بسیاری از خانمهای باردارمخصوصا افرادی که پس ازسالها نازایی صاحب فرزند شده اند در دوران بارداری نگرانی های خاصی دارند.یکی از سؤالات رایجی که پرسیده میشود در مورد داشتن مقاربت در این دوران است.بعضی از زوجها بدلیل همین نگرانی ها و ترس از صدمه به جنین ، از داشتن رابطه زناشویی خودداری میکنند و همین مسأله باعث ایجاد فاصله عاطفی بین انها و مشکلات بعدی میشود.
در اوایل بارداری ( سه ماهه اول ) ، معمولا مقاربت در اوایل بارداری ایرادی ندارد و بعد از اطمینان از تشکیل قلب جنین زوجها میتوانند نزدیکی داشته باشند مگر در مواردی که جفت پایین باشد، خانم باردار لکه بینی ، خونریزی ، درد زیر شکم ، وضعیت تهدید به سقط ، سابقه سقط و نارسایی دهانه رحم یا زایمان زودرس داشته و یا با روشهای کمک باروری باردار شده باشد.
در این دوران هم همانند سه ماهه اول درصورتی که سابقه سقط ، زایمان زودرس ، نارسایی سرویکس و بارداری به روش آی وی اف وجود نداشته و جفت پایین نباشد رابطه جنسی مانعی ندارد.از حدود 24 هفته در حاملگی های تک قلو به مادران توصیه میشود جهت حفظ خونرسانی جفت از خوابیدن در حالت طاقباز خودداری کنند.پوزیشن هایی که مرد رو قرار میگیرد باعث فشار برشکم و سینه ها شده و ممکن است برای خانم دردناک باشد بنابراین زوجها بایستی در حین رابطه جنسی وضعیتهایی را انتخاب کنند که مادر در حالت طاقباز و خوابیده به پشت نباشد.
در سه ماهه سوم هم در صورتیکه مادر موارد منع رابطه جنسی مانند سابقه زایمان زودرس ، پارگی زودرس کیسه آب ، جفت سرراهی و خونریزی و...را نداشته باشد با رعایت پوزیشن های خاص مقاربت مانعی ندارد. در حوالی زمان زایمان داشتن رابطه زناشویی به شروع دردهای زایمانی و آمادگی دهانه رحم کمک میکند.
ارگاسم یا ارضا شدن در خانم بارداربرای جنین ضرری ندارد و در صورتی که موارد ذکر شده بالا وجود نداشته باشد ارگاسم مانعی ندارد.. در سه ماهه اول و اوایل سه ماهه دوم بعضی خانمهای باردار بدلیل ویار و تهوع وحساسیت به بو و .....ممکن است تمایلی به سکس نداشته باشند و یا ارضا نشوند.در سه ماهه سوم ارگاسم ممکن است باعث ترشح اکسی توسین و شروع انقباض های رحمی شود.بنابراین ایمن ترین دوره برای ارگاسم سه ماهه دوم بارداری می باشد.
خانم های باردار بیش از هر زمان دیگری به مراقبت، توجه و نوازش همسر نیاز دارند. خانم باردار به هیچ عنوان نباید احساس کند که به خاطر تغییرات فیزیولوژیک بارداری ازتوجه همسرخود محروم شده و همسر هیچ تمایلی به او ندارد.در مواردی که متخصص زنان بدلایل مامایی و شرایط خاص خانم باردار، داشتن رابطه جنسی را منع میکند میتوان به شیوه های دیگر، رابطه عاطفی را حفظ کرد. توجه داشته باشید که داشتن رابطه جنسی لزوما به معنای داشتن دخول نیست.معاشقه و رابطه بدون دخول در بسیاری موارد به رضایتمندی طرفین کمک میکند.
درد موقع فعالیت جنسی به چند دلیل ایجاد میشود.اولا به دلیل کاهش میل جنسی ممکن است دیواره واژن لغزندگی لازم را نداشته باشد.دوم ممکن است عفونت مجاری ادراری یا واژینیت باعث تحریک پذیری و التهاب بافت ناحیه ولو و واژن شده و باعث درد حین رابطه جنسی شود. سوم پرخونی رحم و واژن و لگن در دوران بارداری باعث میشود پس از نزدیکی و ارگاسم ، کرامپ و دردهایی شبیه به قاعدگی در لگن ایجاد شود که معمولا ظرف یک دو روز برطرف میشوند . در صورت داشتن درد حتما با پزشک متخصص زنان خود مشکل را مطرح کنید.
توصیه میشود در حین مقاربت حتی الامکان از کاندوم استفاده شود. استفاده از کاندوم از عفونتهای منتقله از راه جنسی پیشگیری میکند. درمورد داشتن یا نداشتن رابطه جنسی دردوران بارداری حتما با پزشک زنان وزایمان خود مشورت کنید. متخصص زنان و زایمان با ارایه بهترین راهکارها به شما کمک میکند تا علاوه بر حفظ رابطه خود با همسر، دوران بارداری خود را بسلامت طی کنید.
دکتر منصوره پژمان منش ، جراح و متخصص زنان و زایمان اصفهان و فوق تخصص نازایی
نسخه اصلی مطلب رابطه جنسی در بارداری را در سایت دکتر منصوره پژمان منش بخوانید.