پروتز سینه یا پستان از ایمپلنت هایی است که با اهداف مختلف در بانوان استفاده می شود. رایج ترین استفاده آن برای بزرگ کردن پستان ها و صرفاً با نگاه جراحی زیبایی است؛ اما در موارد درمانی مانند بازسازی پستان پس از درمان سرطان پستان نیز کاربرد دارد. پستان های پروتز شده دارای فرایند سخت تری برای ماموگرافی هستند. ماموگرافی یکی از روش های رایج تصویربرداری است که در تشخیص انواع عارضه ها و بیماری های پستان قبل و بعد از جراحی کاربرد دارد. این آزمایش با استفاده از تابش پرتوهای ضعیف شده اشعه ایکس، نقاط دچار ناهنجاری در بافت پستان پس از جراحی را شناسایی می کند. پروتز چون از جنس سیلیکون است، عبور پرتوهای اشعه از آن قسمت سخت است، بنابراین احتمال خطا دارد، مگر اینکه محل پروتز در قسمت پشت باشد، در غیر این صورت باید قسمت رویی سینه کشیده و سپس فشرده شود تا بتوان احتمال وجود تومور در همه ی قسمت های پستان، حتی جلو را بررسی کرد. برای رفع این مشکلات مربوط به پروتز به طور معمول علاوه بر چهار عکس استانداردی که از پستان گرفته می شود، ۴ عکس دیگر نیز باید گرفته شود.
بخشی از پستان که توسط پروتز پوشیده شده است در ماموگرافی قابل دیدن نیست؛ چراکه اشعه ایکسی که در این روش برای تصویر برداری استفاده می شود، قادر نیست به خوبی از بین پروتز های سیلیکون و یا آب نمکی عبور کند، در نتیجه بافت پستانی بالا و پایین پروتز به خوبی نشان داده نمی شود.
ماموگرافی با فشار انجام می شود که البته احتمال پارگی پروتز ناشی از این فشار بسیار کم است؛ اما در برخی از موارد که پروتز قبلاً پاره شده باشد، ممکن است با انجام ماموگرافی، سیلیکون یا آب نمک پروتز در بافت پستان پخش شود.
تأثیر پروتز بر کیفیت تصاویر ماموگرافی به عوامل مختلفی، از جمله نوع و موقعیت پروتز، تجربه فنی تکنسین تصویربرداری و تجهیزات استفاده شده بستگی دارد. برای به حداکثر رساندن کیفیت تصویربرداری از تکنیک های خاصی مانند ایکس استفاده می کنند که در این تکنیک پروتز را با وارد کردن فشار اندکی جابه جا می کنند تا تصویربرداری راحت تر و با دقت بالاتری انجام شود.
اگر پروتز سینه دارید، تکنسین اطمینان حاصل می کند که تا حد امکان بافت سینه در ماموگرافی دیده می شود. تکنیک های خاصی (به نام تکنیک های جابه جایی ایمپلنت) برای خارج کردن ایمپلنت از مسیر و کشیدن بافت سینه به سمت جلو استفاده می شود تا بتواند در تصویر باشد. ممکن است نیاز به بررسی بیشتر بافت پستان باشد. بسته به امکانات آزمایش، ممکن است در طی ماموگرافی بایستید و یا بنشینید. هر سینه بر روی صفحه پرتو ایکس مسطح قرار می گیرد. سپس کمپرسور پستان را به پایین فشار می دهد تا بافت را صاف کند. این عکس یک تصویر واضح تر از پستان را فراهم می کند.
به طور کلی ماموگرافی پس از جراحی پستان به عنوان یک روش خطرناک شناخته نمی شود. ماموگرافی که از اشعه X برای تصویربرداری از بافت پستان استفاده می کند، یک ابزار تشخیصی معمول و مهم برای شناسایی زودهنگام سرطان پستان است.
به دلیل برداشته شدن بیشتر یا تمام بافت سینه در جراحی، اغلب نیازی به انجام ماموگرافی روتین برای سینه ای که جراحی شده وجود ندارد، مگر اینکه مقداری بافت سینه باقی مانده باشد که می تواند مورد بررسی قرار گیرد.
انجام ماموگرافی ممکن است در تشخیص تغییرات پاتولوژیک کمتر مؤثر باشد و تفسیر تصاویر را دشوار کند در چنین مواردی، ممکن است از روش های تصویربرداری دیگری مانند MRI استفاده شود.
برای برخی بیماران به خصوص کسانی که تحت بازسازی سینه قرار گرفته اند، ماموگرافی ممکن است ناراحت کننده یا دردناک باشد این موضوع می تواند بر تصمیم بیمار برای انجام دوره ای این تست تأثیر بگذارد.
توصیه می شود که زنانی که جراحی محافظتی از سینه یا BCS داشته اند، پس از پایان دوره پرتودرمانی، ۶ تا ۱۲ ماه بعد، ماموگرافی برای سینه تحت درمان انجام دهند.
معمولاً اولین ماموگرافی 6 تا 12 ماه پس از پایان درمان توصیه می شود و پس از آن، ماموگرافی های سالانه ممکن است به منظور نظارت مداوم بر سلامت پستان ها توصیه شود.
افراد با پروتز سینه نیازی به تصویربرداری دو بعدی در ماموگرافی ندارند. تصویربرداری سه بعدی دقیق تر است و می تواند نمای دقیق و نزدیکی از بافت سینه را ثبت کند.
نسخه اصلی مطلب آیا می توان ماموگرافی را برای پستان دارای پروتز انجام داد؟ را در سایت دکتر غلامرضا سیف بخوانید.