سندرم تونل کارپال حالتی است که در آن عصب اصلی دست (عصب مدیان ) در ناحیه مچ دست تحت فشار قرار می گیرد. عصب مدیان و چند تاندون، که توانایی مشت کردن دست را بر عهده دارند، از کانال کوچکی که در مچ دست قرار دارند، می گذرند، تا به کف دست و انگشتان برسند. این کانال کوچک که از استخوان و لیگامان ها تشکیل شده است تونل مچ دست نامیده می شود.

عصب مدین حس انگشت شست، اشاره، انگشت وسط و یک دوم انگشت حلقه ( انگشتی که در آن حلقه ازدواج قرار می دهیم ) و عضله شست را تامین می کند. اما حس انگشت کوچک از اعصاب دیگری تامین می شود. تحت فشار قرار گرفتن عصب مدیان می تواند موجب بی حسی، سوزن سوزن شدن و ضعف در مچ دست شود. همچنین در سندرم تونل کارپال ( سندرم تونل مچ دست ) گاهی حس شوک الکتریکی در انگشتان شست، اشاره و انگشت وسط احساس می شود. در سندرم تونل مچ دست، درد، می تواند علاوه بر مچ و ساعد گاهی تا بازو و شانه ها تیر بکشند.

شروع علائم دردناک سندرم مچ دست تدریجی است و هر زمانی در طول روز می تواند بروز کند. اکثر بیماران از درد در شب شکایت دارند، که می تواند فرد را از خواب بیدار کند، اما این درد در طول روز نیز مخصوصاً بعد از نگه داشتن اشیا با دست (مانند گوشی تلفن، کتاب، ابزار، رانندگی، کار با کیبورد و موس کامپیوتر) ایجاد می شود. که می توان با تکان دادن و حرکت دست ها از درد آن کاست.علائم سندرم تونل مچ دست (کارپال) می تواند به تدریج با مزمن شدن بیماری بدتر شده و حالت مداوم به خود بگیرد و موجب مشکلات جدیدی از جمله افتادن مکرر اشیا از دست فرد بیمار به دلیل ضعف عصب و عضلات کف دست باشد. در موارد شدیدتر عضلات انگشت شست لاغر می شود.

علل ایجاد سندرم تونل مچ دست ( سندرم تونل کارپال ) :

درد سندرم تونل مچ دست، به دلیل تحت فشار قرار گرفتن عصب اصلی دست یا عصب مدیان می باشد. ادم و التهاب سینوویوم ، ( بافت اطراف تاندون های مچ دست ) یا هرچیزی که موجب باریکتر شدن تونل مچ دست شود، می تواند موجب بروز این سندرم شده که این موارد شامل :
- صدمه، دررفتگی و یا شکستگی در ناحیه مچ دست، که می تواند فشار مضاعفی به عصب مدیان وارد کند و موجب تنگی شدید تونل مچ دست شود.
- بیماری هایی مانند دیابت ( قندخون بالا ) ، روماتیسم مفصلی ( آرتریت روماتوئید ) و اختلالات هورمون تیروئید
- سیگار کشیدن ( به دلیل کاهش جریان خون و اکسیژن رسیده به عصب )
- چاقی
- بارداری
- تغییرات هورمونی مانند یائسگی

عوامل خطر برای بروز سندرم تونل کارپال :

اگر سندرم تونل مچ دست ( کارپال ) درمان نشود، می تواند موجب آسیب به عصب مدیان و اختلال در عصب دهی به عضلات دست شود. زنان به دلیل کوچکتر بودن قطر تونل مچ دست نسبت به مردان بیشتر مستعد ابتلا به سندرم تونل مچ دست هستند. اصولاً عوامل ارثی و ژنتیک نیز می تواند دربروز این سندرم موثر باشد. بیماری های مزمنی مانند دیابت و اعتیاد به الکل خطر ابتلا به آسیب عصب مدیان را افزایش می دهد.

شرایط التهابی در مچ دست مانند روماتیسم مفصلی و عفونت موجب فشار به عصب می شود. بارداری، چاقی، یائسگی، اختلالات تیروئید به دلیل احتباس آب در بدن موجب تنگی تونل نخاعی شده و بر روی عصب مدیان فشار وارد می کند، و خطر بروز سندرم تونل مچ دست را افزایش می دهد. به طور کلی سندرم تونل مچ دست در دوران بارداری بعد از تولد نوزاد، خود به خود رفع می شود.

