مچ پا یکی از پرکاربردترین مجموعه های مفصلی در بدن است. این مفصل برای تحمل وزن، تحرک، انعطاف پذیری و حفظ ثبات ساخته شده است. شکستگی های مچ پا، آسیب دیدگی های شایعی در استخوان اطراف مفصل مچ پا هستند و انواع مختلفی دارند و درمان ها بسته به محل و شدت آسیب دیدگی، بسیار متفاوتند. چنانچه هر یک از نشانه های شکستگی مچ پا (که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد)، در شما پدیدار شده است شما باید به دنبال مراقبت های پزشکی یک متخصص طب فیزیکی باشید. پزشک معاینه اولیه را بر روی شما انجام خواهد داد و جهت تائید تشخیص، آزمایشاتی را تجویز می کند. پس از تشخیص، پزشک از تکنیک جااندازی بسته یا باز، بسته به شدت شکستگی استفاده خواهد کرد و جهت ترمیم صحیح مچ پا تمرینات توانبخشی را نیز توصیه خواهد نمود.
مچ پا مفصلی پیچیده است و در محلی تشکیل می شود که سه استخوان به یکدیگر متصل می شوند. استخوان ساق پا، استخوان تیبیا (درشت نی) و استخوان فیبولا (نازک نی) در بالای مفصل مچ پا و استخوان تالوس (قاپ) در پایین این مفصل قرار دارند. استخوان تیبیا استخوان قلم پا است و در قسمت داخلی یا میانی پا قرار گرفته است. استخوان فیبولا در قسمت بیرونی یا کناری پا واقع شده است. در مچ پا، شکستگی ها، انتهایی ترین قسمت تیبیا، فیبولا یا هر دو استخوان را دربرمی گیرد. شکستگی استخوان ممکن است جزئی یا به طور کامل باشد. شکستگی های مچ پا را میتوان از یک صدمه ی جداشدگی (بخش کوچکی از استخوان که جدا شده است) کمتر جدی تا شکستگی جدی از نوع خردشدگی استخوان رده بندی کرد.
شکستگی های مچ پا انواع مختلفی دارد که در اینجا به شایع ترین انواع آن اشاره شده است:
به منظور دریافت مشاوره و اطلاع از روش های درمان لطفاً از طریق شماره های 03132367465 و 03132330382 با ما تماس حاصل فرمایید.
در ابتدا، پزشک معاینه جسمانی اولیه را انجام می دهد، سابقه بیماری و شرح حال فرد، علائم و نحوه وقوع آسیب دیدگی را مورد بحث قرار می دهد و مچ، قدم پا و ساق پا را با دقت معاینه می کند.
چندین تست را می توان جهت تائید تشخیص تجویز نمود که در زیر لیست شده اند:
داروها اغلب جهت کنترل درد و داشتن تأثیرات ضدالتهابی تجویز می شوند.
روش لیزر تراپی برای درمان شکستگی مچ پا، جهت سرعت بخشیدن به روند التیام از شکستگی و کاهش عوارض و کاستن از میزان درد و تورم، انجام می شود.
مگنت تراپی به وسیله به هم رساندن محل های شکستگی به بهبود جوش خوردن و التیام مچ پای شکسته کمک می کند. این روش همچنین گردش خون را افزایش می دهد. افزایش گردش خون به رساندن مواد مغذی و اکسیژن مورد نیاز برای فرایند ترمیم کمک می کند.
ماساژدرمانی به بهبود آسیب دیدگی های عضلانی اسکلتی نظیر شکستگی استخوان مچ پا کمک می کند. ماساژ درمانی می تواند علائم آسیب دیدگی را کاهش دهد و به وسیله افزایش گردش خون موضعی، امکان درمان کامل را فراهم نماید، تنش عضلات را کاهش و درد و گرفتگی عضلات را فروکش کند. آب درمانی از طریق بهبود گردش خون، کاهش تورم و درد و تنش در عضلات، بر تأثیر ماساژدرمانی بیافزاید.
در روش TENS تراپی از یک جریان الکتریکی خفیف که به اعصاب زیر پوست می رسد، استفاده می گردد و بدین وسیله سیگنال هایی را که اعصاب به مغز می رساند و موجب حساس شدن به درد می شوند را مسدود می کند. از این روش برای درمان و رفع درد مزمن و شدیدی که در اثر شکستگی مچ پا به وجود آمده اند، استفاده میشود.
اولتراسوند درمانی یا استفاده از ضربات صوتی با فرکانس بالا، جهت درمان درد شدید مچ پا به کار میرود. افزایش دما که براثر امواج صوتی ایجاد می شود به ترمیم آسیب دیدگی بافت نرم در ناحیه مچ پا که از شکستگی مچ پا ناشی می گردد، کمک می کند.
در بیشتر شکستگی های شدید، برای قرار گرفتن استخوان ها در راستای صحیح و تثبیت آنها در مکان مناسب خود، به عمل جراحی نیاز است. جراح برش هایی را در نزدیکی ناحیه مچ پا ایجاد می کند و استخوانها به محل خود بازگردانده می شوند. ممکن است از چندین پلیت، پیچ و سیم برای نگه داشتن استخوانها در کنار یکدیگر، استفاده گردد و زخم به کمک بخیه بسته می شود.
جااندازی بسته، جایگذاری مجدد استخوان یا استخوان ها در مکان طبیعی خود و یا نزدیک به مکان طبیعیشان پس از شکستگی می باشد. هدف از این کار جلوگیری از بدشکلی استخوان یا کاهش میزان آن، کمک به التیام یافتن و استفاده طبیعی از استخوان، مفصل و پا و نیز کاهش درد است.
جهت جاانداختن شکستگی مچ پا، مچ پا و قدم به گونهای دستکاری می شوند که فشار و نیروی وارد شده در هنگام آسیب دیدگی، برداشته شود. پای آسیب دیده 90 درجه در زانو چرخانده می شود بنابراین کشیدگی روی مجموعه عضله نعلی - ماهیچه دوقلو کاهش می یابد. تراکشن (کشش) طولی از طریق این فرایند به همراه ترکشن متقابل به وسیله بالا کشیدن ران جهت آرام کردن و تمدد عضلات اعمال می گردد سپس تکه های استخوان دستکاری می شوند. پس از انجام جااندازی بسته، جهت بهبود التیام و پیشگیری از شکستگی مجدد، مچ پا بی حرکت می شود. بیمار باید از کفش های طبی و حفاظتی، بریس، قالب گچی و چوب زیربغل استفاده کند تا احتمال کشیدگی و رگ به رگ شدن مچ پا کاهش پیدا کند.
توانبخشی و تمرینات ورزشی پس از جااندازی و بی حرکت کردن اندام، فرایند درمانی پراهمیت می باشند. این تمرینات مچ پای شکسته را تقویت و آن را درمان می کنند.
تمرینات زیر از کارافتادن مچ پا جلوگیری می کنند و ترمیم و التیام آن را بهبود می دهند:
تمرینات کششی را باید به محض فروکش کردن درد آغاز کرد.
تمرینات عملکردی جهت سوق دادن مچ پا به سمت تمرینات تخصصی تر از طریق انجام حرکات انفجاری تر، تغییر در جهت حرکت و حرکات جانبی یا یک طرفه شروع می شوند.
این تمرینات عبارتند از: