در سالهای اخیر شواهدی دال بر ارتباط ویتامین D و بسیاری از بیماریهای مزمن مانند مانند MS پدیدار شده است . اهمیت ویتامین D در تاثیر و کاهش شدت این بیماریها بیشتر هویدا میشود .در بررسی ها نشان داده شده که کشور های در حال توسعه ؛ کاهش معنی داری در سطح ویتامین D سرمی دارند و افراد با افزایش سن دچار کاهش بیشتری میشوند که ناشی از کاهش ساخت ویتامین Dدر سطح پوست و نیز کاهش دریافت آن از راه خوراکی است .
گیرنده های ویتامین Dدر بافت مغز بسیار زیاد هستند و به طور گسترده ای در بافت مغز انتشار دارند .شکل فعال ویتامین Dدارای آثار محافظتی در روی بافت عصبی میباشد . این عملکرد حفاظتی ناشی از زدودن پلاکهای آمیلوئیدی که نشانه ای از بیماری آلزایمر است ، میباشد . علاوه بر این بررسی های بیشتر نشان داده که کاهش ویتامین Dسرمی با افزایش سکته های وسیع مغزی و افزایش خطر ناگواریهای مغزی عروقی پس از ضربه به سر همراه است .
در بین بیماران مبتلا به MS که با داروی اینترفرون درمان شده اند ، سطح اولیه ویتامین D و کمبود آن در طول درمان ، یک عامل بسیار موثر در ایجاد خطر برای فعالیت طولانی بیماری ونیز پیشرفت بیماری MSمیباشد . در بررسیها نشان داده شده که در تابستان که تابش نور خورشید بیشتر است ، حجم ماده خاکستری مغز و در کل حجم مغز افزایش می یابد و به دنبال آن شدت ناتوانی در MS ، کاهش پیدا میکند . لازم به ذکر است در بررسی MRI نشان داده شده که تابش نور خورشید آثار مستقیم و مستقل از ویتامین D در تخریب عصبی دارد .