نارسایی کلیه، حالتی است که عملکرد طبیعی کلیه ها متوقف می شود. دو نوع نارسایی کلیه وجود دارد:
نارسایی حاد کلیه وقتی است که به طور ناگهانی عملکرد طبیعی کلیه ها متوقف می شود. اغلب، علت آن مسمومیت با سموم، داروهای مضر، کاهش شدید فشارخون، ضربات و صدمات، عفونت و یا انسداد در جریان ادراری می باشد. این حالت موقتی بوده و اغلب کلیه ها به عملکرد معمول یا نزدیک به آن بر می گردد. هر چند ممکن است در مواردی که درمان نشده باقی بماند به نارسایی مزمن کلیه تبدیل شود. در این موارد شدید ممکن است، دیالیز به طور موقت نیاز باشد و بعد از آن کلیه ها سلامت خود را بازیابند.
اگر می خواهید بدانید نفروز یا سندروم نفروتیک چیست؟ ؛ کلیک کنید.
شدیدترین شکل بیماری کلیوی، نارسایی مزمن و پایدار کلیه ها می باشد. در این حالت کلیه ها آنچنان صدمه دیده اند که قادر به انجام اعمال حیاتی خود نیستند و مبتلایان برای ادامه حیات یا باید تحت درمان با دیالیز قرار گیرند یا کلیهپیوندی دریافت کنند.
شایع ترین علل بروز نارسایی کلیه ها، دیابت و فشار خون بالا هستند. سایر علل عبارتند از: بیماری های ارثی مانند کلیه پلی کیستیک، بیماری های مادرزادی کلیه، بیماری های سیستم ایمنی مثل لوپوس، سنگ کلیه، تومورها و بزرگی پروستات در مردان، ابتلا به عفونت های مکرر ادراری.
معمولا اولین علامت بیماری مزمن کلیه که شخص را به مطب پزشک می کشاند، ضعف عمومی است. گر چه وقتی کلیه ها خوب کار نکنند می تواند علائم زیادی بروز کند، ولی چند علامت مهم هشدار دهنده بیماری مزمن کلیه عبارتند از:
برای آشنایی بیشتر با انواع تومورهای کلیه کلیک کنید.