زگیل ها (Warts) پوست رشد کرده و دانه ای شکلی هستند که دارای ابعاد کوچکی بوده و در بیشتر مواقع دست ها و انگشتان دست را درگیر می کنند. معمولاً سطح زگیل پوستی زبر بوده و دارای طرحی شبیه نقطه های مشکی کوچک است. زگیل (Warts) به وسیله ویروس ها به پوست انتقال یافته و ممکن است در نتیجه تماس به فرد دیگری انتقال یابد. ممکن است از زمان انتقال ویروس به سطح دست تا بروز زگیل بین 2 تا 6 ماه طول بکشد. اغلب زگیل ها بی خطر بوده و خود به خود و بدون هیچ درمانی بهبود می یابند. اما بعضی از افراد مبتلا به خاطر احساس بد و آزار دهنده این دانه های پوستی ترجیح می دهند آن را درمان کنند.زگیل ها در حقیقت رشد پوست هستند که به وسیله ویروس انسانی پاپیلوما (HPV) به وجود می آیند.

هر نوع HPV قسمت خاصی از بدن را درگیر می کنند. به عنوان مثال ممکن است ویروس HPV ناحیه تناسلی و مخاط دهان را درگیر کرده و اندازه بسیار بزرگی داشته باشد. حتی گاهی اوقات ممکن است زگیل سرطانی شود. اما اکثر زگیلها هیچ ارتباطی به سرطان نداشته است.

علت زگیل

زگیل ها از طریق ویروس پاپیلوما انسانی(HPV) به فرد منتقل می شود.این ویروس بسیار شایع بوده و حدود 100 تا 150 نوع مختلف دارد اما فقط تعداد محدودی از این ویروس ها باعث به وجود آمدن زگیل بر روی دست ها می شوند. بعضی از این ویروس ها از طریق تماس و رابطه جنسی به فرد منتقل می شوند. بیشتر انواع زگیل می تواند از طریق تماس یا به اشتراک گذاشتن وسایل به دیگران منتقل شود. این ویروس می تواند از طریق زخم یا خراش وارد پوست فرد شود. جویدن ناخن نیز یکی دیگر از مواردی است که می تواند ویروس به وجود آورنده زگیل را در قسمت های مختلف انگشت و ناخن ها پخش کند. البته به خاطر داشته باشید که سیستم ایمنی هر فردی در برابر ویروس HPV واکنش متفاوتی از خود نشان داده و هر شخصی در مواجهه با زگیل به آن مبتلا نخواهد شد.

عوامل خطر زگیل

افرادی که بیش از دیگران در معرض ابتلا به زگیل هستند شامل موارد زیر می شوند:

• کودکان و جوانان زیرا بدن آن ها ایمنی کافی ای برای مقابله در برابر این ویروس را ندارد.
• افرادی که سیستم ایمنی شان تضعیف شده است. مثل افراد مبتلایان به اچ آی وی یا همان ایدز یا کسانی که به تازگی عمل پیوند برای یکی از اعضای بدنشان انجام شده و تحت درمان دارویی هستند.

انواع زگیل

موارد زیر رایج ترین نوع زگیل ها هستند:

زگیل معمولی:

این زگیل ها سطح بزرگ، بلند شده، سخت و گل کلم مانند دارند.آن ها می توانند در هر جایی رخ دهند، اما در بند انگشت ها، انگشتان، آرنج، زانوها و هر ناحیه با پوست شکسته بسیار رایج هستند. رگ های خونی مسدود شده اغلب در زگیل های معمولی به صورت لکه های کوچک و سیاه دیده می شوند و این ها به عنوان زگیل دانه ای شناخته می شوند.

زگیل کف پایی:

این زگیل ها روی کف پا، پاشنه های پا و انگشت های پاها ظاهر می شوند. آن ها معمولاً در پوست رشد می کنند، چون وزن فرد به کف پا فشار وارد می کند.آن ها به طور معمول یک نقطه سیاه مرکزی کوچک را احاطه کرده اند، که توسط بافت سفید و سخت احاطه شده است. این زگیل ها معمولاً به سختی قابل تشخیص هستند.

