منیسک زانو بافتی از جنس غضروف و به شکل C است که به شکل یک ضربه گیر بین استخوان های زانو و در سر استخوان های ران و درشت نی عمل می کند. پارگی منیسک زانو یکی از شایع ترین آسیب های زانو است. بطور کلی هر گاه فرد مجبور شود زانوی خود را به سرعت و شدت بچرخاند مینیسک زانو ممکن است دچار پارگی شود که احتمال پارگی با اعمال وزن اضافی بر زانو بیشتر می شود.
پارگی منیسک زانو در حین فعالیت هایی بروز می کند که فشار مستقیم چرخش یا پیچش زانو را به منیسک زانو وارد کنند. علاوه بر چرخش ناگهانی، چمباتمه زدن و یا بلندکردن وزنه می تواند به آسیب منیسک زانو منجر شود. برخی ورزش ها نیز احتمال پارگی منیسک زانو را افزایش می دهند از جمله
بررسی ها نشان داده است که پارگی منیسک زانو در کودکان در حال افزایش است که علت این امر مشارکت کودکان در فعالیت هایی ورزشی نامناسب در سنین پایین است. منیسک زانو با افزایش سن ضعیف تر می شود و احتمال پارگی منیسک زانو در سنین بالای 30 سالگی افزایش می یابد بنابراین در سنین بالا به دلیل تخریب منیسک زانو، ممکن است بدون آسیب فیزیکی جدی، پارگی منیسک زانو مشاهده شود. اگر فردی دچار آرتروز زانو باشد احتمال آسیب زانو و پارگی منیسک زانو نیز افزایش می یابد.
اصلی ترین علائم پارگی منیسک زانو شامل موارد زیر است:
اگر زانوی فرد، دردناک و بادکرده است، توانایی حرکت زانو ندارد، دردها چند روز طول کشیده است از جمله پس از یک سانحه یا آسیب فیزیکی، بهتر است به پزشک مراجعه کند.
در این حالت، فرد دارای علائم پارگی منیسک، زانوی خود را در بازه ی حرکتی مشخصی حرکت می دهد و پزشک با بررسی محل حضور منیسک، از آسیب آن آگاه می شود.
در این روش با استفاده از میدان مغناطیسی تصاویری از منیسک زانو و سایر بافت های زانو گرفته می شود. این روش اطمینان کامل در مورد پارگی منیسک زانو ایجاد نمی کند و وجود بافت های دیگر در کنار منیسک زانو موجب خطا در تشخیص پزشک می شود. درصد اطمینان این روش 77 درصد اعلام شده است.
تصویربرداری اشعه ی X
این روش نمی تواند پارگی منیسک زانو را مشخص کند. در حقیقت از این روش استفاده می شود تا اگر آسیب دیگری مانند آرتروز زانو وجود داشته باشد مشخص شود و احتمال پارگی منیسک زانو رد شود.
این روش نیز برای تشخیص احتمال وجود سایر آسیب ها در زانو مانند آسیب رباط های زانو و رد احتمال پارگی منیسک زانو استفاده می شود.
اگر پزشک نتواند با روشهای بالا، علت درد زانو را مشخص کند از روش آرتروسکوپی استفاده می کند. در این روش، دو برش کوچک در نزدیک زانو ایجاد می شود و یک لوله که دوربین کوچکی در سر آن وصل است وارد زانو شده و پزشک بوسیله ی آن به بررسی زانو می پردازد.
اولین مرحله در درمان پارگی منیسک زانو، محافظت از زانو با روشهای محافظتی مانند استراحت، کمپرس یخ، بالانگهداشتن آن نسبت به سطح بدن در هنگام استراحت و بستن آن است. همچنین پزشک ممکن است مسکن هایی مانند ایبوپروفن و یا آسپرین تجویز کند که به کاهش درد و تورم محل کمک می کنند. ممکن است پزشک جهت تقویت عضلات حمایتی زانو، فیزیوتراپی را تجویز کند.
در صورتی که روش های درمانی بیان شده کافی نباشد ممکن است پزشک شما روش جراحی آرتروسکوپیک را جهت ترمیم پارگی منیسک زانو توصیه کند. در صورتی که مشکلی برای جراحی آرتروسکوپی منیسک زانو داشته باشید لازم است تا پزشک خود را از آن آگاه کند. این مشکلات شامل موارد زیر است:
- تب
- عفونت
- سرماخوردگی
- وجود زخم باز در بدن