مفصل شانه به عنوان انعطاف پذیرترین مفصل بدن شناخته می شود. این مفصل اجازه حرکات مختلف را به دست ها می دهد و انجام انواع فعالیت ها و کارها را امکان پذیر می سازد. با این حال این میزان انعطاف پذیری ممکن است مفصل شانه را در معرض صدمات بیشتری از جمله در رفتگی و شکستگی قرار دهد. شکستگی اشاره به ترک خوردن استخوان دارد و معمولاً در اثر صدماتی همچون زمین خوردن یا وارد آمدن ضربه مستقیم به کتف بروز می کند. شکستگی بخش بالایی دست (استخوان هومروس پروگزیمال) در بین سالخوردگان شایع تر است و دفعات بروز آن با افزایش سن ارتباط دارد. شکستگی شانه ممکن است در استخوان ترقوه موسوم به استخوان چنبره، استخوان سر بازو موسوم به هومروس، یا استخوان کتف، یا تیغه شانه رخ دهد.
هر نیروی وارده در ورزش به مفصل شانه امکان دارد منجر به دررفتگی شانه شود. میزان ریسک بروز این مسئله در صورت وجود سابقه قبلی یا شلی مفصلی شانه افزایش می یابد. با ورزش ریسک دررفتگی زیاد است. به طور کلی هر نوع ورزشی که در آن در سرعت بالا ناگهان سرعت کم شده و نیرو به بازو منتقل شود احتمال بروز این عارضه زیاد است. تشخیص اصلی دررفتگی و شکستگی شانه از طریق تصویربرداری رادیوگرافی است. در موارد متعددی انجام رادیوگرافی در منزل بیمار، توسط پزشک انجام می شود. انجام فرآیند تصویربرداری از بیمار در منزل باعث می شود که فرد علاوه بر این که در هزینه ها صرفه جویی نماید، با سرعت بیشتری فرد به نتیجه برسد و تصاویر در مدت زمان بسیار کوتاهی در اختیار او قرار گیرد.

علت دررفتگی مفصل شانه

شایعترین علت دررفتگی مفصل شانه به زمین خوردن با کف دست یا بر روی شانه است. در حین زمین خوردن، فرد به طور غریزی دستش را به طرف جلو دراز میکند تا از زمین خوردن و بخصوص برخورد سر به زمین جلوگیری کند. در این حالت اولین جایی که به زمین برخورد میکند کف دست است. برخورد به زمین با کف دست و در حالتی که دست به خارج چرخیده است میتواند موجب دررفتگی قدامی مفصل شانه شود. ابن دررفتگی همچنین در کشتی گیران به طور مکرر دیده میشود. گاهی اوقات دررفتگی خلفی شانه به دنبال برق گرفتگی یا تشنج ایجاد میشود.

علائم دررفتگی مفصل شانه

• دفورمه شدن، تغییر شکل پیدا کردن شانه یا خارج شدن از جای خودش
• تورم یا کبودی
• درد شدید
• عدم توانایی در حرکت مفاصل
• با در رفتن شانه احتمالاً بی حسی، ضعیفی یا مور مور شدن در ناحیه آسیب دیده حس می شود. عضلاتی که در ناحیه شانه می باشند، به دلیل این آسیب دچار اسپاسم می شوند و اغلب هم درد شدیدی دارند.

انواع دررفتگی مفصل شانه

دررفتگی شانه به دو نوع دررفتگی قدامی و خلفی تقسیم بندی میشود. دررفتگی قدامی وقتی است که سر استخوان بازو از حفره گلنوئید خارج شده و به سمت جلو حرکت میکند و در دررفتگی خلفی شانه، سر استخوان بازو به خلف یا عقب حفره گلنوئید جابجا میشود. دررفتگی قدامی شانه بسیار شایعتر از دررفتگی خلفی است.

علت و عوامل خطر شکستگی شانه

بدیهی است مفاصل ضعیف و آسیب پذیر نسبت به مفاصل نیرومند خیلی بیشتر در معرض ریسک شکستگی یا صدمات استخوان شانه قرار دارند. در ادامه برخی از عوامل خطرزا و بیماری زای شکستگی های مفصل شانه را برمی شماریم:
پوکی استخوان یا استخوان های ضعیف: بررسی ها نشان می دهد شکستگی های استخوان شانه در اثر پوکی استخوان به مراتب در افراد سالمند بیشتر است (بخصوص زنان و مردان 60 تا 80 سال).
علاوه براین اگر به اختلالات متابولیسمی مزمن استخوان، اختلال هورمونی یا تومورهای استخوان دچار هستید، ریسک شکستگی استخوان شانه به بالاترین حد می رسد.
انجام فعالیت های حرفه ای مانند مشارکت در ورزش های سنگین (ورزشکاران حرفه ای که در رشته های وزنه برداری یا بوکس، بدمینتون و بسکتبال مشارکت دارند) افراد را در معرض بیشترین ریسک شکستگی استخوان شانه و کتف قرار می دهد.

