عفونت لگن ، التهاب و عفونت دستگاه تناسلی فوقانی می باشد که شامل درگیری اندومتر لوله وپریتوئن می باشد.به طور شایع میکروارگانیسم های امیزشی مثل نایسریا گنوره وکلامیدیا تراکوماتیس سبب ایجاد PIDمیشوند.میکروارگانیسم هایی که در واژن یافت می شوند مثل واژینوز باکتریال نیز موثر است.با شیوع کمتر پاتوژنهای دستگاه تنفسی مثل هموفیلوس انفولانزا وپنوموکک نیز می توانند عفونت لگن ایجاد کنند.
علایم عفونت لگن :
درد لگن ، بروز حساسیت در هنگام تحریک سرویکس ، حساسیت ادنکس وتب گاهی بیماردچار علایم خفیف ومبهم در ناحیه لگن می شود که شناسایی انها مشکل است.علائمی مثل درد قسمت پایین شکم ولگن که با نزدیکی تشدید می یابد ،ترشح واژینال بیش از حد ، خونریزی بیش از حد در هنگام عادت ماهیانه ، تب ولرز ، علایم ادراری ، تهوع واستفراغ باید مد نظر قرار بگیرد.
درد شکم ولگن مهم ترین معیار تشخیص می باشد.در بعضی از خانمها نیز هیچ علامتی ظاهر نمی شود.
تشخیص :
بررسی ترشحات واژن واندوسرویکس از بخشهای مهم در پیگیری بیماران می باشد.در موارد شدید تر می توان از بیوپسی اندومتر ،سونوگرافی جهت برسی ابسه های لوله وتخمدان ولاپاروسکوپی جهت بررسی التهاب لوله ها استفاده کرد.
درمان :
بیماران را می توان به صورت سر پائی با انتی بیوتیک های خوراکی در مان کرد. در صورت وجود علائم زیر بیماران باید در بیمارستان بستری وانتی بیوتیک وریدی دریافت نمایند قطعی نبودن تشخیص ، شک به وجود ابسه لگنی، شدید بودن بیماری بالینی وتب شرکای جنسی زنان مبتلا به عفونت لگن باید از نظر عفونت پیشابراهی بررسی شوند. عفونت لگن به دلیل درگیری لوله ها واندومتر وتخمدان می توانند مشکلات باروری و حاملکی خارج از لگن ودردهای مزمن لگنی و ابسه های تخمدانی ایجاد کنندبه همین دلیل به محض تشخیص باید در مان شوند.