میزان بروز پلی هیدرآمینوس تقریبا1%است که به صورت افزایش شاخص مایع آمنیوتیک(AFI)به میزان بیش از 24 تا 25 سانتی متر مشخص می شود. در هیدرآمینوس خفیف،کیسه های11-8 سانتی متری، در نوع متوسط،کیسه های15-12سانتی متری و فقط در 5%از پلی هیدرآمینوس ها،کیسه های بیش از 16سانتی متر به صورت شدید دیده می شود.
علت این بیماری در دوسوم موارد،ایدیپاتیک است ولی در یک سوم موارد دیگر با ناهنجاری های جنینی مثل انانسفالی،آنومالی Central Nervous System)CNS) و آترزی مری، دیابت مادر و حاملگی چند قلویی همراه است. در 50%از موارد پلی هیدرآمینوس متوسط تا شدید،یک ناهنجاری جنینی وجود دارد.
اگر هیدرآمینوس در جنین تک قلو باشد. با یک یا چند ناهنجاری زیر در ارتباط است:
دستگاه گوارش (15%)،هیدروپس غیر ایمیون(12%)،سیستم عصبی مرکزی(12%)قفسه سینه(9%)،اسکلتی(8%)،کروموزومی(7%)و قلب(4%)
در صورت مزمن بودن هیدرآمینوس،فشار مایع آمینیوتیک چندان بیشتر از فشار طبیعی نیست و علائم حادی برای بیمار ایجاد نمی کند.
ولی در هیدرآمینوس حاد،منجر به زایمان قبل از سن 28 هفته در بارداری می شود و یا پزشک باید اقدام درمانی انجام دهد.بستری کردن بیمار ضروری است ولی استراحت،تجویز دیورتیک و محدودیت آب و نمک فایده ای ندارد.ایندومتاسین به دلیل کاهش ادرار جنین،شاید از شدت هیدرآمینوس بکاهد. هدف اصلی آمینوسنتز نیز کاهش استرس مادر است ولی می توان به طور متوسط پره ترم لیبز را در این بیماران تا7هفته به تعویق انداخت.
اگر مایل به کسب اطلاعات گوناگون پزشکی و تحولات اخیر در این عرصه می باشید؛ شبکه پزشک آنلاین با محتوایی در برگیرنده همه رشته های پزشکی، می تواند منبع بسیار مفیدی برای شما باشد. به عنوان مثال در این مجله مجازی می خوانید : رژیم غذایی در بیماران خارش دار چگونه است ؟