در ناحیه سرویکال و لومبر ، دیسک های هرنیه اکثرا لاترال و در ناحیه توراسیک اغلب سانترال میباشند.
شیوع هرنی دیسکال در سه قسمت گردنی ، پشتی و کمری ستون مهره ای در قسمت تحتانی هر کدام از سه قسمت فوق میباشد.
۹۰ درصد بیرون زدگی های دیسک در ناحیه کمری، کمتر از ۱۰ در صد در ناحیه گردنی و در ناحیه پشتی بندرت دیده میشود.عمده حرکات ستون مهره ای کمری و گردنی خمشدن به جلو و طرفی است (flexion and lateral bending). عمده حرکت در ناحیه پشتی خم شدن به جلو (flexion) میباشد.
در فعالیت های روزمره و بلند کردن اجسام سنگین ، تغییر میزان آب نوکلئوس سبب تعدیل فشار داخل دیسک میگردد.
تداوم تغییر فشار های داخل دیسک در طول زمان ، ممکن است سبب تغییر محل نوکلئوس و صدمه به لایه های داخلی انولوس گردد.شیوع هرنی دیسکال در طول ستون مهره ای با شدت شیوع حرکات ستون مهره ای مطابقت دارد.
عمده حرکات ستون مهره ای در ناحیه کمری و سپس در ناحیه گردنی و در ناحیه پشتی از همه کمتر است.در ناحیه کمری و گردنی عمده حرکات خم شدن به جلو و طرفی است. شیوع هرنی دیسکال این نواحی هم طرفی است.
در ناحیه پشتی عمده حرکت ، خم شدن به جلو بوده که هرنی دیسکال این ناحیه هم اغلب سانترال است.با توجه به موارد فوق بنظر میرسد، عامل اصلی بیرون زدگی دیسک ، حرکات ستون مهره ای و تاثیر آن بر فشار داخل دیسک در فعالیت های روزمره در طول زمان طولانی باشد.
قطعا فعالیتهای ناصحیح بدنی ، مسائل ژنتیک و جغرافیایی، شغل (رانندگی) و بعضی ورزشها(وزنه برداری) در روند و تشدید پروسه فوق موثر می باشند.
نسخه اصلی مطلب حرکات ستون مهره ای ، فشار داخل دیسک و هرنی دیسکال را در سایت دکتر احمد شکرچی زاده بخوانید.