چای سبز و چای سیاه از یک گیاه بدست می آیند (گیاه Camellia sinesis).برای تهیه چای سیاه پس از چیدن برگ چای ،اجازه میدهند تا برگها اکسید شود در حالی که برای تهیه چای سبز بعد از چیدن برگ چای،به آن بخار میدهند.
از جمله ترکیبات چای سبز فلاوونوئیدهایی همچون کاتچین،پروآنتوسیانیدین و گزانتین است.
چای سبز اثرات آنتی اکسیدانی قوی داشته وضد سرطان و ضد چربی خون و بیماریهای قلبی عروقی ، ضد آترواسکلروز و ضد ارتریت روماتوئید است.
اثرات معجزه آسای چای سبز مربوط به وجود پلی فنولهای کاتچین به خصوص اپی گالو کاتچین گالات(EGCG) است. این ماده سلولهای سرطانی را از بین میبرد بدون اینکه به سلولهای سالم آسیب برساند. EGCG همچنین بطور چشمگیری باعث افزایش HDL و کاهش LDL میشود و از تشکیل لخته خون جلوگیری میکند.
این گیاه میتواند ازبروز سرطانهایی همچون سرطان روده ، کولون ،رکتوم و پانکراس جلوگیری کند.در یک مطالعه آزمایشگاهی بروز سرطان ریه در موشهایی که محلول چای سبز2% دریافت میکردند کاهش چشمگیر داشت بطوری که در گروه دریافت کننده چای سبز بروز سرطان 16% و در گروهی که فقط آب میخوردند 46% بود.
چای سبز همچنین میتواند از بروز پوسیدگی دندان ممانعت کند زیرامیتواند باکتریهای مضر رانابود کند.
اخیرا اثرات کاهش وزن برای چای سبز مطرح شده است.گفته میشود چای سبز باعث افزایش سوخت و ساز بدن میشود.یک مطالعه نشان داده است که مردانی که ترکیب عصاره چای سبز و کافئین مصرف میکردند بیشتر از مردانی که فقط کافئین مصرف میکردند کالری میسوزاندند.
چای سبز برای جلوگیری از مشکلات گوارشی،اسهال و استفراغ هم کاربرد دارد.
تنها اثر منفی چای سبز بیخوابی است زیراچای سبز حاوی 60-30 میلیگرم کافئین در هر هر 180 تا 240 سی سی است .
برای آماده کردن چای سبز کافی است 2-1 قاشق چایخوری چای خشک را در یک فنجان آب جوش ریخته و بعد از 15 -3 دقیقه مصرف کنیدو یا آن را مانند چای سیاه دم کنید.
لبنیات ممکن است اثرات درمانی چای سبز را کاهش دهد و بهتر است این دو همزمان مصرف نشود.
همچنین مصرف همزمان گیاه افدرا و چای سبز میتواند باعث افزایش فشار خون و تحریک سیستم عصبی مرکزی شود که باید از مصرف همزمان این دو اجتناب کرد.
چای سبز به شکل کپسول هم آماده شده که میتوان 3بار در روز مصرف کرد.