علائم شکستگی مفصل شانه

شکستگی های مختلف شانه علائم تقریباً متفاوتی دارند؛ اما این شکستگی ها یک سری علائم عمومی دارند که عبارتند از:

1. درد
2. ورم و کبودی
3. ناتوانی در حرکت دادن شانه
4. احساس ساییدگی هنگام حرکت دادن شانه
5. بد شکلی (شکل محل شکستگی طبیعی به نظر نمی رسد).

انواع شکستگی های شانه

بیشتر شکستگی ها در کودکان، در استخوان ترقوه و در بزرگسالان بیشتر شکستگی ها در قسمت بالایی استخوان بازو (هومروس پروگزیمال) ایجاد می شوند. برخی از انواع این شکستگی ها عبارتند از:

• شکستگی های استخوان ترقوه: این مورد، شایعترین نوع شکستگی کتف و شانه است که معمولاً در اثر زمین خوردن ایجاد می شود.
• شکستگی های استخوان کتف: شکستگی ها در این استخوان به ندرت اتفاق می افتند. این شکستگی ها معمولاً در اثر حوادث شدید مانند تصادف با یک وسیله ی موتوری یا سقوط از ارتفاع ایجاد می شوند.
• شکستگی های قسمت فوقانی استخوان بازو (پروگزیمال هومروس): شکستگی ها در قسمت فوقانی استخوان بازو، در افراد مسن تر (بالا تر از 65 سال سن) شایع تر هستند. در برخی مواقع این استخوان تنها ترک خورده و قسمت شکسته ی آن جا به جا نشده و یا زیاد از محل اصلی خود دور نمی شود.

رادیوگرافی شانه

در این نوع عکسبرداری بیمار ابتدا بازوی خود را تا جایی که می تواند از تنه دور می کند، سپس رادیولوژی از جهت زیر بغل بیمار به سمت شانه صورت می گیرد. به این نوع عکسبرداری نمای آگزیلاری گفته می شود. البته بیماری که دررفتگی شانه دارد، بالابردن بازو برایش مشکل بوده و نیاز به تهیه رادیوگرافی در جهت های مایل می باشد.

تفسیر عکس رادیوگرافی شانه

در رادیولوژی، استخوان ها، کلسیفیکاسیون (انباشته شدن توده های کلسیم در بافت های بدن) و مواد متراکم دیگر به رنگ سفید یا روشن دیده می شوند؛ زیرا آنها پرتوی نور را جذب می کنند. بافت های نرم و با تراکم کمتر و شکستگی های ایجاد شده در استخوان ها باعث عبور پرتوها در بدن می شوند و از این رو این قسمت ها در تصویر رادیوگرافی تیره تر به نظر می رسند. ساختارهایی که تابش را مسدود می کنند به صورت سفید و ساختارهایی که اجازه عبور تابش را می دهند به شکل سیاه ظاهر می شوند.

هزینه رادیوگرافی شانه در منزل

هزینه رادیوگرافی شانه در منزل با توجه به عواملی مانند نوع رادیولوژی، نوع بیمه، نوع کالای مصرفی و … تعیین می گردد.

عوارض جانبی رادیوگرافی شانه

مقدار تابش حاصل از اشعه ایکس بسیار پایین است. این مقدار حتی پایین تر از مقدار تابشی است که از محیط اطراف به شما وارد می شود.اگرچه مزیت این رادیوگرافی بیشتر از خطرات آن است، ممکن است یک پیش بند محافظ به شما داده شود. اگر باردار هستید یا احتمال می دهید باردار باشید، باید به پزشک اطلاع دهید. این فرآیند می تواند به روش هایی انجام شود که از شکم شما در برابر تابش محافظت گردد.

نسخه اصلی مطلب تشخیص شکستگی یا دررفتگی استخوان شانه با رادیوگرافی را در سایت آقای امید ترکاشوند بخوانید.

---