با افزایش وزن چربی زیادی در شکم تجمع پیدا میکند.شکم بزرگ سبب افزایش گودی کمر شده و موجب میشود لگن به سمت چلو بچرخد . این افزایش تقعر در ستون مهره ها موجب وارد شدن فشار بیش از حد به دیسک بین مهره ای و مفاصل بین مهره ها میشود.
بیشترین تاثیر منفی از افزایش وزن بر قسمت انتهایی ستون مهره یعنی ناحیه کمر وارد میشود. اضافه وزن میتواند موجب فشار بیش ار حد به مهره ها شود.این فشار بتدریج موجب تخریب دیسک بین مهره ها میشود. این آسیب و خرابی در دیسک کم کم موجب کاهش ارتفاع دیسک شده و در نتیجه مهره ها به هم نزدیک تر می شوند. نزدیکی مهره ها به هم سبب افزایش فشار به مفصل بین مهره ها ( مفاصل فاست ) میشود.
فشار بیش از حد به مفاصل فاست بتدریج سبب بروز آرتروز و ساییدگی در آنها شده و که درد مزمن کمر را در پی دارد.تخریب دیسک بین مهره ای زمینه را برای افزایش احتمال بروز فتق دیسک بین مهره ای نیز افزایش میدهد. در افراد چاق به دلیل وارد آمدن فشار بیش از حد به مهره ها، بافت های اطراف دچار التهاب میشوند.
تولید بافت همبندی و استخوان اضافه یکی از واکنش های بدن به این التهاب است. این بافت های اضافی در اطراف نخاع سبب کاهش فضای کانال نخاعی و بروز تنگی کانال نخاعی میشود.احتمال بروز اسپوندیلولیستزی یا سر خوردن مهره ها نیز در افراد دچار اضافه وزن بیشتر است. کم تحرکی ناشی از اضافه وزن نیز بتدریج میتواند موجب ضعف عضلات ستون مهره و شکم شود. ضعف این عضلات از مهمترین دلایل موثر در بروز کمردرد است.