آسیب های شنوایی به سه گروه انتقالی، حسی، عصبی و مرکزی تقسیم می شود. کم شنوایی انتقالی معمولا از طریق دارو درمانی یا جراحی قابل درمان است.به گزارش باشگاه خبرنگاران اوتیت یا التهاب گوش میانی شایع ترین عامل کم شنوایی انتقالی در نوزادان و کودکان است. متاسفانه اگر اوتیت گوش میانی در سنین خردسالی به طور مکرر اتفاق بیفتد، می تواند باعث ایجاد بدشنوایی و مشکلات جدی تحصیلی در دوران مدرسه شود.
در کم شنوایی حسی ـ عصبی، استفاده از وسایل کم شنوایی نظیر سمعک یا کاشت حلزون و انجام اقدامات آموزش و توانبخشی شنوایی می تواند بسیار مفید باشد.کم شنوایی حسی ـ عصبی، شایع ترین نوع کم شنوایی در حد شدید و عمیق در نوزادان و کودکان محسوب می شود البته در بدشنوایی استفاده از دارودرمانی، جراحی یا سمعک کمک کننده نیست و فقط از طریق آموزش و توانبخشی شنوایی می توان به فرد مبتلا کمک کرد.
آسیب در مناطق اعصاب مرکزی سیستم شنوایی نیز اتفاق می افتد که در این حالت، اختلال شنوایی به صورت کم شنوایی نیست، بلکه باعث بدشنوایی یا اختلال در تمایز صداها از یکدیگر یا تشخیص صدای دیگران از اصوات محیطی می شود.
درمان را به تاخیر نیندازید:
دارودرمانی، جراحی، استفاده از وسایل کم شنوایی نظیر سمعک و کاشت حلزون و اقدامات توانبخشی شنوایی نظیر تربیت شنوایی و گفتاردرمانی از درمان های مرسوم برای درمان کم شنوایی یا ناشنوایی محسوب می شود، اما متخصصان تاکید می کنند که اگر کم شنوایی یا ناشنوایی بهنگام
تشخیص داده نشود و تحت درمان قرار نگیرد، باعث تاخیر در رشد زبان و گفتار می شود و به تبع آن، فرد مبتلا را در انجام فعالیت های روزمره ازجمله تحصیل، فعالیت های اجتماعی و شغلی دچار محدودیت های جدی می کند.
منبع:مرکز تخصصی نیوشا