تبخال تناسلی یکی از انواع شایع بیماری های مقاربتی بوده که هم زنان و هم مردان را می تواند آلوده نماید. ویژگی های تبخال تناسلی درد، سوزش و زخم در نواحی تناسلی می باشد البته خیلی از افراد آلوده به ویروس عامل این بیماری نشانه ای از خود بروز نمی دهند، بااین حال همه افراد مبتلا ولو اینکه نشانه ای نداشته باشند، می توانند همسر خود را آلوده نمایند.تبخال تناسلی یکی از بیماری های شایع در ایالات متحده می باشد و حدود ۱ نفر از هر ۶ نفر در سنین ۱۴ تا ۴۹ سال مبتلا به این ویروس می باشند.
تبخال تناسلی عفونتی مقاربتی بوده که در پی آلوده شدن با ویروس تبخال تناسلی رخ می دهد. ویروس تبخال تناسلی به دونوع ویروس تبخال تناسلی نوع ۱ و ویروس تبخال تناسلی نوع ۲ تقسیم می شود. ویروس تبخال تناسلی نوع ۲ عموما" باعث بوجود آمدن تبخال می شود. این ویروس از طریق ترشحات دهان و ترشحات آلت تناسلی منتقل می شود.
ویروس تبخال تناسلی نوع ۱ عموما برروی دهان و لب تاثیر گذاشته و باعث تاول در این ناحیه می شود، هرچند که در نواحی تناسلی نیز می تواند ظاهر شود.این ویروس با رابطه جنسی دهانی و معمولی و مقعدی به سایر افراد منتقل می شود.
از آنجاییکه این ویروس خارج از بدن زنده نمی ماند، پس آلوده شدن از طریق ارتباط با وسایل استفاده شده توسط فرد آلوده تقریبا غیرممکن می باشد.زنان بیشتر از مردان در خطر ابتلا به این بیماری هستند چراکه ویروس از مرد به زن راحت تر از زن به مرد منتقل می شود.همچنین کسانیکه رابطه جنسی بی بندوبار دارند نیز در خطر بسیار بیشتری برای ابتلا به این بیماری می باشند. این بیماری ممکن است نشانه ای نداشته و حتی افرادیکه هیچگونه تبخال و یا زخمی در نواحی تناسلی و دهان خود ندارند نیز می توانند به این بیماری آلوده شوند.
عوارضی که ممکن است با تبخال تناسلی همراه باشند، شامل:
سایر بیماری های تناسلی این بیماری خطر ابتلا به سایر انواع بیماری های تناسلی از جمله ایدز را افزایش می دهد.
آلوده کردن نوزاد نوزادانی که از مادران آلوده به این بیماری زاده می شوند، می توانند آلوده به این عفونت شوند. این آلودگی ممکن است باعث آسیب های مغزی، کوری و یا مرگ نوزاد شود.
در موارد خاص این بیماری ممکن است باعث مننژیت و یا مشکلات مثانه ای شود.
شفای کاملی برای بیماری تبخال تناسلی موجود نمی باشد، بااینحال درمان با داروهای ضدویروسی ممکن است بتواند:
- کمک به بهبود زخم ها در شیوع اولیه
- کمک به کاهش شدت و مدت سایر زخم هایی که که در آینده رخ می دهند.
- کاهش بازگشت زخم ها
- کاهش خطر آلوده کردن دیگران
داروهایی که برای درمان این بیماری استفاده می شوند، شامل آسیکلوویر (Zovirax)، فامسیکلوویر (Famvir)، والاسیکلوویر (Valtrex) می باشد. انتخاب نوع دارو، مصرف دارو و نحوه درمان بسته به نظر پزشکتان و شرایط شما می باشد. بعضی اوقات که شدت بیماری افزایش یافته باشد، می بایست فرد برای مدتی در بیمارستان بستری شود. درمان خانگی این بیماری شامل اجتناب از پوشیدن لباس زیرهای نایلونی و یا ساخته شده از مواد مصنوعی، اجتناب از لباس زیر های تنگ، آرام تمیز کردن زخم با آب و صابون و دوش آبگرم می باشد. این درمان های خانگی می توانند، باعث کاهش درد و اذیت این بیماری شوند.
توصیه های لازم برای اجتناب از ابتلا به این بیماری نیز همانند سایر بیماری های مقاربتی می باشند. اجتناب از رابطه جنسی پرخطر، استفاده از کاندوم و اجتناب از رابطه جنسی با فرد آلوده از راههای پیشگیری از ابتلا به این بیماری می باشد. توجه کنید که استفاده از کاندوم کاملا شمارا در برابر این بیماری ایمن نمی کند.