ستون مهره ای ناحیه کمری از پنج مهره تشکیل شده که بین هر دو مهره دیسک بین مهره ای قرار دارد.هر مهره از دو قسمت تشکیل یافته است. جسم مهره در قسمت جلو و آرچ خلفی مهره در عقب . این دو قسمت توسط پدیکول مهره ها بهم متصل می شوندبین این دو قسمت فضایی است که وقتی مهره ها روی هم قرار می گیرند، این فضا تشکیل کانال مهره ای را می دهد.جدار داخل کانال مهره ای را لیگمان های مختلف مفروش می کند.
در داخل کانال مهره ای نخاع و رشته های عصبی توسط ساک دورا که پرده دور نخاعی می باشد احاطه شده است. رشته های عصبی درون ساک دورا در مایع مغزی نخاعی شناور می باشند. رشته های عصبی این ناحیه عصب دهی حسی و حرکتی به اندام های تحتانی را انجام داده و علاوه بر این عصب دهی به اسفنگتر های ادرار و مدفوع را نیز انجام می دهند.
قطر کانال مهره ای در افراد مختلف متفاوت است. در بعضی از افراد ممکن است این قطر کمتر از حد نرمال باشد. جلوی کانال مهره ای جسم مهره ها و دیسک بین مهره ای قرار دارد. قسمت پشت کانال مهره ای را آرچ خلفی مهره (لامینا) و لیگمان بین لامینا تشکیل می دهد.

تنگی کانال دیسکوژنیک

نوع دیگری از تنگی کانال وجود دارد که در آن عمدتا بیرون زدگی دیسک از جلو کانال سبب تنگی کانال مهره ای میگردد. در این موارد ممکن است درجات کمی از تنگی کانال از قسمت خلفی شامل ضخامت لیگمان ها و لامینای مهره ها نیز در ایجاد تنگی کانال دخالت داشته باشند. این نوع تنگی کانال را نوع دیسکوژنیک نام گذاری کرده اند. علائم کلینیکی این نوع تنگی کانال ممکن است مشابه نوع اول باشد.

درمان تنگی کانال دیسکوژنیک

تنگی کانال های دیسکوژنیک در صورت پیشرونده بودن و عدم پاسخ به درمان های ساده نیازمند عمل جراحی می باشند. اغلب موارد این نوع تنگی کانال با لیزر پلاسما قابل درمان می باشند.
این نوع تنگی کانال در صورتی که عمل باز شوند ، علاوه بر انجام عمل لامینکتومی از پشت ،ممکن است خارج کردن دیسک های بین مهره ای بیرون زده نیز ضرورت داشته باشد. در اینحال با انجام لامینکتومی وسیع و خارج کردن دیسک های بیرون زده، ثبات مهره ای کاهش می یابد و اغلب انجام عمل وسیله گذاری جهت جلوگيري از بی ثباتی مهره ها بعد از عمل ضرورت دارد.

درمان لیزری تنگی کانال دیسکوژنیک

تنگی کانال های دیسکوژنیک که با لیزر پلاسما درمان می شوند، به دو گروه تقسیم می شوند.

1. گروه اول : مواردی که با لیزر پلاسما بهبودی کامل می یابند. طبیعی است نیازی به اقدام درمانی دیگری ندارند.
2. گروه دوم: بیمارانی که پس از سه ماه بعد از عمل با لیزر پلاسما بهبودی ی کامل نیافته و همچنان از درد و لنگش متناوب رنج می برند. این گروه لازم است که تحت عمل جراحی باز قرار گیرند . در این حال عمل جراحی باز این بیماران با انجام لامینکتومی ساده بدون نیاز به فیوژن و وسیله گذاری قابل انجام بوده و ضرورت کاربرد وسیله گذاری در آنها مرتفع میشود.

خلاصه:

کاربرد لیزر پلاسما در موارد تنگی کانال های دیسکوژنیک می باشد. در این بیماران عامل عمده تنگی کانال بیرون زدگی دیسک از قسمت جلو کانال می باشد.این بیماران یا با انجام لیزر پلاسما بهبودی کامل یافته و یا در صورت نیاز به عمل جراحی باز ، انجام لامینکتومی ساده معمولا بدون نیاز به وسیله گذاری مشکل بیماران را مرتفع میکند.

نسخه اصلی مطلب تنگی کانال کمری و درمان با لیزر پلاسما را در سایت دکتر احمد شکرچی زاده بخوانید.

---