فاکتورهای شغلی نیز در تخریب و تحریک عصب مدیان نقش مهمی بازی می کند. به طور مثال استفاده طولانی مدت از کیبورد و موس کامپیوتر. افرادی که بطور مرتب با ابزار ارتعاشی در طول کار خود استفاده می کنند. یا مرتباً مجبورند مچ دست خود را خم کنند مستعد ابتلا به سندرم تونل مچ دست هستند.مشکل است که بگوییم فقط فاکتورهای شغلی باعث بروز این سندرم می شوند چون بروز این سندرم می تواند ناشی از چندین فاکتور باشد. اما در نظر گرفتن جوانب و اقدامات پیشگیرانه می تواند در هنگام کار در جلوگیری از آسیب جدی مهم باشد.

تشخیص :

برای مشخص شدن اینکه شما مبتلا به سندم مچ دست هستید یا نه؟! پزشک با معاینه بالینی و پرسیدن شرح حال، سابقه بیماری ها و همچنین هرگونه فعالیت اخیری که ممکن است منجر به درد در مچ دست شود به تشخیص می رسد. آزمایشات خاصی مانند: آزمایشات خونی، نوار عصب و عضله می تواند به تشخیص کمک کند. اگر علائم سندرم تونل مچ دست خفیف باشد. شما قادر به درمان آن در منزل هستید:
1. سعی کنید از کارهایی که موجب بی حسی و درد در مچ دستتان می شود، اجتناب کنید.
2. بین فعالیت ها، مچ دست خود را استراحت دهید.
3. قرار دادن یخ بر روی مچ دست به مدت 10 تا 15 دقیقه هر یک یا دو ساعت
4. پوشیدن آتل مخصوص مچ دست در شب و در صورت امکان در طول روز
5. قرار دادن مچ دست در وضعیت خنثی (یعنی خم نشود)

در موارد پیشرفته تر ممکن است نیاز به درمان های دیگری باشد مانند :

1. فیزیوتراپی
2. تزریق استروئید
3. بلوک های عصبی کمتر تهاجمی و پی آر پی (PRP)
4. آزادسازی عصب با کمک سونوگرافی
5. جراحی

در صورت بروز علائم دیسک کمر ، شما می توانید با مراجعه به کلینیک جراحی دیسک کمر دکتر علی نقره کار، فوق تخصص درد و انستزیولوژی از بهترین درمانهای دیسک بهره مند گردید. در این مرکز، جراحی لیزری دیسک با بهترین نتایج قابل انجام و کمترین عوارض قابل انجام می باشد.

سندرم تونل کارپال (CST) یکی از شایع ترین اختلالات عصبی در ناحیه مچ دست است که به دلیل فشردگی عصب مدین در کانال کارپال ایجاد می شود. این عارضه معمولاً با علائمی نظیر درد، بی حسی، سوزن سوزن شدن و ضعف در دست همراه است و می تواند کیفیت زندگی فرد را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. عوامل مختلفی نظیر حرکات تکراری، آسیب های مچ دست و بیماری های زمینه ای مانند دیابت و آرتروز می توانند به بروز این سندرم کمک کنند. یکی از روش های مؤثر و کم تهاجمی برای درمان این عارضه، تزریق آمپول کورتون می باشد که به کاهش التهاب و فشار روی عصب مدین کمک می کند. این روش به ویژه برای افرادی که علائم خفیف تا متوسط دارند و تمایل به جراحی ندارند، توصیه می شود. در این مقاله به بررسی روند درمان سندرم تونل کارپال با تزریق، مزایا و معایب این روش، و نکات مهم پس از تزریق خواهیم پرداخت. هدف ما ارائه اطلاعات جامع و مفیدی برای افرادی است که با این عارضه دست و پنجه نرم می کنند و به دنبال راه حل های مؤثر برای بهبود وضعیت خود هستند.

• سندرم تونل کارپال (CST) چیست؟
• علت ابتلا به سندرم تونل کارپال
• عوامل خطر سندرم تونل كارپال
• علائم سندرم تونل كارپال
• عوارض سندرم تونل كارپال
• تشخیص سندرم تونل کارپال
• مراحل تزریق در تونل کارپال
• مراقبتهای بعد از تزریق در تونل کارپال
• موارد منع تزریق تزریق در تونل کارپال
• عوارض تزریق در تونل کارپال
• هزینه تزریق در تونل کارپال

سندرم تونل کارپال (CST) چیست؟

سندرم تونل کارپال (CST) یک اختلال عصبی شایع است که به دلیل فشردگی عصب مدین در کانال کارپال مچ دست ایجاد می شود. این عارضه معمولاً با علائمی چون درد، بی حسی، سوزن سوزن شدن و ضعف در ناحیه مچ و انگشتان دست همراه است. عواملی مانند حرکات تکراری، آسیب های حاد، بارداری، و برخی بیماری ها مانند دیابت و آرتروز می توانند ریسک ابتلا به این سندرم را افزایش دهند. تشخیص به موقع و درمان مناسب، که ممکن است شامل فیزیوتراپی، استفاده از بریس، و در موارد شدید تر تزریق دارو یا جراحی باشد، می تواند به بهبود علائم و کیفیت زندگی بیماران کمک کند.

