مهمترین عملکرد بینی، تنفس است، بدین معنی که اگر تنفس از راه بینی مختل شود، اکسیژن خون کمتر از حد طبیعی خواهد بود.
مکانیسمهای متعددی برای کاهش اکسیژن در اثر انسداد بینی شرح داده شده است که از جمله آنها میتوان به کاهش تبادل آلوئولی ریه در تنفس دهانی، کاهش فید بک ناشی از تماس جریان هوا با سطوح مخاطی بینی و مستعد شدن بیمار به حملات متعدد آپنه خواب اشاره کرد.
مقاومت داخل بینی یک مقاومت متغیر است. شرایط محیط و سیستم سمپاتیک و پاراسمپاتیک همان گونه که پیوسته بر روی قلب انسان تاثیر میگذارند، بر روی بینی نیز دارای تاثیری همیشگی هستند، طوری که بینی و شرایط مقاومت داخل بینی طی 24 ساعت در حال تغییر و تحول است.
در بعضی افراد سیکل بینی وجود دارد و یک طرف بینی پرخونتر از طرف مقابل است، یعنی یک طرف بینی از طرف دیگر گرفتهتر است ولی برآیند تنفس از راه بینی، طبیعی است. 80 درصد افراد به طور طبیعی این سیکل بینی را دارند.
عوامل متعدد عصبی و هورمونی از طریق سیستم سمپاتیک و پاراسمپاتیک بینی را تحت تأثیر قرار میدهند؛ مثلاً حالت ترس و وحشت با تحریک سمپاتیک موجب انقباض عروق مخاطی بینی و باز شدن بینی میشود. خشم، اضطراب و افسردگی با تحریک پاراسمپاتیک موجب پرخونی و اتساع بافتهای بینی میشود. هورمونها هم همینطورتاثیر میگذارند.
سایر اعمال بینی
مرطوب کردن هوای ورودی :
هوا طی عبور از مجرای بینی از رطوبت اشباع میشود. تنفس دهانی باعث خشک شدن مجاری تحتانی تنفسی و ایجاد برونشیت و عفونتهای مکرر راههای تنفسی تحتانی میشود.
تنظیم دمای هوا:
بینی در مواجهه با هوای سرد، مقاومت خود را با پرخونی نسوج افزایش میدهد تا هوای ورودی گرم شود و اگر هوای ورودی تا 25 درجه اختلاف دما داشته باشد، این اختلاف را به 1 درجه میرساند.
فیلتراسیون:
یعنی تمام ذرات ورودی هوا به ریه نمیرسند. ذرات در مژکهای مخاطی بینی به دام میافتند و از طریق ورود به حلق بلعیده میشوند.
حفاظت:
به علت وجود لیزوزیم و سایر عوامل دفاعی، بسیاری از باکتریها و ویروسها در حفره بینی از بین میروند