زگیل های سطحی:

زگیل سطحی گرد، تخت و صاف است. آن ها می توانند زرد،قهوهای و یا رنگ پوست باشند. هم چنین به زگیل تخت نیز مشهور هستند و اغلب در مناطق تحت معرض آفتاب رشد می کنند.آن ها تمایل دارند در تعدادهای بالا، مثلا بین 20 تا 100 رشد کنند. با این حال، از همه انواع زگیل ها، آن ها به احتمال زیاد بدون درمان از بین می روند.

زگیل نخی:

این زگیل دراز و باریک است. آن ها می توانند به سرعت بر روی پلک ها، گردن و زیر زیر بغل رشد کنند.

زگیل موزاییکی:

این زگیل در دسته بزرگی در کف پا وجود دارند. بر خلاف خال ها، زگیل ها اغلب هم رنگ پوست فرد هستند.زگیل ها حاوی چرک نیستند، مگر آنکه آلوده شوند. اگر عفونت رخ دهد، ممکن است به درمان با آنتی بیوتیکی نیاز داشته باشند.

برای کاهش خطر ابتلا و یا انتشار زگیل:

• زگیل اشخاص را لمس نکنید. از حوله ها، دستمال، یا سایر موارد شخصی بقیه استفاده نکنید. کفش و جورابتان را با افراد دیگر به اشتراک نگذارید.
• زگیل هایتان را خراش ندهید، چون این می تواند باعث شود که آن ها گسترش یابند.
• هنگام ورود و خروج از حمام و استخرها، دمپایی بپوشید.
• زگیل را با پوشش ضد آب در هنگام شنا کردن، و جوراب یا دستکش در جاهای دیگر، برای مثال در سالن ورزش بپوشانید.
• برس، شانه، وسایل اصلاح و یا گیره های موهایتان را در مناطقی که افراد زگیل دارند، نگذارید.
• هنگام گرفتن ناخن هایتان از یک ناخن گیر آلوده استفاده نکنید.
• اگر زگیل نزدیک ناخن هایتان است، ناخن های خود را نجوید.
• تا جای ممکن دست خود را خشک نگه دارید.
• دست ها را به طور کامل پس از لمس کردن یک زگیل بشویید.
• زگیل ها رایج هستند و می توانند باعث شرمندگی شوند.
• ممکن است به خودی خود از بین برود، اما اگر این اتفاق رخ نداد، درمان ها اغلب می توانند به حذف آن ها کمک کند.

روش های رسمی درمان زگیل

گزینه های شما برای درمان همه ی زگیل ها به غیر از زگیل تناسلی تقریبا شبیه به هم هستند. ولی در زگیل تناسلی با توجه به نوع خاص ویروس ایجادکننده ی آن، درمان کمی متفاوت است.

روش های رسمی درمان زگیل های غیرتناسلی

۱. درمان موضعی به کمک اسید سالیسیلیک

داروهای موضعی قوی محتوی اسید سالیسیلیک با از بین بردن لایه های زگیل به مرور زمان به درمان آن کمک می کنند. داروهای محتوی سالیسیلیک باید به طور منظم استفاده شوند. بر اساس مطالعات صورت گرفته، استفاده از اسید سالیسیلیک به همراه سرمادرمانی تأثیر بیشتری خواهد داشت. بنابراین ممکن است پزشک به همراه اسید سالیسیلیک، سرمادرمانی را نیز برای تان تجویز کند.

۲. سرمادرمانی

ممکن است این روش درمانی دردناک باشد و چند هفته ای طول بکشد. در این روش زگیل به کمک نیتروژن مایع، منجمد و نابود می شود. سرمادرمانی باعث ایجاد تاول هایی در اطراف زگیل می شود. وقتی که پوست با تاول کنده شود، همه یا بخشی از زگیل نیز کنده خواهد شد. ممکن است برای نابودی کامل زگیل نیاز باشد هر چند هفته یک بار سرمادرمانی تکرار شود. بهتر است پس از بهبود زگیل توسط سرمادرمانی در ناحیه ی مورد نظر از اسید سالیسیلیک استفاده شود.