علت ابتلا به سندرم تونل کارپال

عوامل مختلفی در بروز سندرم تونل کارپال دخیل هستند. از جمله:

عوامل وراثتی که یکی از مهم ترین عوامل است. این اختلال می تواند زمینه ژنتیکی و وراثتی داشته باشد.

کار کردن زیاد با دست ها که باعث تحریک تاندون های مچ دست و وارد آمدن فشار به اعصاب می شود.

پوزیشن دست و مچ دست، انجام برخی فعالیت هایی که با کش آمدن تاندون های دست و مچ دست همراه است، می توانند برای طولانی مدت باعث شوند تا فشار بیشتری به اعصاب وارد شود.

بارداری، تغییرات هورمونی در دوران بارداری می تواند باعث تورم شود.

شرایط سلامتی، دیابت، آرتریت روماتوئید و مشکلات تیروئیدی می توانند در بروز این سندرم دخیل باشند.

عوامل خطر سندرم تونل كارپال

تعدادی از عوامل با سندرم تونل کارپال مرتبط است. اگرچه ممکن است مستقیماً باعث سندرم تونل کارپال نشوند؛ اما ممکن است خطر تحریک یا آسیب به عصب میانی را افزایش دهند. این شامل:

شکستگی یا دررفتگی مچ دست، یا آرتریت که استخوان های کوچک مچ دست را تغییر شکل می دهد، می تواند فضای داخل تونل کارپال را تغییر دهد و بر عصب میانی فشار وارد کند.

در زنان شایع تر بوده، ممکن به این دلیل باشد که ناحیه تونل کارپال در زنان نسبتاً کوچکتر از مردان است.

برخی از بیماری های مزمن، مانند دیابت، خطر آسیب عصبی، از جمله آسیب به عصب میانی را افزایش می دهند.

شرایط التهابی آرتریت روماتوئید و سایر بیماری هایی که دارای یک جزء التهابی هستند می توانند پوشش اطراف تاندون های مچ دست شما را تحت تأثیر قرار دهند و به عصب میانی شما فشار وارد کنند.

داروها، برخی از مطالعات ارتباط بین سندرم تونل کارپ و استفاده از آناستروزول (آریمیدکس)، دارویی که برای درمان سرطان سینه استفاده می شود، نشان داده است.

چاقی یک عامل خطر برای سندرم تونل کارپال است.

برخی از شرایط، مانند یائسگی، اختلالات تیروئید، نارسایی کلیه و لنف ادم، ممکن است شانس ابتلا به سندرم تونل کارپال را افزایش دهند.

کار با ابزارهای ارتعاشی یا روی خط مونتاژی که به خمش طولانی یا مکرر مچ نیاز دارد، ممکن است فشار مضری بر عصب میانی ایجاد کند یا آسیب عصبی موجود را بدتر کند، به ویژه اگر کار در محیط سرد انجام شود.

چندین مطالعه بررسی کرده اند که آیا ارتباطی بین استفاده از کامپیوتر و سندرم تونل کارپال وجود دارد یا خیر. برخی از شواهد نشان می دهد که استفاده از ماوس و نه استفاده از صفحه کلید، ممکن است مشکل باشد.

علائم سندرم تونل كارپال

درد در انگشت شست، نشانه و میانی بروز می کند و گاهی به سمت ساعد و بازو هم کشیده می شود. اغلب درد شب ها افزایش می یابد. با افزایش استفاده از دست مانند زمان رانندگی یا خواندن روزنامه یا نگه داشتن گوشی درد افزایش داشته و با تکان دادن و فشار به کف همان دست کاهش می یابد

بی حسی و سوزش در انگشت شست، سبابه و میانی که گاهی به سمت ساعد و بازو کشیده می شود.

احساس فشار در یک یا هر دو دست که گاهی این علائم متوجه ساعد می شود. در موارد شدیدتر حتی شانه ها هم درگیر می شوند.

