ریزش مو زمانی اتفاق می افتد که چرخه ی رشد و ریزش مو مختل شود یا زمانی است که فولیکول مو از بین رفته و با بافت اسکار جایگزین می شود. اگر ریزش مو به صورتی باشد که موی سر یا حتی کل بدن را شامل شود و این ریزش غیرقابل پیش بینی و درمان باشد، در اصطلاح پزشکی به آن آلوپسی گفته می شود. آلوپسی آندروژنتیک، نوعی از ریزش مو است که ناشی از ترشح مقادیر بالای هورمون های جنسی مردانه در زنان به نام آندروژن است. در زنان، آلوپسی آندروژنیک با باز شدن تدریجی فرق مو و ریزش موها از بالای سر شروع می شود.

آغاز درمان بلافاصله پس از شروع ریزش مو بهترین نتایج را خواهد داشت؛ زیرا طولانی شدن عارضه آلوپسی آندروژنیک ممکن است بسیاری از فولیکول های مو را از بین ببرد. ریزش موی آندروژنیک، معمولاً صد درصد قابل بازگشت نیست. داروهایی که برای درمان این عارضه استفاده می شود، تنها با هدف کند کردن روند ریزش و جبران بخشی از موهای از دست رفته خواهد بود. بروز نتایج ممکن است تا چندین ماه از زمان شروع درمان طول بکشد.

آلوپسی آندروژنیک چیست؟

ریزش موی آندروژنیک هم در مردان و هم در زنان پدید می آید و در اثر اختلالات هورمون های آندروژن و مشخصاً هورمون DH (دی هیدرو تستسترون) که رویش مو به آنها بستگی دارد ایجاد میشوند.

علت ابتلای زنان به آلوپسی آندروژنیک

آلوپسی آندروژنیک در زنان به دلیل آندروژن ها یا همان هورمون های مردانه، اتفاق می افتد که معمولاً مقدارشان بسیار محدود است. عوامل گوناگونی می توانند عامل آلوپسی آندروژنیک وابسته به فعالیت های هورمونی باشند، از جمله کیست تخمدان، مصرف قرص ضدبارداری با آندروژن بالا، بارداری و یائسگی. همچنین در زنان نیز همانند مردان، هورمون DHT تا حدی باعث ریزش مو می شود.

درمان ریزش موی آندروژنیک در زنان

ماینوکسیدیل (روگین)

ماینوکسیدیل ابتدا به صورت قرص و به منظور درمان فشارخون بالا استفاده می شد. پس از مدتی مشخص شد که رشد موهای بیمارانی که با ماینوکسیدیل درمان می شوند افزایش پیدا کرده است. تحقیقات بعدی نشان دادند که استعمال مستقیم محلول ماینوکسیدیل روی پوست سر محرک رشد مو هم است. به نظر می رسد که نسخه عمومی ماینوکسیدیل که با نام تجاری روگین عرضه می شود برای زنانی که دچار آلوپسی آندروژنیک منتشر هستند نسبت به مردان تأثیرگذارتر است.

داروهای مهارکننده های گیرنده آندروژن

• اسپیرونولاکتون (آلداکتون)

اسپیرونولاکتون با نام تجاری آلداکتون، در طبقه داروهایی قرار دارد که به آن دیورکتیک های نگه دارنده پتاسیم (قرص های آب) می گویند. اسپیرونولاکتون معمولاً برای کاهش آب بدن بدون از دست رفتن پتاسیم استفاده می شود. این دارو برای درمان کمبود پتاسیم، فشارخون بالا، تورم و اختلالی هورمونی به نام هایپرآلدوسترونیسم هم به کار می رود. اسپیرونوکلاتون به دو روش آندروژن را مهار می کند. روش اول: سرعت تولید آندروژن را در تخمدان ها و غدد آدرنال کاهش می دهد. روش دوم: با جلوگیری از پیوند دی هیدروتستسترون (DHT) به دریافت کننده آندروژنی خود تا حدی مانع از عمل کردن آندروژن ها می شود.

• سایمتیدین (تاگامت)

سایمتیدین با نام تجاری تاگامت، در طبقه مهارکننده های هیستامین قرار دارد که عمدتاً برای درمان زخم معده مصرف می شود. عملکرد مهارکنندگی هیستامین از تولید اسید اضافی توسط معده جلوگیری می کند و به بدن فرصت بهبود زخم را می دهد. سایمتیدین تأثیر ضد آندروژن نسبتاً قوی دارد و نشان داده که می تواند مانع از پیوند دی هیدروتستسترون با نواحی گیرنده فولیکول شود. سایمتیدین نتایج امیدبخشی در تحقیقات روی زنان دچار آلوپسی آندروژنیک داشته است.

