عفونت ادراری در هر ستی میتواند بروز کند حتی به فاصله کوتاهی بعد از تولد.
در نوزادی بیشتر به دلیل ناهنجاریهای مادرزادی دستگاه ادراری است مثل برگشت ادرار (ریفلاکس)، تنگی محل اتصال حالب به لگنچه یا مثانه یا تنگی مجرای ادرار در پسران (دریچه پیشابراهی). در دوره شیرخوارگی ناهنجاریهای فوق به علاوه سنگهای دستگاه ادراری ، ناهنجاریهای مادرزادی دستگاه عصبی ( مننگوسل) و نقص سیستم ایمنی بدن میتواند مطرح باشد. در کودکانی که بالای ۳ سال هستند و از پوشک گرفته شده اند، علاوه بر موارد فوق، نگه داشتن ادرار و مدفوع که معمولا همراه با یبوست نیز هست یک علت شایع میباشد. این کودکان معمولا تا زمانی که از شدت پری مثانه لباس خود را خیس نکرده اند به دستشویی نمیروند.
علایم بستگی به سن دارد. در دوره نوزادی: تب، بیحالی، زرد شدن پوست، خوب شیر نخوردن. در شیرخواران: تب، بیقراری، بد بو شدن ادرار. در کودکان بزرگتر: سوزش و تکرر ادرار، کدر و بد بو شدن ادرار با یا بدون تب.
بله. عفونت ادراری بویژه در کودکان زیر ۵ سال اگر به موقع تشخیص داده و درمان نشود میتواند زمینه ساز آسیب کلیه ، ابتلا و فشار خون و در موارد شدید و دو طرفه، حتی نارسایی کلیه شود.
همانطور که ذکر شد میتواند احتمال عفونت ادراری را افزایش دهد. بهتر است کودک بیش از ۳ ساعت در طول روز ادرار خود را نگه ندارد. اما توصیه نمی شود که در طول شب کودک را برای ادرار کردن بیدار کنند.
بله. در مواردی که حال عمومی کودک خوب است میتوان با آنتی بیوتیکهای خوراکی درمان نمود اما در شیرخواران، عفونتهای شدید و وجود میکروبهای مقاوم در کشی ادرار نیاز به بستری و آنتی بیوتیک تزریقی میباشد. پس از درمان عفونت باید با انجام سونوگرافی و سایر روشهای تشخیصی، علت عفونت را کشف نمود.
خیر. اما عفونتهای مکرر بیضه که در برخی ناهنجاریهای نادر رخ میدهد و نیز التهاب بیضه در بیماری اوریون میتوانند سبب ناباروری شوند.
کودک را هر ۳ ساعت تشویق به رفتن به دستشویی کنند. هرگاه کودک بدون علت تب کرد حتما آزمایش ادرار انجام شود. یبوست تشخیص داده و درمان شود ( کودک باید هر روز یا حداکثر یک روز در میان دفع مدفوع نرم داشته باشد). دختر بچه ها پس از دستشویی کردن از جلو به عقب شسته شوند. از مصرف آنتی بیوتیک بدون تجویز پزشک خودداری شود چرا که سبب پیدایش عفونت با میکروبهای مقاوم میگردد.