سرطان نوعی بیماری است که از تکثیر نامتعادل سلولهای بدن ایجاد میشود و روشهای درمان آن مشکل و طولانی است.همه ما می دانیم تشخیص زودرس باعث افزایش نتایج درمان و کاهش هزینه ها می شود و همه ما می دانیم که پیشگیری برتر از درمان است و همه ما از هزاران مزیت پیشگیری و تشخیص زودرس بر درمان آگاهی داریم.

ولی چند نفر از ما به پزشک مراجعه کرده ایم و از وی پرسیده ایم که چه روشهایی برای تشخیص زودرس سرطان در ما وجود دارد؟ ما از پزشک این سوال را نمی پرسیم چون نگرانیم که متوجه شویم که به سرطان مبتلا هستیم! البته این نگرانی دارای اهمیت بسیار است ولی روش رفع این نگرانی پاک کردن صورت مساله نیست.

علاوه بر آن بسیاری از ما از روشهای جلوگیری از سرطان یا روشهای تشخیص زودرس آن اطلاع داریم ولی اقدامی در این زمینه انجام نمی دهیم. همه اینها ناشی از تفاوتی است که بین علم و عمل وجود دارد و همه میدانیم که عالم بی عمل به چه ماند...!

منظور از بیان مطالب فوق اشاره به وجود نوعی نقص فرهنگی در زمینه تامین سلامت جسمانی است . این نقص فرهنگی در واقع عملی نکردن آگاهیها است و تا زمان وجود این نقص فرهنگی هرگونه تلاش و برنامه ریزی برای تشخیص زودرس بیماری سرطان به سد بزرگی برخورد میکند که باعث ناکارامدی برنامه ریزیها میگردد.

ضمن آرزوی رفع این مشکل برای آزمودن میزان این نقص فرهنگی به پرسشهای زیر پاسخ دهیم:

سیگار حاوی مواد بسیار سمی است که تاثیر آنها در افزایش خطر ابتلا به سرطان ریه کاملا اثبات شده است. آیا در زمینه تعطیلی کارخانه های دخانیات و ممنوعیت واردات سیگار اقدامی انجام داده ایم؟ البته عدم استفاده فردی از سیگار مبحث دیگری است.
لامپهای کم مصرف حاوی جیوه هستند که عنصری بسیار سمی و خطرناک است و بسته به درجه کیفیت لامپ لازم است که لامپها حدود سه تا پنج سال پس از استفاده حتی اگر در ظاهر سالم باشند تعویض شوند تا از نشت نا محسوس این عنصر سمی جلوگیری شود و پس از تعویض به روش استاندارد دفع بهداشتی شوند.
چرا در هیچکدام از تبلیغات فروش این لامپها به این نکات اشاره نمیشود؟ و اگر اشاره شود آیا ما این لامپها را هر سه سال عوض خواهیم کرد؟ و آیا روشی برای دفع بهداشتی و مجزای این عنصر سمی وجود دارد؟ طبیعی است که عدم رعایت این استانداردها باعث میشود که این عنصر سمی به تدریج در تمامی زوایای زندگی از اتاق نوزاد گرفته تا دفتر کار و ... تجمع تدریجی و نامحسوس پیدا کند و زمینه ساز بسیاری از بیماریهای صعب العلاج گردد.

مواد موبر حاوی عنصر سمی آرسنیک هستند . آرسنیک پس از استفاده از این مواد تدریجا از راه فاضلاب دفع میشود و اگر به شبکه آبهای زیر زمینی در محل تجمع جوامع انسانی راه یابد وارد چرخه غذایی گیاهان و حیوانات و انسان خواهد شد. ایا در جلوگیری از تولید این مواد یا عدم مصرف آنها در تامین سلامت همنوعان خود همکاری میکنیم؟

سرطانهای پستان و روده بزرگ سردسته انواع شایع سرطان در ایران هستند. برای تشخیص زودرس سرطان پستان لازم است که هر خانم در چهل سالگی ماموگرافی انجام دهد و حداقل هر دو سال این کار را تکرار کند و برای تشخیص زودرس سرطان روده بزرگ لازم است که هر فردی که حتی هیچگونه علامتی از بیماری گوارشی ندارد در پنجاه سالگی یکمرتبه کولونوسکوپی ( دیدن داخل روده بزرگ با دستگاه مخصوص ) انجام دهد و این کار را هر ده سال تکرار کند. از دوستان و همکاران و اقوام خود و حتی از پزشکان سوال کنید که چند نفر بررسیهای مذکور را انجام داده اند.

سوالات بسیار دیگری در زمینه میزان فعالیت بدنی یا مصرف فست فود و ..... هم وجود دارد که در این مجال نمیگنجد. با آرزوی سلامتی روح و جسم برای تمام همنوعان.

نسخه اصلی مطلب در مورد سرطان بیشتر بدانید را در سایت دکتر سید محمد رضا حکیمیان بخوانید.

---