اپی کندیلیت رادیال ( آرنج تنیس بازان)
آرنج تنیس بازان یک بیماری شایع و کاملاً مشخص می باشد. این بیماری یک گرفتاری خارج مفصلی بوده و با درد و حساسیت حاد در محل اتصال عضلات اکستانسور ساعد مشخص می شود.اعتقاد برآن است که علت ایجاد بیماری وارد آمدن فشار و کشیدگی عضلات اکستانسور ساعد در محل اتصال آن به استخوان می باشد. اگرچه این بیماری گاهی بدنبال تنیس بازی ایجاد می شود اما در اغلب موارد فعالیت های دیگری موجب بروز آن می شود.
پاتولوژی
هیچ پاتولوژی مشخص نشان داده نشده است. از نظر تئوری چنین فرض شده است که یک پارگی ناکامل دررشته های آپونورتیک محل اتصال عضله که منطقه ای با پایانه های عصبی بسیار است، وجود دارد. خود مفصل آرنج مشکلی ندارد.
علایم بالینی
دردی در قسمت خارجی آرنج وجود دارد که اغلب به سمت پشت ساعد انتشار می یابد. در معاینة حساسیتی وجود داردکه کاملاً درقسمت قدامی اپی کوندیل خارجی هومروس لوکالیزه گردیده است. درد در شرایطی که عضلات اکستانسور مشترک انگشتان و اکستانسور کارپی رادیالیس تحت فشار قرار گیرند،تشدید می شود، مانند مواردی که در هنگام پروناسیون ساعد،مچ وانگشتان به حالت فکسیون درآیند(حرکات مربوط به گرفتن وچرخش دست).درحرکات آرنج ممکن است محدودیتی ایجاد شده و دردناک باشد ولی رادیوگرافی طبیعی می باشد.
سیر بالینی
در صورتی که اقدامی صورت نگیرد، سرانجام علایم خودبخود کاهش می یابند، اما ممکن است علائم به مدت دو یاچند سال نیز ادامه پیدا کنند. در این بیماری نقطه ای که دارای بیشترین حساسیت می باشد در قسمت قدامی اپی کندیل خارجی قرار دارد نه برروی برجسته ترین نقطه آن .
درمان
در موارد خفیف هنگامی که بیمار از بی خطر بودن بیماری مطمئن شود تمایل دارد که منتظر بهبودی خودبخودی بماند.درمان علامتی شامل تزریق هیدروکورتیزون (بهتر است همراه با مایع بی حس کننده باشد) به داخل محلی است که دارای بیشترین میزان تندرنس می باشد. در صورتی که تزریق دقیقاً در محل تندرنس صورت گیرد در اغلب موارد موفقیت آمیز خواهد بود. در صورت تزریق موفقیت آمیز تا 24 ساعت یا بیشتر درد تشدید شده و سپس به تدریج از بین می رود. سایردرمانهای علامتی عبارتند از،فیزیوتراپی بصورت گرما درمانی ، امواج کوتاه، ماساژ عمقی محل حساس،تحریکات فارادیک عضلات اکستانسور ، بی حرکت نمودن 4 تا 8 هفته ای آرنج و ESWT .طی دوره درمان با ESWT ، محل تحت درمان قرار گرفته به راحتی از طریق لمس و یا اولتراسوند قابل تشخیص است. درمان معمولاًتحت بیحسی موضعی صورتمی گیرد.
میزان موفقیت
در 1/73 درصد از بیماران درمان شده ، بهبودی قابل توجه یا کامل بعد از 6 هفته مشاهده شده میزان درمان بطور متوسط 2/1 درمان برای هر بیمار بود.
مطالعه FDA
برای بدست آوردن تاییدیه FDA برای ،یک مطالعه چند مرکزی،تصادفی شده دو سو کور شده (Double-blind) و با کمک پلاسبو،انجام شد. 209 بیمار در این مطالعه شرکت داده شدند که بعد از یک جلسه درمان،پس از 6 ماه ،66 درصد موفقیت دردرمان اپی کندیل رادیال مشاهده شد. میزان جلسات بطور متوسط 13/1 درمان برای هر بیمار بود.
جهت مطالعه مطالب مربوط به شاک ویو به طور کامل اینجا کلیک کنید .