ضعف انگشتان شست، اشاره، میانی و نصف انگشت چهارم در بعضی موارد

عدم توانایی در گرفتن اشیاء و افتادن اشیاء از دست بیمار

تغییر شکل ناخنها و خشکی پوست دست و انگشتان

حساسیت به سرما

از بین رفتن عضلات کف دست (آتروفی) در موارد شدید

عوارض سندرم تونل كارپال

سندرم تونل کارپال ممکن است باعث آسیب برگشت ناپذیر عصب میانی شود که منجر به اختلال و ناتوانی دائمی شود. درد مزمن مچ دست و دست با یا بدون دیستروفی سمپاتیک. CTS می تواند باعث آتروفی و ضعف ماهیچه های پایه شست در کف دست شود. این می تواند منجر به عدم مهارت انگشتان آسیب دیده شود.

تشخیص سندرم تونل کارپال

گرفتن تاریخچه بیماری که کمک بسیاری به تشخیص می کند.

انجام معاینات فیزیکی توسط پزشک و فیزیوتراپیست (تست فالن،تست کامپرشن)

گرفتن نوار عصب EMG که معمولاً در گزارش نوارعصب شدت گرفتاری به سه دسته خفیف، متوسط و شدید تقسیم میشود.

مراحل تزریق در تونل کارپال

محل تزریق کورتون به مچ دست با ضدعفونی کننده ای مانند الکل یا پد تمیز می شود.

از بیمار خواسته می شود آرامش خود را حفظ کند. آرامش عضلات مفصلی باعث می شود روند تزریق آسان تر و راحت تر شود.

در صورت استفاده از اولتراسوند، ژل به ناحیه کوچک پوست در نزدیکی محل تزریق اعمال می شود و تکنسین به آرامی یک فرستنده ی اولتراسوند دستی را در مقابل پوست تحت پوشش ژل فشار می دهد. تصویری از فضای مفصل بر روی صفحه نمایش داده می شود تا پزشک مشاهده کند.

پزشک ممکن است از بی حسی موضعی در ناحیه ی تزریق استفاده کند.

پزشک مقدار کمی کورتیزون را در ناحیه هدف تزریق می کند. کورتیزون ممکن است با بی حسی، مانند لیدوکایین یا بوپیواکائین، مخلوط شود.

منطقه تزریق تمیز و پانسمان می شود.

مراقبتهای بعد از تزریق در تونل کارپال

برای کاهش عوارض جانبی و تسکین درد، پزشک ممکن است موارد زیر را به شما پیشنهاد کند:

محافظت از ناحیه تزریق برای چند روز

اجتناب از بلند کردن اشیای سنگین

استراحت دست

قرار دادن یخ (کمپرس سرد) در محل تزریق برای تسکین درد

اجتناب از پد های گرم کننده (کمپرس گرم)

اجتناب از حمام کردن، وان آب گرم، یا جکوزی برای چند روز. با این وجود، یک دوش آب ساده مشکلی ایجاد نخواهد کرد.

نظارت بر محل تزریق برای بررسی و مشاهده علائم عفونت احتمالی

موارد منع تزریق در تونل کارپال

یک سری دلایل کلی وجود دارد که تزریق آمپول به تنگی کانال دست ممکن است گزینه درمانی مناسبی برای شما نباشد: عفونت، سپسیس خون، بثورات در محل تزریق، حساسیت به داروهای مورد استفاده، شکستگی، تزریق های متعدد در گذشته و نداشتن هیچگونه اثر تسکینی.

عوارض تزریق در تونل کارپال

اگرچه تزریق آمپول برای چسبندگی عصب دست می تواند تأثیر قابل توجهی در کاهش درد داشته باشد؛ اما عوارضی نیز برای بیمار به همراه دارد. به خصوص اگر به صورت مکرر استفاده شود، این عوارض شامل:

درد در ناحیه تزریق: احساس ناراحتی در ناحیه تزریق می تواند درد را تا ۲۴ الی ۴۸ ساعت بعد از تزریق افزایش دهد. کمپرس سرد محل تزریق می تواند به کاهش درد کمک کند.

از دست دادن بافت چربی: دوز بالای تزریق می تواند باعث فرورفتگی پوست یا نازک شدن بافت چرب در ناحیه تزریق شود.

تغییر رنگ پوست: از دست دادن رنگدانه پوستی در اثر تزریق یک عارضه شایع است و می تواند دائمی باشد.

افزایش قند خون: در صورتی که بیمار دیابتی باشد، باید قبل از تزریق آمپول به عصب دست با پزشک مشورت کند؛ چرا که تزریق می تواند باعث افزایش قند خون شود.

هزینه تزریق در تونل کارپال

هزینه تزریق به فاکتورهای زیادی بستگی دارد؛ اما در حالت کلی قیمت تزریق بسته به نوع تزریق، برند دارویی آمپول، تعداد دفعات تزریقی و دستمزد پزشک متغیر است.

نسخه اصلی مطلب علل سندرم تونل مچ دست را در سایت دکتر علی نقره کار بخوانید.

---