احتمالا از طریق تماشای تلوزیون یا خواندن روزنامه اصطلاح سندروم خستگی مزمن را شنیده یا خوانده اید. این بیماری ظاهرا جدید چیست که میلیون ها زن و مرد در سراسر جهان به آن دچار شده و پزشکان از تشخیص آن درمانده اند ؟
ازنظر پزشکی، خستگی، به خودی خود بیماری نیست. یک نشانه است، احساسی فردی است که بیمار آن را به صورت یک شکایت بیان می کند. خستگی در این مورد، احساس از پا افتادگی پیش از شروع انجام کار فعال است. فقدان توان لازم برای انجام وظایفی است که نیازمند تلاش مستمر فکری یا بدنی هستند. خستگی بیش از حدی است که متعاقب انجام فعالیت های معمول و مالوف که سابقا مشکلی ایجاد نمی کردند عارض شود. خستگی مزمن زمانی اطلاق می شود که این حالت به طور دائم یا مکرر وجود داشته باشد و جزئی از زندگی فرد شده یاشد.
نشانه هایی که در تعریف مراکز کنترل بیماری ها وجود دارند عبارتند از خستگی مزمن حداقل به مدت 6 ماه که با استراحت برطرف نمی شود و آنقدر شدید است که فعالیت های روزانه معمول را به کمتر از 50 درصد میزان عادی کاهش دهد، تب خفیف، گلو درد، گره های لنفافی دردناک، ضعف عضلانی و دردناکی عضلانی، درد مفصلی، سر درد، اختلالات خواب، اشکالات بینایی، اغتشاش شعور، و ناملایمات روحی. بیماری های دیگری نیز این نشانه ها را دارند مانند: سرطان،آرتریت روماتوئید،سل،بیماری لایو، افسردگی و ایدز و غیره.
سندروم خستگی مزمن مجموعه ای از علایم و نشانه هاست که وجه بارز آن خستگی دائمی بدون دلیل بیشتر از 30 روز است یا اگر نشانه ی دیگری موجود نباشد، خستگی مزمن بدون دلیل در فرد است که بیشتر از 30 روز ادامه داشته باشد.با انجام یک برنامه ی مرتب نرم ورزشی می توان تا حد زیادی از احساس خستگی مزمن کاست.
نسخه اصلی مطلب پیشگیری و درمان خستگی مزمن را در سایت شهزاد محمدیان بخوانید.