• سیپروترون استات

سایپروترون استات با جلوگیری از پیوند دی هیدروتستسترون با گیرنده های آن، تأثیر می گذارد.

• استروژن و پروژسترون

قرص ها و کرم های استروژن و پروژسترون درمان مؤثری برای آلوپسی آندروژنیک برای زنان یائسه یا زنانی است که به دلایلی دیگر دچار کمبود استروژن و یا پروژسترون هستند.

• داروهای ضدبارداری خوراکی

به دلیل اینکه قرص های ضدبارداری، تولید آندروژن توسط تخمدان را کاهش می دهند، می توان از آنها برای درمان آلوپسی آندروژنیک استفاده کرد.

• کتوکونازول (نیزورال)

کتوکونازول درمان موضعی تجویزی است که در حال حاضر برای درمان عفونت های قارچی استفاده می شود. این دارو تولید تستوسترون و آندروژن های دیگر را که در غده آدرنال و اعضای تولیدمثل (در زنان، تخمک ها) تولید می شود، محدود می کند.

• فیناستراید (پروپشیا، پروسکار)

داروی فیناستراید ، آنزیم ۵-آلفا ریدوکتاز را در فولیکول مو مهار می کند، درنتیجه تولید دی هیدروتستسترون تخریب کننده فولیکول را مهار می کند. دی هیدروتستسترون، فولیکول های مو را کوچک می کند و ادامه حیات را برای موهای سالم دشوار می کند.

• سیپروترون استات با اتینیل استرادیول

این قرص های ضدبارداری با نام تجاری دیان ٣۵ و دیان ۵۰ فروخته می شوند و در اروپا برای آلوپسی آندروژنیک در زنان تجویز می شوند. هر دو برخی از تأثیرات هورمون های مردانه را که معمولاً در بدن زنان وجود دارند، مهار می کنند. باوجوداینکه این دارو، ریزش موی بیشتر را متوقف می کند و محرک رشد مجدد مو در بازه زمانی یک ساله است؛ اما برای تأثیرگذاری باید مستمراً آن را مصرف نمود.

کاشت مو

مطمئن ترین روش برای درمان طاسی کاشت مو است. کاشت مو به روش های مختلف تهاجمی و غیر تهاجمی انجام می شود. در این روش از قسمت های سالم مو برداشته می شود و به قسمت های کم تراکم یا خالی تر پیوند زده می شود.

از کجا بفهمیم ریزش مو آندروژنیک است؟

پزشک ، مو و کف سر شما را بررسی می کند تا نوع ریزش مو را تشخیص دهد.ممکن است بیمار یک آزمایش خون برای بررسی سطح هورمون آندروژن و سایر مواد دیگری که ممکن است بر رشد مو تأثیر بگذارند، انجام دهد.

آیا می توان از ریزش موی آندروژنیک جلوگیری کرد؟

شما نمی توانید از طاسی با الگوی زنانه اجتناب کنید؛ اما می توانید با انجام توصیه های زیر جلوی خرد شدن و اسیب دیدن و از دست رفتن موهای خود را بگیرید:

• یک رژیم غذایی سالم داشته باشید تا بتوانید به اندازه کافی از مواد غذایی مانند سبزیجات برگی سبز رنگ، لوبیا و حبوبات و غلات غنی شده آهن دریافت کنید.
• از انجام کارهایی که می توانند موها را از بین برده یا به آنها آسیب برسانند از قبیل استفاده از اتوی مو، دکلره کردن و فر کردن موها اجتناب کنید.
• اگر هر یک از داروهایی که مصرف می کنید، موجب ریزش موی شما شده باشد، درباره آنها از پزشک خود سؤال کنید. در این صورت پزشک می تواند این دارو را تعویض کرده و مصرف داروی دیگری را به جای آن تجویز نماید.
• سیگار نکشید. این کار باعث آسیب رسیدن به فولیکول های مو شده و می تواند باعث ریزش موها شود.
• وقتی که در فضای باز قرار دارید موهای خود را به نحوی بپوشانید. بیش از حد قرار گرفتن در معرض تابش آفتاب می تواند به موها آسیب برساند.

نسخه اصلی مطلب آلوپسی آندروژنیک چیست؟ را در سایت دکتر هما فاتحی بخوانید.

---