان از سایر روش های درمانی برای بهبود آرتروز استفاده کرد. به عنوان مثال، به افراد توصیه می شود از آتل برای حمایت، محدود کردن دامنه حرکتی و قرار دادن مفصل در وضعیت استاندارد استفاده کنند. استفاده از ماساژ درمانی و گرما نیز برای کاهش درد مفاصل و عضلات آسیب دیده توصیه می شود.
فیزیوتراپی همچنین از روش های مختلفی استفاده می کند. از جمله:

• لیزر درمانی
• الکتروتراپی
• اولتراسوند تراپی
• مگنت تراپی
• ماساژ درمانی
• درمان دستی

نسخه اصلی مطلب درمان آرتروز مفصل آرنج توسط متخصصان درد را در سایت دکتر علی نقره کار بخوانید.

---