دکتر مهرداد احترامی در گفتگو با خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی پیشگیری نوین با اشاره علائم مصرف مواد مخدر در نوجوانان، اظهار داشت:« والدین می توانند علائم مصرف مواد مخدر را از طریق رسانه ها و کتاب ها شناسایی کنند و در صورت مشکوک بودن به رفتار فرزند خود و یا اگر علائم نیمه کاره ای در فرزندشان دیدند یا از طریق فردی شنیدند که فرزندشان مواد مصرف می کند، در مرحله اول باید ذهن خود را از موضوع مچ گیری خلاص کنند زیرا این کار یک تهدید جدی است.»
وی با تاکید بر تغییر رویکرد برای مواجهه با نوجوانی که مواد مصرف کرده است، گفت:« والدین نباید از این موضوع برای خود یا فرزند نوجوانشان فاجعه سازی کنند زیرا این کار استرس ها را بالا می برد و منجر به دور شدن دو طرف از یکدیگر می شود.»
این روانپزشک تصریح کرد:« زمانی که والدین به مصرف مواد از سوی نوجوان خود پی می برند باید آن را یک زنگ هشدار تلقی کنند و بفهمند که این موضوع نشان دهنده اشکالی در روابط آنها با نوجوان و تربیت اوست که از قبل وجود داشته است.»
وی با بیان اینکه نباید به این بچه ها به منظور اصلاح رفتار رشوه داد، خاطرنشان کرد:« والدین باید بدانند که ارتباطاتشان با فرزندان نیاز به اصلاح دارد و لازم است به سرعت قواعد خانواده بازبینی شود. بازنگری این قوانین و صحبت درباره آن کنترل بیشتری روی رفتار والدین و فرزندان ایجاد می کند.»
احترامی با تاکید بر خودداری از آرزو پردازی توسط والدین، گفت:« والدین باید توجه کنند که با فهمیدن چینین موضوعی نباید سایر امور زندگی را تعطیل کنند زیرا اینکه بیمار در کانون توجه باشد لزوما به نفع او نیست زیرا استرس ها بیشتر می شود.»
وی با اشاره به لزوم مراجعه به مشاور و کمک گرفتن از متخصص برای نحوه برخورد با نوجوانی که به سوءمصرف مواد گرایش یافته است، ادامه داد:« پدران و مادران باید توجه کنند برخی داروهای روانپزشکی می تواند علائمی همچون مصرف مواد داشته باشد و نباید این دو را با هم اشتباه گرفت.»
این پژوهشگر حوزه اعتیاد با بیان اینکه دانستن این موضوع که نوجوان سوءمصرف دارد یا وابستگی در مداخلات موثر است، خاطرنشان کرد:« در این شرایط بهترین کار این است که استرس ها را کم کنیم و با رفتار مستقیم و غیر مستقیم شرایط را پر استرس نکنیم ضمن اینکه راهی را به بیمار نشان دهیم اما نظر خود را تحمیل نکنیم. بیمار خود باید درمورد زمان و نوع درمان تصمیم بگیرد.»
وی تاکید کرد:« والدین باید توجه کنند ممکن است آرزوی آنها محقق نشود بنابراین باید با کمک تحلیل شرایط محیطی نقشه راه برای درمان و کاهش آسیب به دست آید.»
احترامی به گسترش شبکه ارتباطی سالم برای نوجوانی که به سوءمصرف مواد روی آورده اشاره کرد و گفت:« ارتباط دادن فرد بیمار با افراد خوش مشرب و خوش برخورد که نوجوان از حضور در کنار آنها لذت می برد و دور کردن آنها از دوستان ناسالم بسیار مهم است. باید تلاش کنیم اگر نوجوان در سراشیبی مصرف مواد است محیط را به صورت مراقبتی برای او غنی کنیم تا از موضعات سالم لذت ببرد.»
وی با تاکید بر اینکه در ابتدای کار باید با نوجوان بیمار به صورت غیر مستقیم صحبت کرد، افزود:« صحبت های غیر مستقیم می تواند در مورد سلامت، آینده، توانایی فرد، کاهش استرس، قدرت دست یافتن به شرایط مناسب و در عین حال موانع این موضوع باشد. اگر دیدیم که صحبت غیر مستقیم فایده ندارد باید در مورد رفتارها صحبت کنیم و اینکه ما نگرانیم زیرا رفتارهایی از تو می بینیم که ربطی به آرزوهایت ندارد و اگر باز هم این کار پاسخ نداد به صورت مستقیم در این باره با نوجوان صحبت کنیم.»
این روانپزشک ادامه داد:« کمک گرفتن از افرادی که نوجوان حرف آنها را قبول دارد می تواند کمک کننده باشد اما در عین حال نباید کسانی که لازم نیست در این باره چیزی بفهمند از موضوع مطلع شوند. در واقع باید افراد خانواده در این مورد همسو باشند، اطلاعات را از یکدگر مخفی نکنند و در عین حال رازداری خانوادگی مدنظر قرار گیرد.»
وی با اشاره به دادن اطلاعات به صورت غیر مستقیم به نوجوان، گفت:« می توان بروشورهایی در این باره تهیه کرد و جایی در دسترس نوجوان گذاشت و به شکل کوتاهی در این باره صحبت کرد تا بیمار نفهمد مخاطب مستقیم اوست.»
احترامی تصریح کرد:« در برخورد با نوجوانی که به مصرف مواد گرایش یافته نباید او را کوچک کرد و به او القا کرد که دیگر تمام شد. ضمن اینکه نباید روش درمان و مداخله را به بیمار تحمیل کنیم بلکه باید از روش انگیزشی استفاده کنیم و او را امیدوار سازیم که تغییر کاملا ممکن است.»