مهمترین مسئله در زیبایی هر فرد خط رویش مو در پیشانی فرد است که به مرور زمان و با افزایش سن پیشانی بلندتر می شودمی گردد. این مشکل علی رغم داشتن پوست خوب و جوان می تواند در ظاهر فرد خصوصا مردان تاثیر بسزایی داشته باشد و نتایج این عمل در جوانی فرد او را متحیر گرداند.
در ایجاد یک خط رویش مو برای فردی که به مرور زمان پیشانی بلندی پیدا کرده است می توان به جرات گفت که این عمل می تواند سن ظاهری فرد را به شدت کاهش دهد.
خط رویش موی فعلی خود را با عکسی که چند سال پیش گرفته اید مقایسه کنید. این مقایسه به شما نشان می دهد چقدر موهایتان را از دست داده اید. سرعت از دست دادن موهای شما چقدر بوده و داشتن موی بیشتر تا چه حد در ظاهر شما موثر می باشد.
وقتی افراد به دنبال درمان موهای از دست رفته خود می باشد در واقع در جستجوی راهی برای برگرداندن ظاهر جوان و شاداب خود هستند. تعداد معدودی از مردان مشکل طاسی خود را به خوبی پذیرفته اند و با آن زندگی می کنند ولی اکثریت آنها فعال تر برخورد کرده و برای برگرداندن موی از دست رفته به دنبال هر درمانی می روند از درمانهای سنتی گرفته تا دارویی و جراحی.
درمان طاسي قدمت طولاني داشته و زنان و مردان از 5000 سال پيش به دنبال درماني براي ريزش موي خود بوده اند. اولين درمانها از نسلي به نسل گذشته و اكنون در كتابخانه پزشكي شفا دهنده هاي مصر قديم گنجانده شده. امروزه ما در زماني زندگي مي كنيم كه انواع درمانهاي دارويي و جراحي ريزش مو وجود داشته و طاسي را بطور كامل مي توان درمان نمود.
در سال 1959orentreich یک درماتولوژیست آمریکایی اولین ترمیم مو به وسیله پانچ را در ریزش مردانه انجام داد و از این زمان به بعد جراحی های پیوند مو برای ترمیم طاسی مردانه مطرح شد و اورینتریچ به عنوان پدر پیوند مو ملقب شد.
تا سالها بعد از تکنیک اورینتریچ کاشت مو توسط 40 تا 100 گرافت4 میلی متری انجام می شد.در سال 1970 گرافتهای کوچکتر 2 میلی متری استفاده شد.در سال 1983دکتر carlos Uebel ازبرزیل جلسات بزرگ عمل با کاشت 1000 گرافت کوچک را معرفی کرد.
در سال 1994 دکترwilliam Rassman از کالیفرنیا کاشت 3600 گرافت در هرجلسه را گزارش کرد.
استفاده از میکروسکوپ برای تقسیم گرافتها در سال 1987 به وسیله دکترBob Limer عنوان شد.
جراحی اسکالپ ریداکشن اولین بار در سال 1970 در کانادا انجام شد در این متد ناحیه بدون مو برداشته شده و بخیه می زنند به دلیل سادگی، این جراحی به سرعت مورد قبول جراحان و بیماران قرارگرفت اما بعد از چند سال مشکلات و عوارض این متد فواید آن را تحت الشعاع قرار داد.استفاده از این تکنیک تا پایان قرن بیستم به مقدار زیادی کاهش یافت واکنون در موارد خیلی خاص از این تکنیک استفاده می شود.
تمامی این متدها به منظور درمان طاسی تا سال 1990 انجام می شد ولی بعد از آن قابل قبول ترین جراحی روش مینی گرافت، میکروگرافت و فولیکولار یونیت معرفی شد. برای تهیه فولیکولهای ظریف دو روش FUE ( فولیکولار یونیت اکسترکشن) و تک نوار بیضی معرفی شد.
در روش FUE به وسیله پانچهای 1 میلی متری از ناحیه دونور فولیکولهای مورد نظر را خارج می کنند. بعد از پانچ استاندارد 4 میلی متری اولیه، اینابا و راسمن اولین کسانی بودند که با ابداع تغییراتی در روش کار وسایز پانچ ،متد FUE را پیشنهاد کردند.
در روش FUSS(follicular unit strip surgery)از ناحیه دونور یک نوار باریک برداشته و تحت بزرگنمایی استریومیکروسکوپ گرافتهای طریف به اندازه واحدهای فولیکولی طبیعی تهیه شده و طبیعی ترین نتایج در بیماران مشاهده می شود.
در روش F.U.E گرافتهاي كاشته شده توسط يك پانچ 1 ميلي متري از پشت سر برداشته مي شوند و سوراخهاي كوچكي بين موها به جا مي ماند به طوري كه احتياج به بخيه ندارند. و به همين جهت به عنوان پيوند موي بدون بخيه و پانسمان معروف است.
ولي در روش F.U.T يك نوار باريك به پهناي 1 تا 2 سانتيمتر از ناحيه پشت سر برداشته شده و زير ديد استريوميكروسكوپ به واحدهاي فوليكولي تقسيم مي شود. در اين روش محل برداشت نوار بايستي حتماً بخيه زده شود.
در روش F.U.T در صورتي كه فرد مشكل خاصي در ترميم زخم نداشته باشد يك خط ظريف از بخيه به جا مي ماند كه به راحتي توسط موهاي اطراف پوشيده مي شود. در روش اكستركشن ممكن است 1000 اسكار ريز بين موهاي پشت سر ايجاد شود بيشتر افراد داشتن يك خط بخيه ظريف را به هزار اسكار ريز ترجيح مي دهند.
روش برداشت گرافت در روش F.U.E به اين صورت است كه ابتدا با پانچ 1 ميلي متري فوليكولار يونيتها از اپيدرم تا نيمه درم از بافتهاي اطراف جدا مي شوند و با استفاده از فورسپس كششي به گرافت وارد مي شود تا آن را به طور كامل از بقيه مسير جدا كرده و خارج كند.مشكل اصلي ايجاد شده حين برداشت فوليكولها در روش اكستركشن افزايش قطع شدن فوليكولها و آسيب وارده به آنهاست