مصرف منظم ویتامین B12 در دوزهای کم برای حفظ عملکرد نعوظ ضروری است. ویتامین ها موادی هستند که به مقدار کم مورد نیاز بدن بوده و به عنوان کوفاکتور عمل می کنند. بدون آن ها، بسیاری از واکنش های شیمیایی حیاتی نمی توانند در بدن اتفاق بیفتند و در نتیجه مشکلات سلامتی مختلفی ایجاد می شود.

ویتامین B12 یک ویتامین نیست، بلکه گروهی از ترکیبات است که از نظر ساختار بسیار شبیه به هم هستند و کبالت معدنی در آن ها وجود دارد. به همین دلیل است که B12 را کوبالامین نیز می نامند. دو تا از فعال ترین شکل های آن متیل کوبالامین و دئوکسی آدنوزیل کوبالامین هستند.

ویتامین B12 یکی از ویتامین های ضروری برای سلامتی:

ویتامین B12 در صدها فرآیند متابولیک حیاتی شرکت می کند. برای تولید انرژی، گلبول های قرمز، DNA و RNA، پروتئین ها و متابولیسم لیپیدها ضروری است. برای سلامت اعصاب نیز مناسب است. افراد مستعد کمبود ویتامین B12 هستند زیرا این ویتامین فقط در محصولات حیوانی وجود دارد. بنابراین گیاهخواران، کسانی که با بیماری های مزمن زندگی می کنند، به ویژه در معرض خطر هستند. اگرچه بدن دارای ذخایر وسیعی از ویتامین B12 است، یک بیماری طولانی مدت یا کمبود آن در رژیم غذایی ممکن است منجر به کمبود شدید آن شود.
جذب ویتامین B12 برای بدن آسان نیست زیرا B12 رژیم غذایی به پروتئین متصل است. بدن B12 رژیم غذایی را با کمک شیره معده از پروتئین ها جدا می کند. پس از آن، برای جذب شدن به فاکتور به اصطلاح درونی تولید شده در معده متصل می شود. این بدان معنی است که افراد مبتلا به بیماری های معده ممکن است آن ها را به خوبی جذب نکنند.با این حال، مکمل های ویتامین B12 بهتر توسط بدن جذب می شوند، زیرا به پروتئین ها متصل نیستند و در نتیجه نیاز به تلاش کمتری برای جذب دارند.

چگونه می توان کمبود ویتامین B12 را شناسایی کرد؟

این یک بیماری نادر نیست و اکثر افراد در دوران مدرن دچار کمبود تحت بالینی هستند. این بدان معناست که افرادی که با کمبود آن زندگی می کنند ممکن است علائم بسیار مبهم داشته باشند و ممکن است درک نکنند که دلیل سلامتی کمتر از حد مطلوبشان، کمبود ویتامین B12 است. یکی از این علائم مبهم کمبود آن می تواند سلامت جنسی ضعیف باشد.
کسانی که با کمبود این ویتامین زندگی می کنند ممکن است ضعف مزمن، خستگی، یبوست، تغییر در اشتها، کاهش وزن و کم خونی مگالوبلاستیک داشته باشند. موارد شدید ممکن است علائم مربوط به آسیب عصبی مانند احساس سوزن سوزن شدن، بی حسی را داشته باشند. افرادی که کمبود آن را دارند، بیشتر در معرض خطر اختلالات خلقی و میل جنسی کم هستند.
باید کمبود ویتامین B12 را جدی گرفت. در غیر این صورت ممکن است پیامدهای شدید سلامتی داشته باشد. اگر علائم دیگری مانند ضعف عمومی، دردهای عصبی و کم خونی دارید که با اختلال نعوظ همراه است، باید کمبود آن را در نظر گرفت.

