یکی از عواملی که منجر به رسوب املاح در ادرار میگردد؛ م مناسب و یا تخلیه با تاخیر ادرار است. اگر در اثر عاملی مثل مشکل مادرزادی کلیه، مثلاً تنگی مادرزادی در مسیر خروج ادرار و یا بیماری پروستات، تخلیه ادرار از کلیه یا مثانه به کندی صورت گیرد و منجر به سکون ادرار در محل و باعث رسوب بیشتر و سریعتر املاح و تجمیع بیشتر آن و ایجاد سنگ میگردد.
مثالی برای درک بهتر موضوع: بعنوان مثال در مردان سالمند به دنبال بزرگی پروستات منجر به عدم تخلیه مناسب ادرار، و باقیماندن ادرار در مثانه ، منجر به رسوب املاح و ایجاد سنگ مثانه میگردد و یا در اثر تنگی مادرزادی یا اکتسابی در مسیر خروجی ادرار از کلیه ( تنگی محل اتصال گلنچه کلیه به حالب UPJO) منجر به عدم تخلیه مناسب ادرار از کلیه و در نتیجه گشاد کردن کلیه و رسوب املاح و در نهایت ایجاد سنگ کلیه میگردد.
عفونت ادراری و سنگ، ارتباط دو طرفه با هم دارند. هم وجود سنگ میتواند باعث مستعد شدن شرایط برای رشد میکروب و ایجاد عفونت و مقاوم شدن عفونت به درمان گردد و هم خود عفونت ادراری ممکن است عامل اولیه منجر به ایجاد سنگ ادراری گردد.
بدین صورت که برخی انواع میکروبها با قلیایی کردن ادرار و تولید ترکیباتی سرعت رسوب املاح را شدیداً افزایش میدهد و در مدت کوتاهی نسبت به سایر سنگها ممکن است سنگهای بزرگ و سنگهای شاخ گوزنی تولید کنند که این نوع سنگها را، سنگهای عفونی ( استرویتی ) مینامند و در زنان بسیار شایعتر از مردان میباشد و معمولاً سنگهای بدون علامت را شامل میگردد. بدین معنی که ممکن است بدون هیچ علامت ظاهری و دردی ، به تدریج سنگهای بسیار بزرگ ساخته شود و کلیه به تدریج تخریب گردد.
همچنین بخوانید: درباره پروستاتیت باکتریایی حاد و مزمن چه میدانید؟