سایر اسیدها

ممکن است پزشک ترجیح بدهد برای درمان زگیل تان از بی کلرواستیک اسید یا تری کلرواستیک اسید استفاده کند. عوارض جانبی رایج این داروها احساس سوزش و گزش پوستی است. ممکن است در میان دفعات درمان با این اسیدها استفاده ی موضعی از اسید سالیسیلیک نیز برای تان تجویز شود.

۳. ایمونوتراپی

در این روش از داروها یا محلول هایی برای تحریک دستگاه ایمنی به مبارزه با زگیل های ویروسی استفاده می شود. در این روش پزشک ماده ای خارجی (پادگن) را به داخل زگیل تزریق می کند یا آن را به طور موضعی بر روی زگیل می مالد.

۴. جراحی سرپایی

در این روش زگیل یا زگیل ها به کمک یک سوزن الکتریکی بریده می شوند. از آنجایی که این عمل دردناک است، ابتدا باید پوست بی حس شود. این عمل از خود اثرات زخم بر جای می گذارد و به همین علت معمولا برای درمان زگیل کف پایی استفاده نمی شود.

۵. لیزردرمانی

در این روش از پرتوهای پُرقدرت نور یا لیزر برای سوزاندن و نابودی بافت زگیل استفاده می شود. شواهد به دست آمده از میزان اثرگذاری لیزردرمانی محدود است. این روش می تواند باعث ایجاد درد و اثر زخم شود.

روش های رایج درمان زگیل های تناسلی

۱. داروهای موضعی

برای درمان زگیل های تناسلی یک سری داروهای موضعی وجود دارند که می توان آنها را به طور مستقیم بر روی زگیل های تناسلی مالید. ایمیکویمود (آلدارا و زیکلارا)، پودوفیلین و پودوفیلوکس (کوندیلوکس) از این دسته داروها هستند. پودوفیلین نوعی رزین با پایه ی گیاهی است که بافت زگیل تناسلی را نابود می کند. پزشک تان خودش باید محلول پودوفیلین را بر روی پوست تان بمالد. جزء فعال پودوفیلوکس شبیه به پودوفیلین است، با این تفاوت که خودتان می توانید آن را در خانه استفاده کنید. تری کلرواستیک اسید نیز یک درمان شیمیایی است که می تواند زگیل های تناسلی را از بین ببرد و باید حتما یک پزشک آن را بر روی پوست تان بمالد.

مصرف داروهای زگیل بدون نسخه بر روی بافت های مرطوب ناحیه ی تناسلی توصیه نمی شود. مصرف این داروها برای درمان زگیل تناسلی حتی می تواند تحریک و درد بیشتری ایجاد کند.

۲. برداشتن زگیل به کمک جراحی

برای از بین بردن زگیل تناسلی به کمک جراحی روش های مختلفی وجود دارد. اگر باردار هستید و ممکن است نوزادتان در هنگام زایمان در معرض برخورد با زگیل قرار بگیرد، جراحی برای شما ضروری خواهد بود. سرمادرمانی که در آن زگیل به کمک نیتروژن مایع، منجمد می شود یا برداشتن زگیل به کمک جراحی دو گزینه ی شما در این شرایط است. سایر روش های جراحی شامل الکترو کاتری (سوزاندن زگیل به کمک برق) و لیزر درمانی هستند.

برخی از معایب احتمالی روش های رایج درمانی زگیل

• در روش سرمادرمانی شما نیاز به تکرار این روش درمانی خواهید داشت. عوارض جانبی عمده ی این روش شامل درد و ورم است.
• اگر بخواهید از روش الکترو کاتری استفاده کنید، احتمالا پس از عمل، درد و ورم را تجربه خواهید کرد.
• در روش برداشت یا بریدن زگیل به کمک جراحی، به شما داروهای بی حسی زده می شود و در طول عمل دردی حس نخواهید کرد. ولی احتمالا پس از عمل احساس درد خواهید داشت.
• لیزردرمانی، روش درمانی گرانی است و معمولا برای درمان زگیل های مقاوم به درمان استفاده می شود. ایجاد جای زخم دائمی و درد، از عوارض جانبی این روش هستند.
• برخی از داروهای موضعی زگیل تناسلی ممکن است موجب تحریکات پوستی، تاول، درد بدن، سرفه، جوش و خستگی شوند.

