کیست تارلو (Tarlov Cyst) به کیست های ریشه عصبی پر شده با مایع گفته میشود که غالبا در مهره های قاعده ستون فقرات تشکیل میشوند. این کیستها معمولا در امتداد ریشه های عصبی انتهایی ایجاد خواهند شد. کیستها ممکن است دریچه دار یا بدون دریچه باشند. ویژگی اصلی که کیست تارلو را از سایر ضایعات ستون مهره ها متمایز میکند، وجود فیبرهای ریشه عصبی ستون فقرات در دیواره کیست یا در خود حفره کیست می باشد. به علت قرارگیری این کیست در نزدیک به ناحیه پایین لگن، ممکن است به اشتباه تشخیص بیرون زدگی دیسک کمری ، مشکلات زنانگی (در خانمها) یا آراکنوئیدیت (التهاب پرده اطراف نخاع) داده شود. در صورتی که بیمار مشکل دیگری داشته باشد که از همین ناحیه منشا گرفته است، تشخیص دقیق ممکن است دشوار باشد.
برخی انواع کیست تارلو بدون علامت و کوچک هستند که در 5 تا 9 درصد از کل جمعیت وجود دارد. اما کیستهای بزرگ که علائمی ایجاد مینمایند نسبتا نادر هستند. کیستهای تارلو ابتدا در سال 1938 شناسایی شد اما هنوز دانش علمی در مورد آنها بسیار کم است.
اگر چه علت دقیق آن هنوز مشخص نیست اما نظریه هایی درباره علت ایجاد علائمی در کیستهایی که بدون علامت بوده اند، وجود دارد. در چندین مورد مطالعه شده، تصادف یا زمین خوردن در ناحیه دنبالچه ستون فقرات منجر به عود کیست تارلو بدون علامت و بروز درد شده است.
افزایش فشار در کیست ممکن است باعث تشدید علائم شده و به عصبها صدمه بزند. نشستن، ایستادن، راه رفتن و خم شدن معمولا دردناک است و اغلب تنها حالتی که باعث رهایی از درد میشود تکیه دادن بر یک طرف بدن است. علائم بسته به بیمار بسیار متفاوت است و ممکن است عود کرده و سپس فروکش نماید. هر یک از علائم زیر ممکن است در بیماری که به کیست تارلو علامت دار مبتلاست، دیده شود:
کیست تارلو را به سختی میتوان تشخیص داد چرا که دانش محدودی در مورد آن وجود دارد و بسیاری از علائم آن شبیه به اختلالات دیگر می باشند. بیشتر پزشکان معمولا احتمال کیست تارلو را در نظر نمیگیرند. بهتر است به متخصص با تجربه در زمینه درمان این وضعیت مراجعه شود. کیست تارلو ممکن است زمانی شناسایی شود که بیماری با درد پایین کمر یا سیاتیک تحت ام آر آی قرار میگیرد. بررسی های بعدی رادیولوژی به ویژه میلوگرافی سی تی معمولا توصیه میشود.
در صورتی که بیمار مشکلات مثانه دارد و به دنبال کمک پزشکی به اورولوژیست مراجعه مینماید، آزمایشهایی وجود دارد که به تشخیص کیست تارلو کمک خواهد کرد. آزمایشهای استاندارد اورولوژی برای کیست تارلو کمک میکند مشخص شود آیا بیمار دچار مثانه نوروژنیک (اختلال عملکردی مثانه یا مثانه عصبی ) است یا خیر .
درمانهای غیر جراحی شامل تخلیه مایع مغزی نخاعی کمری و مکش کیست با هدایت سی تی اسکن. اما تکنیک جدیدتر این است که در آن مایعات مغزی نخاعی از داخل کیست تخلیه شده و سپس فضا با تزریق چسب فیبرین پر میشود. متاسفانه هیچ یک از این روشها از رخداد مجدد کیست علامت دار پیشگیری نمی نماید.
در عمل جراحی کیست تارلو، ناحیه ستون فقرات در محل کیست باز میشود. کیست باز شده و مایع داخل آن تخلیه میگردد و سپس به منظور جلوگیری از پر شدن مجدد کیست با مایعات، آن را با تزریق چسب فیبرین یا مواد دیگر پر میکنند.
تکنیکهای نوروسرجیکال برای کیستهای تارلو علامت دار شامل لامینکتومی دکمپرسیو (فشار برداری) ساده، برش ریشه عصبی و یا کیست و سوراخ کردن میکروسکپی کیست و ایمبریکیشن.
عمل جراحی برای بیماران مبتلا که کیست تارلو بزرگتر از 1.5 سانتیمتر که درد تیر کشنده یا اختلال عملکرد مثانه یا روده را نیز تجربه میکنند بهترین روش است. فواید جراحی باید در کنار خطرات و عوارض احتمالی آن سنجیده شود.
نشت مایعات داخل کیست پس از عمل متداولترین عارضه جراحی کیست تارلو است اما در برخی موارد این نشت ممکن است خود به خود بهبود بیابد. ممکن است به بیمار توصیه شود در رختخواب بماند در حالی که بخش پایین رختخواب بالاتر باشد. بیماران باید برای کنترل تورم گن بپوشند. امکان مننژیت باکتریایی وجود دارد اگر چه احتمال آن کم است. اگر چه برخی بیماران کاهش قابل توجهی در درد خود را گزارش میکنند اما بیشترین پیامد منفی جراحی، عدم توانایی در برطرف کردن علائم است. در برخی موارد عمل جراحی ممکن است منجر به تشدید علائم موجود شده یا علائم جدیدی ایجاد نماید. در صورتی که همه گزینه های درمانی دلسرد کننده باشند، بیمار باید تغییراتی در سبک زندگی خود ایجاد نماید و استراتژیهای مدیریت درد را با کمک پزشک خود برگزیند. مدیریت درد تحت نظر متخصص درد و کمک گرفتن از گروههای حمایتی برای غلبه بر علائم و بهبود کیفیت زندگی لازم است.
نسخه اصلی مطلب کیست تارلو یا کیست ستون فقرات چیست؟ را در سایت دکتر علی نقره کار بخوانید.