در قسمت قبل توضیحاتی در مورد عفونت قارچی مهاجم داده شد. در این قسمت با انواع دیگر عفونت قارچی سینوسها آشنا میشویم .عفونت قارچی مهاجم مزمن : گاهی عفونت قارچی برخلاف نوع اول روند کند ولی پیشرونده پیدا میکند. در این بیماران که عموما مشکل ایمنی هم ندارند نشانه ها در مدت چند ماه پدیدار شده وبصورت گرفتگی بینی، بیرون زدگی چشم، تغییر شکل صورت، افت بینایی و دوبینی خود را نشان میدهد. درمان مشابه نوع قبلی بوده و شامل دارو و جراحی میباشد و خوشبختانه میزان مرگ و میر بسیار کمتر است.
توپ قارچی (Fungus Ball) یا مایستوما :
در اینحالت قارچ مهاجم نیست و بشکل یک توده در هم تنیده است که درون حفره سینوس را گرفته و معمولا بیمار علایم شدیدی ندارد . ممکنست بیمار سالها از بوی بد یا ترشحات غلیظ شاکی باشد. درمان نیازمند جراحیست و توده قارچی باید بطور کامل و تا آخرین ذره تخلیه شود چرا که درمان دارویی مفید نیست.
سینوزیت آلرژیک قارچی :
این عفونت قارچی سینوسها در افرادیکه به ذرات قارچ آلرژی دارند، دیده میشود. بیماری بسیار شایع است و معمولا موجب مرگ نمیشود ولی با توجه به شدید بودن علایم سینوزیت سبب کاهش شدید کارایی و عملکردبیماران میشود. اغلب این بیماران علایم ریوی مانند آسم هم دارند. علایم در این بیماران شدیدتر از دیگر بیماران سینوزیتی است و اگر به احتمال قارچی بودن سینوزیت توجه نشود احتمال عود پس از درمان بسیار بالاست و در واقع از سینوزیتهایی هستند که بسیار بد بدرمان جواب میدهند.
بیماران از مشکلات شدید تنفسی و همینطور ضعف بویایی شاکی هستند و ترشحات اغلب بسیار غلیظ و چسبناک است که براحتی دفع نمیشود. بسیاری از این بیماران پولیپ یک یا دو طرفه هم دارند. پولیپ شدید میتواند سبب تغییر شکل صورت و بینی شده و با انسداد دهانه سینوس سبب فشار روی چشم و یا حتی گسترش بداخل مغز شود. عفونت قارچی بدرمان دارویی جواب نمیدهد و نیازمند جراحی وسیع است. تمام جداره های سینوس باید باز شده و ترشحات قارچی باید بطور کامل تخلیه شود.
بیمار لازمست جهت جلوگیری از عود، بمدت طولانی شستشوی سینوسها را با سرم و مواد ضد قارچ انجام دهد. جهت کنترل حالت آلرژی، دوره های کوتاه مدت کورتن خوراکی مفید است و بیماران باید بصورت درازمدت از کورتن داخل بینی استفاده کنند. ممکنست بیمار بمدت طولانی قطعات بزرگی از ترشحات سیاه یا قهوه ای از بینی دفع کند. آنتی بیوتیکها در عفونتهای قارچی تاثیری ندارند مگر اینکه پزشک پس از معاینه و اندوسکوپی متوجه عفونتهای همزمان شده باشد.