یکی از سوالاتی که بارها توسط بیماران مبتلا به پسوریازیس یا اطرافیان آنها پرسیده می شود، بحث مسری و واگیر بودن بیماری است. نکته قابل ذکر در این مورد ماهیت غیرعفونی و غیرواگیر بودن بیماری پسوریازیس می باشد.
این بیماری عمدتا ناشی از نوعی اختلال در تنظیم سرعت تقسیم سلول های پوستی در کنار بروز واکنش های التهابی در پوست روی می دهد که به افزایش سرعت تقسیم سلولهای اپیدرمی ( لایه بیرونی پوست) منجر می گردد. عملا وجود میکروب ها یا ویروس ها و قارچ ها در بروز ضایعات نقشی اساسی ندارد ، هرچند ممکن است در ضایعات پسوریازیس رشد بیشتری داشته باشند. به عبارتی دیگر، با تماس موضعی با ضایعات پوستی این بیماران، افراد دیگر یا سایر اعضای خانواده مبتلا به پسوریازیس نمی شوند. هر چند برخی عفونت های میکروبی مانند گلودردهای چرکی گاهی باعث تشدید ضایعات پسوریازیس می گردد اما ضایعات این بیماری مسری و واگیر نیست و عملا افراد از یکدیگر پسوریازیس نمی گیرند.
از طرفی زمینه ارثی در بروز این بیماری کاملا موثر است و فراوانی بیماری در فرزندان خانواده هایی که یک یا هر دو والد مبتلا به پسوریازیس هستند، قدری بیشتر است که این استعداد ارثی با مسری و واگیر بودن بیماری از پدر یا مادر به فرزندان کاملا متفاوت است.
نسخه اصلی مطلب آیا بیماری پسوریازیس مسری و واگیر است ؟ را در سایت دکتر رضا رباطی بخوانید.