عوارض استفاده از مژه مصنوعی برای چشمان :
مژه ها در حالت طبیعی در 3 ردیف با سایز کوتاه، متوسط و بلند در رستنگاه مژه روی پلک پایین و بالا قرار گرفته اند. طول عمر مژه نهایت 5 ماه است و بعد از ریزش 8 تا 10 هفته طول میکشد تا دوباره بروید. برخی افراد با وجودی که مژه های طبیعی دارند، برای پرپشت نشان دادن یا بلندتر کردن آنها از مژه مصنوعی استفاده میکنند که کار اشتباهی است.
مژه ها در حالت طبیعی از ورود بیش از حد و شدید باد به داخل چشم پیشگیری میکنند و چشم را مرطوب نگه میدارند اما وقتی اندازه آنها از حالت استاندارد یعنی یک سوم بلندی چشم بیشتر شود، دیگر این توانایی را نخواهد داشت. نشانگان خشکی چشم از جمله مشکلاتی است که افراد علاقه مند به استفاده مدام از مژه های مصنوعی بلند دچار آن میشوند. اگر مژه طبیعی دارید، هرگز دنبال استفاد از مژه مصنوعی نباشید.
اگر دلیل استفاده از مژه مصنوعی ریزش مژه و کمپشت شدن آن است، باز هم اینکار منطقی به نظر نمیرسد و باید دلیل ریزش مژه مشخص و درمان شود. التهاب پلک، اگزما و خشکی آن، بیماریهای سیستمیک یا اختلالات غدد درونریز مثل اختلالات غده تیرویید، بیماری لوپوس، ریزش موی سکهای، اختلال تغذیهای و کمبود بیوتین، آهن و پروتئین، عفونتهای ویروسی، بیماریهای عفونی، مصرف برخی داروها، ضربه یا کندن مژه، بیماریهای روانی و استرس شدید و... همگی میتوانند در ریزش مژه نقش داشته باشد.
در هیچیک از این موارد استفاده از مژهمصنوعی را توصیه نمیکنیم زیرا مژههای مصنوعی با چسبی بسیار قوی به رستنگاه مژه وصل میشود و این چسب میتواند باعث تغییر رنگ پلک و تیرگی، تحریک، خشکی و سوزش و قرمزی پلک یا تجمع باکتریها و میکروبها و بیماریهای چشمی شود. حتی برخی از انواع چسب مژه ترکیب نمک دارد که خودش عامل ریزش مژههاست.
فراموش نکنیم مژه مصنوعی آنقدرها هم که بهنظر میرسد زیبا نیست و بیشتر حالتی مصنوعی به صورت میدهد. اگر جزو افرادی هستید كه اختلال خود زشتانگاری دارند و با وجود آنکه مژههایشان زیباست تلاش میکنید آن را تغییر دهید، قبل از هر اقدامی با روانپزشک صحبت کنید.
نقل از هفته نامه سلامت