پسوریازیس نوعی بیماری خود ایمنی مزمن است که انواع مختلفی دارد و پسوریازیس پلاکی رایج ترین شکل این بیماری است. در این بیماری سرعت ساخت سلول های پوستی افزایش مییابد و در نتیجه آن، لکه های فلس مانندی را روی سطح پوست ایجاد میکند. التهاب و سرخی در اطراف این لکه ها بسیار شایع است. همچنین پوسته ها معمولا سطحی به رنگ سفید - نقره ای دارند که در عمق، قرمز میباشند؛ همچنین ممکن است ترک خورده، و خونریزی کنند.

علائم این بیماری عبارتند از:

• فلسی شدن پوست به همراه پینه های زبر قرمز یا صورتی برآمده
• پوست خشک و ترک خورده که ممکن است خونریزی داشته باشد
• خارش و سوزش و درد روی سطح پوست
• ضخیم شدن و برآمدگی ناخن ها
• به ندرت تاول های پر از چرک روی لکه های قرمز پوست نیز ممکن است دیده شود

این علائم می توانند در هر جایی از بدن ظاهر شوند اما بیشتر روی زانوها، آرنج ها و پوست سر ایجاد می شوند.

علل ابتلا به پسوریازیس

بیماری پسوریازیس به علت اختلال در سیستم ایمنی آغاز می شود. سیستم ایمنی از بدن در مقابل عفونت و بیماری محافظت می کند. زمانی که به پسوریازیس مبتلا می شویم، نوعی از سلولهای گلبول سفید خون، به اشتباه به سلول های پوستی حمله می کنند؛ و همین امر موجب می شود سلولهای پوستی با سرعت بیشتری تولید شده و روی هم انباشته شوند.

اغلب مبتلایان جوانانی هستند که در سنین ۱۵ تا ۳۵ سالگی به این بیماری دچار می شوند. بیماری پوستی پسوریازیس مسری نیست و از طریق تماس فیزیکی به افراد دیگر منتقل نمی شود. با وجود این، پسوریازیس می تواند یک بیماری ژنتیکی و ارثی باشد. همچنین این بیماری به بخش های دیگر بدن شما منتشر نمی شود.

روش تشخیص پسوریازیس

تشخیص پسوریازیس ممکن است به علت شباهتش با دیگر بیماری های پوستی ، مانند اگزما ، سخت باشد. اگر فکر می کنید به این بیماری مبتلا شده اید، با متخصص پوست مشورت کنید؛ تا پزشک با بررسی علائم و یک معاینه فیزیکی ساده، این بیماری را تشخیص دهد. همچنین ممکن است برای کمک به تشخیص این بیماری، از پوست شما نمونه برداری شود.

درجه بندی پسوریازیس

بیماری پسوریازیس می تواند خفیف، متوسط یا شدید باشد؛ که روشهای درمانی نیز به شدت و ضعف بیماری بستگی دارد. مشخصه اصلی تعیین شدت پسوریازیس، وسعت درگیری پوست به آن است. از سوی دیگر، شدت بیماری با بررسی اینکه چگونه پسوریازیس بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر می گذارد نیز ارزیابی می شود. برای مثال، پسوریازیس می تواند تأثیر جدی بر فعالیت های روزانه داشته باشد، حتی اگر بخش کوچکی از بدن را مانند کف دست یا کف پا درگیر کرده باشد. با این وجود زمانی به پسوریازیس، شدید گفته میشود که علائم بیماری بیش از ۱۰ درصد از بدن را درگیر کرده باشد.

پیشگیری از پسوریازیس

بیماری پوستی پسوریازیس قابل پیشگیری نیست، فقط می توان آن را کنترل کرد. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در دوره های زمانی هیچ نشانه ای نداشته باشند اما ناگهان بیماری شان عود کند و علائم آن نمایان شود.

متداول ترین عوامل تشدیدکننده این بیماری عبارتند از:

• استرس
• پوست خشک
• محرک های پوستی
• آب و هوای سرد
• سیگار کشیدن
• عفونت هایی مانند سرماخوردگی و گلو درد میکروبی
• بیماری هایی که سیستم ایمنی را تضعیف می کنند
• داروهای خاص مانند بتا بلاکرها برای درمان فشار خون بالا

نکته قابل ذکر در پسوریازیس آن است که تا کنون درمان قطعی برای این بیماری گزارش نشده؛ البته چندین روش برای درمان آن وجود دارد که هیچکدام قطعی نمیباشند. برای درمان این بیماری متخصص پوست می تواند داروهای تزریقی، خوراکی یا موضعی که شامل کرم ، پماد، لوسیون و ژل است؛ تجویز کند.

برخی از این داروها می توانند عوارض جانبی داشته باشند. این داروها معمولا برای مدت زمان کوتاه استفاده می شوند، مانند وقتی که نشانه های بیماری بروز کردند؛ پس بهتر است از مصرف خودسرانه آنها اجتناب کنید.

بهبود پسوریازیس با نور خورشید

نور خورشید به درمان پسوریازیس کمک می کند اما از قرارگرفتن در زیر نور خورشید برای مدت زمان طولانی اجتناب کنید. آفتاب سوختگی شرایط بیماری شما را وخیم تر می کند. در این زمینه بهتر است از متخصص پوست کمک بگیرید. اگر نشانه های بیماری به قسمت های خاصی از بدن شما محدود شود، نور درمانی می تواند گزینه خوبی برای درمان باشد.

در این روش قسمت آسیب دیده پوست در معرض اشعه فرابنفش قرار می گیرد. گاهی ممکن است برای حساس کردن پوست خود نسبت به دریافت نور، از داروی پسورالن استفاده کنید.

نسخه اصلی مطلب بیماری پوستی پسوریازیس را بشناسیم را در سایت کلینیک پوست صدف بخوانید.

---