انواع زیبایی

شبکه اطلاع رسانی پزشک آن لاین [ پرتال اطلاع رساني ]آدرس وب سایت : www.pezeshkonline.ir

برای اینکه بتوان در مورد چیزی صحبت کرد باید اول آن را قابل فهم کرد و برای اینکار نیز به تعریفی برای آن چیز نیاز داریم چون زیبایی بسیار کلی است و جنبه های زیادی را شامل می شود نمی توان تعریفی برای آن آورد که همه جوانب بتوان آن تعریف را کامل دانست برای همین اول من زیبایی را تقسیم می کنم و برای هر تقسیم تعریفی ارائه می دهم اگر نتوانم باز هم آن بخش را تقسیم کنم تا به اجزایی برسم که قابل تعریف باشد و بتوانم آن جزء را تعریف کنم زیبایی را به سه دسته تقسیم می کنم.

تقسیم بندی زیبایی

• زیبایی ظاهری( انسانی )
• زیبایی درونی ( طبیعت )
• زیبایی خدایی ( متافیزیک )

این تقسیمات نیز بسیار کلی هستند برای اینکه بتوان در مورد وجود یا هسته اصلی زیبایی صحبت کرد باید بتوانیم منشا آن را پیدا کنیم برای اینکار نیز من خود زیبایی را به دو دسته تقسیم می کنم:

• زیبا
• زیبایی ( حقیقت وجودی )

تعریف زیبا :

• چیزی است که در لحظه به وجود می آید و روح و جسم را ارضاع می کند
• عبارت است از نظم و هماهنگی که همراه عظمت و پاکی در شی وجود دارد و عقل و تخیل و تمایلات عالی انسان را تحریک می کند

تعریف زیبایی ( حقیقت وجود ) :

1. نه به وجود می آید و نه از میان می رود چنین نیست که این زیبایی گاه زیبا باشد و گاه نه از جنبه هایی زیبا باشد و از جنبه هایی نباشد ، خلاصه نسبی نیست ، مطلق است در خویشتن و برای خویشتن که همواره همان می ماند و هرگز دگرگونی نمی پذیرد و همه چیزهای زیبا فقط بدان سبب که بهره ای از او دارند زیبا هستند.

2. سقراط بین زیبا و زیبایی تفاوت قائل است او می گوید زیبایی نمی تواند تناسب باشد چون تناسب باعث می شود که چیزها زیبا بنماید و از آنجا که علت هر چیزی نمی تواند خود آن چیز باشد پس تناسب نمی تواند خود زیبایی باشد تناسب یک علم است.

دیدگاه در مورد زشتی

بعد از این تعاریف موضوع خود را در مورد زشتی روشن می کنیم در دیدگاه من دنیا به دو بخش تقسیم می شود:

• بخش اول دنیایی زیبا و زیباتر
• بخش دوم دنیای زشت و زشت تر

ما در اینجا ، بخش اول کار داریم و به بخش دوم نخواهیم پرداخت.

زیبایی ساخت انسان یا افلاطونی :

تعریفی که در مورد این زیبایی ارائه می دهم تعریفی شخصی است.

تعریف : زیبا که در آن انسان ذهن خود را در قوائدی که برای خود تایین کرده قرار می دهد و هنر را به وجود می آورد. انسان از بدو ورود خود به این جهان همیشه نقش بزرگی را در هماهنگی و یا برهم زدن نظم جهانی ایفا کرده است نظمی که نه ساخت انسان بلکه نظم طبیعت بوده است . او کم کم یاد گرفت که چگونه از طبیعت تقلید کند و خود را جای طبیعت بگذارد و نظم جدیدی را به وجود آورد که در ان خود خالق خود و ویرانگر خود خواهد بود.

زیبا چیزی است که از خود انسان نشات می گیرد سوژه یا خود انسان و یا آثار ساخت خود او است لذت و سودمندی و تفکر حرف اول را می زنند در اینجا انسان خلق نمی شود بلکه خلق می کند و دقیقا از جایی الهام می گیرد که خود را بر جای او نشانده یعنی طبیعت ولی کار او پست تر از کار طبیعت است انسان خلق می کند تا لذت ببرد ولی طبیعت خلق می کند تا زندگی کند زیبایی که انسان خلق می کند تنها زیباست و حتی نمی توان گفت از ذات زیبایی بهره خاصی می برد زیبایی انسانی از منفعت طلبی می آید انسان تقلید می کند تا خود را ارضاع کند و با این کار از ذات زیبایی دور خواهد شد چون او خود را از روح طبیعت دور می کند تا بتواند خلاق شود و دست به خلق چیزی بزند که سرچشمه آن خودش است ولی با اینکار قدرت بزرگی را از خود دور می کند و آن طبیعت است.

هنر یک امر انسانی است ولی زیبا یک عمر طبیعی و انسانی است که انسان با دور شدن از طبیعت خود را از زیبایی نیز دور می کند. کانت می گوید که در برابر طبیعت با عظمت و هراس آور ، ترسیده و بی دفائیم اما از آنجا که از طبیعت مستقل هستیم ، ذهن انسانی مان از نیروی خود باخبر است. از این روست به گفته کانت حس فرودستی و حقارت ، جای خود را به برتری فکری یا اخلاقی می دهد و همینجاست که طبیعت را به کنار می زنیم.

حال کمی بیشتر به نوع زیبایی که انسان خلق می کند توجه می کنیم همانطور که گفتیم او تقلید می کند او از پنج حس خود برای درک جهان و همینطور از ذهن خود برای خلق استفاده می کند. ذهن نمی تواند خلاق باشد چون ناقص است او چیزهایی را خلق می کند که دوست دارد و چون آنها را دوست دارد برای او زیبا هستند. ذهن از کمبودها نشات می گیرد تا خلق زیبایی مثلا: اگر دو نفر آهنگی را بشنوند برای یکی زیبا و برای دیگری زیباتر است چون باعث یادآوری خاطراتی می شود که یکی از آن لذت می برد و دیگری نه و حتی کسی که این آهنگ را خلق می کند نمی تواند از این مسئله دور شود او نیز از آواها و نتهایی که لذا می برد و برای او تداعی کننده چیزی است استفاده می کند.

ولی با این تفاوت که او سعی می کند که این ذهن را در فرمولهایی خواص بگنجاند تا بتواند یک اثر هنری را خلق کند یعنی اینکه او خود را درگیر مفاهیم و فرمولهایی می کند که خود برای خود قرار داده چون مجبور است و اگر طبق آن فرمولی که همه ما برای خود درست کرده ایم و تمام چیزهای خود را بر آن بنا گذاشته ایم عمل نکند کسی نمی تواند زبان او را بفهمد و عملا او چیزی برای دیگران خلق نمی کند.