کم کردن وزن در کشتی

شهزاد محمدیان [ متخصص تغذیه ورزشی از استرالیا ]آدرس وب سایت : www.armitaclinic.ir
آدرس مطب : شهرک غرب بلوار فرحزادی تقاطع دریا خ نورانی پلاک 19 طبقه سوم تلفن مطب : 22366770 - 021

کم کردن وزن در کشتی
دانش نوع پیکری و سنجش اندازه های بدن کاربردهای مهمی در تربیت بدنی و ورزشهای قهرمانی دارد. برخی از آنها قبلا مورد بحث قرار گرفت. یکی دیگر از این کاربردها سر وزن بودن ورزشکار در کشتی است. از آنجایی که این موضوع یک مسئله جدی است، اجازه دهید که با جزئیات بیشتری مورد بحث قرار گیرد.

شورای مربوط به مسائل پزشکی ورزشی با چندین سوال که توسط جامعه کشتی عنوان شده روبرو می باشد :
1- آیا خطرات عدم تشخیص و کم کردن وزن اضافی کدامند؟
2- آیا یک کشتی گیر چقدر از وزن خود را می تواند بدون ایجاد خطر کم کند؟
3- آیا راههای قابل توجیه کم کردن وزن کدامند؟
4- چه نوع وزنی در کشتی هدف مورد نظر را به بهترین وجهی برآورده می سازد؟
کاهش وزن زیاد سبب ضعف توانائیها و قابلیت های شرکت در مسابقه شده؛ کاهش بیش از حد شدیدا روی سلامتی فرد موثر است. کشتی گیران جهت کم کردن وزن خود از روشهای گوناگونی مشتمل بر امساک در خوردن غذا، اجتناب از مایعات و عرق کردن بهره می گیرند. استفراغ، استفاده از اطاقک های داغ، پوشش های لاستیکی و تمرینات ورزشی از جمله روشهای مورد استفاده می باشند. در بررسی اخیر مقاله های تحقیقاتی کالج آمریکائی طب ورزشی چنین نتیجه گیری شده که اثرات هر یک و یا ترکیبی از این روشها عموما همراه است با :
1) کاهش قدرت عضلانی
2) کاهش زمان انجام فعالیت ( ورزشکار قادر به انجام کار طولانی نیست )
3) حجم های کمتر پلاسما و خون
4) کاهش عمل قلب هنگام فعالیت در شرائط زیر بیشینه
5) مصرف اکسیژن کمتر،بویژه هنگامی که امساک در غذا بخشی بحرانی از برنامه کاهش وزن را تشکیل می دهد
6) خراب شدن مراحل تنظیم گرما
7) کاهش جریان خون کلیوی و حجم خون تصفیه شده توسط کلیه
8) کم شدن ذخائر گلیکوژنی کبد
9) افزایش مقدار الکترولیت های خارج شده از بدن. برخی از تحقیقات گویای آن است که کاهش وزن از طریق کم آبی بدن به مقدار 3 درصدیا بیشتر منجر به تضعیف عملکرد ورزشی می گردد. تغذیه های نیمه گرسنگی طولانی، برنامه های غذائی نامتعادل و عرق کردن زیاد همراه با کم آبی بدن می تواند سبب آسیب های شدیدی به ورزشکار شود.

بر طبق نظر شورای پزشکی ورزشی، مقدار وزنی که یک کشتی گیر می تواند بدون ضررو زیان از دست بدهد، به جای حداقل وزن باید هماهنگ با سطح وزن موثر (سطح وزنی که دارای بالاترین عملکرد است)باشد. از دیدگاه علمی مشکل می توان حدود کنترل وزن بی خطر را تعریف کرد. بحث در این مورد همواره تاکید بر یک آزمون مناسب پزشکی پیش از شرکت در مسابقه دارد. چنین برنامه ای متضمن سابقه و تاریخچه وزن افراد مختلف بوده که به پزشک امکان می دهد تا قضاوت معتبرتری درباره مقدار وزنی که یک پسربچه می تواند بدون خطر از دست بدهد داشته باشد.

شورای مذکور نسبت به تاکید این موضوع که نمی توان هیچ نوع جایگزینی در موارد ذیل انجام داد اقدام عاجلی را بعمل آوردند :
1- یک تغذیه متعادل در یک سطح نگاهدارنده کالری.
2- مقدار متناسب مایعات مصرفی.
3- بازده انرژی زیاد به منظور کسب و حفظ وزن موثر هنگام رقابت ورزشی.

سرانجام ، شورا چنین پیشنهاد نمود که وزن دلخواه داوطلبان کشتی را می توان به بهترین وجهی از طریق طبیعی به دست آورد :
1- جوانان علاقه مند به کسب عنوان قهرمانی را نسبت به اهمیت آزمایشهای پزشکی دوره ای و نتایج حاصله از یک برنامه بدنسازی عمومی سالانه جهت استقامت قلبی عروقی-ریوی، کارائی عضلانی و آمادگی تغذیه ای تعلیم دهید.
2- بر پایه این تعلیم هریک از کشتی گیران مشتاق را جهت شرکت در یک برنامه سنگین بدنسازی در رابطه با نیازهای کشتی برای مدت حداقل 4 هفته و ترجیحا 6 هفته بدون تاکید روی سطح وزن آنها ترغیب نمائید.
3- در پایان این دوره و بدون تغییر در برنامه تمرین عادی روزانه وزن آنها را در حالت پیش از صبحانه و پس از دفع ادرار اندازه بگیرید.
4- این وزن را به عنوان حداقل وزن موثر جهت شرکت در مسابقه و سایر اهداف اطلاعاتی مورد توجه قرار دهید.
5- پسربچه های علاقمند به کشتی و والدین آنها را نسبت به مفهوم کنترل وزن قابل توجیه جهت جلوگیری از کم و زیاد شدن آن نسبت به سطح وزن موثر آنان آشنا سازید.