نوار چسب داکت (برزنتی)

بر اساس تحقیقات نوار چسب داکت در درمان زگیل مؤثرتر از روش های سرمادرمانی و انجماد عمل کرده است. در یک مطالعه ۸۵٪ از کسانی که از نوار چسب داکت استفاده کرده بودند، بهبود یافتند. در حالی که این عدد برای گروهی که برای رهایی از شر زگیل از سرمادرمانی بهره بردند، تنها ۶۰٪ بود. اکثر کسانی که با نوار چسب داکت تحت درمان قرار گرفتند، ظرف مدت ۲۸ روز بهبود یافتند. همچنین کسانی که برای درمان از روش سرمادرمانی استفاده کردند، به دو مرحله ی سرمادرمانی با فاصله ی حداقل دو هفته نیاز داشتند. محققان معتقدند نوار چسب داکت با تحریک دستگاه ایمنی بیمار به درمان او کمک می کند.

استفاده از نوار چسب داکت برای کودکان نیز ترس کمتری خواهد داشت. استفاده از نوار چسب داکت روشی بی خطر و بدون ترس برای درمان زگیل در کودکان است.زگیل را با نوار چسب داکت نقره ای به مدت ۶ روز بپوشانید. سپس زگیل را در آب قرار بدهید و بافت مرده را به آرامی بردارید. پس از آن باید زگیل را به مدت ۱۲ ساعت در معرض هوا قرار بدهید. این روند را تا جایی ادامه بدهید تا زگیل ناپدید شود.

مکمل ها و سایر درمان های خوراکی

زینک می تواند در درمان زگیل ها تأثیر به سزایی داشته باشد. زیرا بسیاری از افرادی که از زگیل رنج می برند، کمبود زینک دارند. شکل خوراکی زینک در کسانی که کمبود زینک دارند، مفید است. برای زگیل های ویروسی مقدار توصیه شده ی مصرف خوراکی زینک روزانه ۱۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن فرد است. ۲ تا ۶ ماه به این درمان ادامه بدهید.

درمان های هومئوپاتیک (همسان درمانی) یک شیوه ی درمان جایگزین محسوب می شوند که در آن از کمترین مقدار یک جزء فعال برای درمان بیماری استفاده می شود؛ حتی اگر این جزء در ابتدا باعث بروز بیماری شود. در هومئوپاتی نزدیک به ۲۵ دارو برای درمان زگیل وجود دارد. انتخاب درمان مورد نظر به علائم و محل زگیل تان بستگی خواهد داشت. برخی از داروهای هومئوپاتیک رایج زگیل عبارتند از: سیلیس، نوش آمریکایی، کاستیکوم، اسید نیتریک و پنجه گرگی شاخ گوزنی.

گیاهان ضدویروسی مانند آقطی، ریشه ی گون و سرخارگل (اکیناسه) به بدن تان در مبارزه با ویروس هایی که علت بروز زگیل تان بوده اند، کمک می کنند. این گیاهان از پیشرفت زگیل جلوگیری می کنند. آنها دستگاه ایمنی را تقویت و به بدن در مبارزه با عوامل بیماری زا کمک می کنند. این روش درمانی بهتر از داروهایی است که به طور خاص به یک عامل بیماری زا هجوم می برند. زیرا عوامل بیماری زا به مرور زمان دچار جهش شده و درمان شان سخت تر می شود.

برخی از بهترین مکمل ها برای درمان زگیل

• عصاره ی برگ زیتون (۵۰۰ میلی گرم دو بار در روز) یک داروی طبیعی ضدویروسی و ضدمیکروبی است.
• عصاره ی سیر (یک قطره دو بار در روز) خاصیت ضدویروسی دارد.
• مکمل سرخارگل (۳۰۰ میلی گرم دو بار در روز) می تواند به تقویت دستگاه ایمنی و مبارزه با ویروس ها کمک کند.
• سلنیم (۲۰۰ میکروگرم در روز). کمبود سلنیم می تواند به تکثیر ویروس ها کمک کند.

نسخه اصلی مطلب برای کاهش خطر ابتلا و انتشار زگیل چه باید کرد؟ را در سایت دکتر هما فاتحی بخوانید.

---