نقش ویتامین B12 در اختلال نعوظ:

کمبود ویتامین B12 ممکن است در بسیاری از افراد باعث اختلال نعوظ شدید شود اما همچنان یکی از موضوعاتی است که کمتر مورد بحث در علم پزشکی قرار گرفته است. آگاهی در مورد نقش ویتامین B12 در سلامت جنسی مردان به حدی کم است که حتی بسیاری از پزشکان و متخصصان از آن بی اطلاع هستند. وقتی کسی مشکلاتی را در عملکرد جنسی گزارش می کند، کمبود آن به ندرت به ذهن خطور می کند. اکثر مطالعات در مورد ارتباط بین ویتامین B12 و اختلال نعوظ در 20 سال گذشته انجام شده است. مطالعات نشان می دهد که مردان مسن به ویژه در معرض خطر هستند.
ویتامین B12 التهاب سیستمیک را سرکوب می کند. مطالعات نشان می دهد که مصرف منظم مکمل های آن ممکن است به کاهش سطح هموسیستئین، یکی از نشانگرهای شناخته شده التهاب کمک کند. محققان پیشنهاد می کنند که ویتامین B12 ممکن است راهی به سمت خلاص شدن از مشکلات نعوظ باشد. همچنین به این معنی است که ویتامین B12 حتی ممکن است با سرکوب التهاب و در نتیجه بهبود میل جنسی و کیفیت نعوظ به افرادی که دارای سطوح کم و بیش نرمال B12 هستند، کمک کند.
همه مزایای ویتامین B12 در نهایت ممکن است عملکرد جنسی را تقویت کند.

دوز ویتامین B12 برای اختلال نعوظ:

میزان مصرف ویتامین B12 به علت کمبود آن بستگی دارد. نیاز روزانه به ویتامین B12 در بزرگسالان سالم تنها 2.4 میکروگرم است. با این حال، افراد مسن یا کسانی که با شرایط بیماری زندگی می کنند ممکن است به میزان بیشتری نیاز داشته باشند. علاوه بر این، نیاز به دوز بالاتر برای تقویت عملکرد جنسی وجود دارد.
اگر علت یک اختلال شدید گوارشی یا بیماری ثابت شده معده باشد یا به دلیل داروهایی باشد که ممکن است برای سرکوب اسید معده مصرف شوند، دوز توصیه شده برای شروع 1000 میکروگرم است. با این حال، بیشتر افراد از دوزهای بسیار کمتر نیز بهره مند می شوند.آن ها ممکن است با دوز بالاتر مانند 500 میکروگرم در چند هفته شروع کنند و سپس دوز نگهدارنده پایین را مصرف کنند.
مصرف دوز بالا لزوما خوب نیست زیرا بدن محدودیت هایی در جذب، استفاده و ذخیره آن دارد. بنابراین، مصرف آن بیش از 1000 میکروگرم در روز ارزشی ندارد. حتی زمانی که فرد 1000 میکروگرم مصرف می کند، براساس مطالعات بدن تنها حدود 15 درصد از آن را جذب می کند. با این وجود، برای رفع کمبود و تقویت عملکردهای بدن مانند عملکرد نعوظ کافی است.
اطلاعات نادرستی در مورد ویتامین B12 وجود دارد که فقط تزریق آن می تواند به درمان کمبودش کمک کند. با این حال، این یک تصور قدیمی است و حتی بسیاری از پزشکان از آن آگاه نیستند. پزشکان فکر می کنند که اگر فردی نتواند ویتامین B12 رژیم غذایی را جذب کند، پس نمی تواند مکمل های خوراکی را جذب کند. اما این درست نیست، زیرا مکمل ها دارای ویتامین B12 بدون پیوند (به پروتئین) هستند که بدن می تواند راحت تر آن را جذب کند. دوز ویتامین B12 برای کسانی که با اختلال نعوظ زندگی می کنند می تواند 1000 میکروگرم برای چند هفته اول باشد و پس از آن ممکن است مقدار کمی دوز نگهدارنده برای چند ماه آینده مصرف شود.

نسخه اصلی مطلب نقش ویتامین B12 در اختلال نعوظ را در سایت دکتر پیمان صالحی بخوانید.

---